O insanın tenini ürpertecek kadar güzel. Tenine işleyen karanlığa rağmen. O ölümcül derecede soğukkanlı. Çimen yeşili gözlerinin derinliklerinde, karanlık bir kuyuya attığı acı dolu bir geçmişi var. Onun bir kalbi yok. O bir kimsesiz. O bir yabancı. O bir katil. O... Ediz Çağıran. Ve pençesine aldığı kurbanına aşık olmak üzere.

"Mavi ayın ışığı yüzüme çarptığında gözlerim bal rengi gözler de takılıp kalmıştı. Güzelliği ve kokusu beni mest ederken kanatlarımın varlığını hissede biliyordum. " Doğa üstü güçler şeytana meydan okuyor, fakat unutuyorlar.. Melek Katili papatya kokusunu ardında bırakırken onlar çok geç kalıyorlar. Bir intikam, arada kalan insanlık ve yaşam, atan nabızlar ve hızlı kalp atışları.. İki duvar arasında sıkışmış bir koruyucu, kendi ırkına ihanet mi edecek? Melek katilinin bal rengi gözleri onun tek demir parmaklıkları iken yaşamakta nefes almakta zordu. İki varlık, dünyaya ve bütün yazılmış aşk romanlarına ihanet ediyorlar. Mavi ayın altında ölümüne sarılıyorlar.

Evvel zaman içinde ,kalbur saman içinde .. Adam kadına masallarda da olduğu gibi aşık olur. Uyuyan güzel uyanmadan, fındıkkıran prense dönüşmeden, yedi cüceler pamuk prensesin prensini bulmadan ve oduncunun karısı çocuğunu doğurmadan bu hikâye bitmeyecek. Çünkü hikâyelere aşık bu adam o gözlerde görmüştü asıl masalı. Elbet başlar bu masalın mutlu sonu da. Ve elbet devam eder insanın aklında. Masal bu ,içinde milyonlarca hatıra , anı ve mutluluk biriktirse de bir kaç sayfadan ibarettir...