Jak raz, to wypadek. Jak dwa, to przypadek. Jak trzy, to wzór. Stiles zna tę zasadę nie od dziś. Zawsze wydawała mu się ona świętością I za każdym razem, gdy w jego życiu działo się coś dziwnego, odnosił się właśnie do tej sentencji. Zazwyczaj kończyło się na wypadku lub przypadku... lecz NIGDY na wzorze. Zdążył się już do tego przyzwyczaić i był zdania, że ten stan rzeczy się nie zmieni. A jednak - mylił się. Grubo się mylił. A na oczy przejrzał, gdy pewnego pięknego dnia natknął się na własnego sobowtóra.

"Your eyes tell me you love me before you even know you do." - Stiles Stilinski had been blind almost his whole life. He had not seen the sun long enough to be able to memorise how it looked, he'd never seen the colours of the autumn leaves up close or the colour of his new favourite pillow. Five months before the most important surgery of his life, he gets a new caretaker Lydia Martin. He despises the fact his father employed someone to take care of him and he despises Lydia. Or does he? ____ WARNING: Contains triggering subjects such as: Suicide, bullying, depression. *** Cover art drawing isn't mine. Credit to its respective owner. ***

A co jeśli ktoś kto zawsze był przyjacielem teraz będzie kimś więcej? Co jeśli będzie musiała znaleźć sposób, by ochronić to co dla niej najważniejsze? Co jeśli będzie musiała dokonać niemożliwego? Co jeśli coś straci, by zyskać coś cenniejszego? ~Specjalne podziękowania dla cudownej Loks aka _PrincessLeia_ za równie cudowną okładkę <3 ~