Dünyada 100-den fazla yaratık vardır. İster insan, ister vampir, isterse de kurt olsun. Binlercedir. Daha onların ismini bile bilmezken onlar tam etrafında dolaşırlar. Bunların hepsi 'İnsan' adını taşıyarak dünyada yaşarlar. Şüphelendirmeyi sevmezler. Bizimse bu yaratıklara inanmamamızın sebebi çok dikkatli olmalarıdır. ✔ Tüm Hakları Saklıdır.

#Gençkurgu da 1. - 07.03.2017 Ölüm; dört harf, iki hece, içinde sayısız anlam ve acı besleyen, ne zaman, nerede, nasıl geleceği belli olmayan bir olay. Küçük yaşta gözlerinin önünde ailesi katledilen ve bu nedenle hayata siyah bakan Aras Karahanlı ile, çocukken annesini kaybeden ve babası tarafından terk edilen Eylül Avcı'nın yolları bir gece tesadüfen kesiştiğinde, ikisi de başlarına geleceklerden bihaberdi. Aşk, bazen hiç ummadık bir zamanda, olmayacak kişiyle doğar ve bütünleşir. Peki, ölümle bu kadar erken yaşta tanışmış iki genç insanın nasır tutmuş kalpleri, birbirine bağlanabilir mi?

Yine şu cızırtıyla uyandım. bu sefer erken kalkmıştım. Niye sorarsanız yeni okula gidecektim. Aishhs sinir oldum resmen herneyse yataktan kalkıp banyoya geçip rutin işlerimi hallettim. Sonra odaya geçip altıma yırtık mavi pantolonla üstümede beyaz kısa kollu kazak giyip aşagı inidim. Kahvaltı yapmazdım ugraşmak istemem. Eveet sonunda evden çıktım ama biraz geç çıkmışım televizyona dalmışım da ve Sonunda yürüyerek okulun önüne geldim. Aslında arabamla gelip hava atmak istedim ama şu sekreterim olacak kadın izin bırakmadı gerezek kadın ya aman ya dalmışım valla içeri geçip müdürün odasına bulmaya çalıştım veee sonunda buldum. resmen yarım Saattir bulamdım. Kapıyı tıklayıp içeri girdim. - Hocam ben yeni ögrenciyimde sınıfımı öğrenmeye geldim. dedim _ Tabi kızım gel sınıfın 12/C. dedi beni sınıfa kadar getirdi ve içeri girip _ Hocam yeni öğrenci getirdim. deyip dışarı çıktı. Bende hocanın yanına geçip eğildim aslında niye eğildiysem anlamıyom adamla aramız da 5, 6 yaş vardı

On altı yaşımda öldüm ben.Yaşarken adeta bir ölüye döndüm , hayallerim düştü yanaklarımdan.Düşünemedim hiç bir şeyi.Daha doğrusu düşünmeye gerek duymadım.Ve bir gece sabaha devrolurken öğrenmiştim ; Ben bir vampirdim. Kirli sayfalarım silinecekti ve temiz bir sayfaya yol açacaktım .İstemiyordum.Normal bir yaşantım varken aksiyona ne gerek vardı ki ?Ama kabullenmem ve üstesinden gelmem lazımdı.Hayal kurmayı bırakıp gerçek yaşantıya dönmüştüm.Yada dönecektim , ama bu hiç kolay değildi.Unutturmam lazımdı artık , beynime kazınmış kötü anıları.Geçmişimiz her ne kadar silinse de gelecekte gelecekti tekrar karşımıza.Ve tekrar silmeye gücümüz olmayacaktı.Ama ben bunu başarmak zorundaydım,her ne kadar kötü şeyler yaşayacak olsam da dik durup üstesinden gelmem lazımdı.Ve yapacaktım bunu.Hava yavaş yavaş aydınlamaya başlıyordu.Ay yok oluyor ve güneş doğuyordu.Birlikte asla duramazlardı.Güneş batarken ay yerini alıyordu , ay batarken ise güneş.Bende kendim gibileriyle birlikte olabilirdim normal insanlarla değil. Her şeyin bir düzeni vardı .Normal insanlar varken benim gibiler onların yanında yaşayamazdı. Ve ben bu düzeni öğrenene kadar kendim gibi olanlarla kalacaktım.