Rok 2033. Od III wojny światowej minęło 20 lat. Chociaż trwała ona kilka godzin, pociągnęła za sobą skutki rozciągnięte na pół stulecia, jeśli nie dłużej. Ogromny poziom promieniowania, mutanty i sroga zima nuklearna nie dają żyć. Na Polskę i na resztę świata spadło tyle bomb atomowych, że od 13 lat pyły zakrywają słońce, znacznie obniżając temperaturę. Andrzej, po odebraniu sygnału radiowego, wyrusza z przyjaciółmi z Wrocławia do Malborka, uratować ostatniego ocalałego z czystki, która się tam wydarzyła. Przez wypadek po drodze ekipa niechcący wplątuje się w intrygę, w której chodzi już nie o życie jednego człowieka, a o nawet całego świata. Nagle wszystko zaczyna się wiązać... Wszelkie podobieństwo do osób i sytuacji jest Z ZASADY przypadkowe. #7 w Science Fiction - 14.09.17 (wowowowow) #5 w Science-Fiction - 17.09.17 (olaboga...) #4 w Science-Fiction - 05.10.17 (woooow) #3 w Science-Fiction - 14.10.17 (podium!) #2 w Science-Fiction - 11.11.17 (wooooooo!) #1 w Science-Fiction - 02.02.18 (jak) ^A pamiętacie kiedy te listy istniały i były relevant

Polska jest destabilizowana przez walczące frakcje polityczne oraz ingerencję Uni Europejskiej. Społeczeństwo pogrąża się w coraz większym ubóstwem a radykalne poglądy zyskują coraz większą aprobatę. Co czeka naszą ojczyznę? Czy nowe ruchy społeczne wyniosą ją na wyżyny wielkości na jakich była niegdyś? Czy grupa młodych ludzi zdoła przezwyciężyć grozę utraty ukochanego kraju? #16 w science - fiction 09.09.2017 https://katalog-opowiadan.blogspot.com/

Eh... Więc tak, to mój pierwszy wpis tutaj, więc może coś o mnie na początek. Kryptonim wojskowy: Wilczek. Prawdziwe imię i nazwisko? Nieznane. Ranga: Sierżant, dowódca oddziału zwiadowczego Delta. Wiek: 19 lat. Wygląd: wysoki, szczupły, szare oczy, brązowe włosy. Ulubiony typ broni: karabin szturmowy. Hobby? Brak. Nigdy nie miałem czasu na rozwijanie zainteresowań, ciągle tylko szkolenie, praca, coś na ząb, krótki sen i od nowa. Od urodzenia należałem do 15 Jednostki Marynarki Lądowej. Kiedy tylko mogłem zacząć za siebie odpowiadać (w wieku 10 lat, dojrzałem dość szybko), zostawiono mnie w strefie Gdańskiej kwarantanny w rodzinie tamtejszego generała. Przeszedłem szkolenie bojowe i surwiwalowe. Do dziś nie wiem, co stało się z moimi rodzicami, czemu mnie zostawili wojsku. I... Nie wiem, czy chciałbym wiedzieć. Przez 18 lat panującej wojny i zarazy, jaka nawiedziła nuklearną pustynię, naukowcy dali radę wytworzyć naturalną odporność pozwalającą na przebywanie na zewnątrz nawet do tygodnia. Niektórzy są w stanie wytrzymać niecały miesiąc, ale pochodzą z rodzin zaszczepionych wcześniej. Jak ja. No... To chyba będzie na tyle. Nie wiem już, co więcej mogę napisać. Dlatego na razie wystarczy. Jeśli to czytasz, zrób z tego dziennika dobry użytek. Nie zacząłem go pisać po to, by historia w nim umieszczona poszła w zapomnienie. Niezależnie, co się w niej znajdzie, opowiedz tą historię innym ludziom. O ile tacy jeszcze istnieją. Może znajdą się wśród słuchaczy moi przyjaciele lub nawet rodzina, jeśli taką kiedykolwiek znajdę. Byłoby miło, gdyby wiedzieli, co się ze mną działo.

Historia pewnego rodzeństwa. Historia pewnego końca.