Derin ve Kerem'in komik aşk hikayesi...

Ardında Yıldızlarla dolu simsiyah Evren olan gökyüzü gibi O çok sert , O çok soğuk , O çok kıskanç , Ama tam bir AŞIK

Aşk hiç bu kadar karanlık olmamıştı... Bir tarafta zenginlik ve lüks içinde yaşayan Buket, bir tarafta herkesin korktuğu, tehlikeli ve insafsız Kağan! Buket'in hayatı babasının iflasıyla değişir ve eski kusursuz günlerini İzmir'de bırakarak zorlu bir yaşam süreceği Ankara'ya taşınmak zorunda kalır. Buket, çevresine ve yeni başladığı liseye uyum sağlamaya çalışırken öyle büyük bir hata yapar ki her tavrıyla belayı temsil eden Kağan'ın tüm dikkatini üzerine çeker. Hiçbir sınır tanımayan Kağan, Buket'e olan öfkesini göstermekten geri durmaz. İkisi de birbirinden ölesiye nefret ederken, kaçınılmaz sona doğru adım adım yaklaşıp kendilerini imkânsız bir aşkın içinde bulurlar. Tehlike, bir gölge misali Buket'in üzerine çöktüğünde, Kağan'ın ürkütücü karanlığını aşkıyla aydınlatabilecek mi? Yoksa etrafını saran karanlığa yenilerek ruhunu siyaha kaptırıp yok olup gidecek mi?

13 yaşında ki ergenliğimin göstergesi olarak bu kitabı silmiyorum... dlwmfşsödşs =Diğer yaz tatili kitaplarından farklı.= İlk defa yazlığa gidiyorum. Bunca senedir bizim olan yazlığa neden ilk defa gidiyorum? Neden yazlıkta bu kadar tatlı çocuklar varken ben şimdi gidiyorum? Abimin mallıklarına katlanmak bir yana küçük kuzenimi de çekiyorum. Ama abim ilk defa mal değil.Nehir ilk defa uslu. Bu tatil kesinlikle iyi gelecek...

YAZ TATİLİ =) ' nin ikinci kitabıdır. Okul başladı.Su'yun ve Kaan'ın eski sevgilileri yağmur gibi üzerlerine yağarken ilişkilerini nasıl sağlam tutabilirler ki? Peki ya Deniz ve Simal?Simal hamile ve Deniz bir an önce evlenmek istiyor.İyi ama hazırlar mı buna? Batuhan'a ne oldu?Sonunda aşkı bulduğunu düşünerek kendini mi kandırıyor yoksa cidden mi buldu? Damla Batuhan'a ne denli düşkün olursa Batuhan'da kızlara o derece düşkün oluyor.Böyle ilişki mi yürür be!?Peki Damla'nın bir zamanlar her şeyi olan çocuk tekrar karşılarına çıkarsa?Damla geri döner mi ki?Batuhan bunu kaldırabilir mi? Neden bir türlü mutlu olamıyorlar?İlişkiler hep karışık,saçma,düzensiz.Hayat mı bu? Vıcık vıcık aşklara ne oldu?Yazlıkta ki hayatı yaşamıyorlardı artık.Farkındaydılar. Bunu düzeltmeliler.Bunun da farkındalar.

Sona yaklaştığını hissediyordu. Ama bu yaklaştığı ilk son değildi. Umudu tutunduğu tek daldı. Hayatı boyunca hep umudun sesini duymak için yaşadı. Kaybettiğini hissetti Canı yandı, sustu. Ağlamak istedi bağıra bağıra ağlamak istedi, yapmadı yapamadı yine sustu. Fakat öldü sustukça dahada derinlere gömüldü Duygularını daima sakladı siyaha çalan koyu kahverengi harelerinden hiçbir duygu okuyamadılar. Ruhunun rengini kimse bilmedi Herkes onu siyah sandı Ama o griydi. Ne fazlasıyla karanlık ne fazlasıyla aydınlıktı. O griydi. Kimse anlamadı öfkelendi adam kırıp döktü sonra sustu bir kez daha tüm seslere inat sessizliğini konuşturdu. Sessizliği bir yardım çığlığıydı ve herkes sağırdı. Sadece o duydu Korayı. Sadece ufaklık Ufaklık yaralı adamâ merhem olabilecek miydi? Kabuslarının ve geçmişin içinde boğulup nefes alamayan Tilkiye Ufaklık nasıl yardım edecekti? Umudun Sesini duyabilecekler miydi? Tüm umutsuzluklara inat umudun sesini duymak istiyor musunuz? Öyleyse gelin beraber dinleyelim duyacağımız çok şey var...

. "Bana küçük kız demeyi kes!" heceleyerek konuşmuştum herhâlde sesim böyle daha sert çıkmıştır. "Ayrıca ben yanlış bir şey yapmadım. Ukala olduğunu eminim sana daha önce birileri söylemiştir! Ben de sana bunu hatırlatıp kendine gel diye üstüne suyu döktüm!" yüzünde ukala bir sırıtış vardı "Demek ukalayım!" "Evet yakışıklı bir ukalasın!" bir dakika bir dakika ben az önce ne dedim! YA-KI-ŞIK-LI bir ukalasın!!!! Ne demiştim ben! Sesli düşünmüştüm resmen! Bunun üzerine bir kahkaha patlattı. En kötüsü neredeyse bütün okul bizi izliyordu! "Hahahahahahahahahhaha ve sen bu YAKIŞIKLI ukaladan hoşlanıyorsun hem de fazlasıyla!" "Hayır! Ben bu ukalaya sinir oluyorum!" "Hıhı inekler de uçuyordu zaten!" sırıtmaya başlamıştı ama...

ukala bir liseli ve onu yola getirmeyi kafaya koymuş bir kız...

Ağlıyordum, neden ağladığımı bilmeden ... Belki yaşayamadığım çocukluğum için ağlıyordum. Belki de sahip olamadığım ailem için ağlıyordum. Terk edilişim yüzündendi akan göz yaşlarım ... İlk defa, geriye umudum kalmamıştı. Onunla beraber yok olmuştu umudum, ölmüştü yanlızlığımda. Belki bende ölmeliydim. Sahibinin mezarında bekleyen bir köpek gibi. Sadık bir şekilde, ona aitken.. Yada bir ışık bulmalıydım , ondan daha parlak... Kendini seven yazarinizdan sevgilerle...