Kalp kırmak kolay Eski haline getirmek olay!

Yapraklar soldu. Tüm konçertolar baş kaldırdı sahiplerine. Sustu. Saçının her zerresine toprak karışırken, Yazılamadı şiirler. Kalemler durdu. Şeytan raks ederken gafil avlandı. Nehre çalınan siyah matem ışığıysa, tüm iyiliklere karıştı. Denizin kustuğu ufak aşk taneciklerine adadım kendimi. Kalbimden doğan fidanın yeşermeye yüz tutmuş yaprakları kanadı. Karardı birkaç münzevi daha. Çürüdü musalla taşları. Artlarından okunan uzun, yanık makberlere tüm ölüler alemi kulak kesildi. Ve birkaç tutam sönmüş yıldız serpiştirilmiş aşkların adına, Gönül orkestrası, son ''es'' ini verdi. -ES-

"SENDEN ÖNCE CANIM ACIMAZDI. YARAM ÇOKTU AMA ACIM AZDI. ESKİ BİR HATIRA ACIMASIZDI; ACIMA SIZDI, DEŞTİ; ACIM AZDI. " ~Cãñfezã~

Kendimi çözmek bir bilmece gibiydi ve bu bilmece ancak yazarak çözülebilirdi. Ben bir yandan kendimi ararken bir yandan da sıradan olmaktan uzak hayatımda koşuşturuyordum. Koşuştururkende hızla başörtümü tutuyordum. Bozulmasın diye... Ben kapalı bir genç kızdım. Günler hızla geçerken ben, bol tuniğimin cebindeki kalemimi çıkartıp tüm yaşadıklarımı gizli defterimle paylaşarak mutlu oluyordum. Ben bir bilmeceydim ve kendimi çözmeme az kalmıştı...

Onun gri kaldırımda oturup sigara içmesini bekleyen küçük kızdım ben. Bakışları bana döndüğünde 'Acaba ne için kızacak?' diye kendini korkutan Ufaklıktım ben. Gülümsediğinde ona hayran olan, onun güzelliğinden canı yanan biriydim ben. Bana sarıldığında bulutların üzerinde uçan onun Küçüğüydüm ben. Ben Su Yıldırım, Uygar Aral'ın kutsanmış olduğunu düşünen küçük kız. ★★★ 'Sigaran mı ben mi?'diye sordum, Güldü. sonra bir duman daha soludu olabildiğince.'Sigarama sebep olan sen.'dedi. ★MERVE GEZİCİ★