Umarım beğenirsiniz yakında bölümü yayınlayacağım

Bir erkek... Hayatın sadece eğlenceden ibaret olduğunu sanan.. Ve bir deniz perisi... Bir sebeple dünyaya gelen.. Ve bir aşk... İmkansıza çare bulmaya çalışan..

Bunu oxuyun məncə.. Dözülməz agrı kimidir insan izdihamı.. Sıfırdan başlamaq...

Sonluq.. Sonluqlarımız. Sətirləri oxumadan öncə bunun bir hekayə və də uydurma olmadıgını. Real həyat hadisələrinin yansıması olan qurgusuz realist yazılar oldugunu, əsasən səndən yazdığımı demək istəyirəm. Siz bu kitabda ultura yaraşıqlı oğlanların mis model qızlarla olan eşq ehtiras dolu uydurma və də əsla yaşanmamış eləcədə yaşanmayacaq hekayəsəni oxumayacaqsız. Siz burda yaşanmış yaşanan yaşanacaq hadisələri və siz yenə burda ölmüş ama yaşayan insanları oxuyacaqsız.. Hərdən elə olur ki hec başlamadan sona gəlirik. Əslində hərdən deyil cox zaman. Cox zaman heç var olmadan yox oluruq. Heç yaşamadan ölürük. İlk nəfəsimiz almadan son nəfəsimizi veririk. Cünkü yaşamaga calışan ulduz tozlarından ibarət yalnızlıqlarla quşatılmış varlıqlarıq. Bilirsən? Bu kitab sənin sonluqlarındı. Sənin deyə, hayqıra bilmədiklərindi. Bu sətirlərin hər misrasında sən varsan. Hə sən. Çünkü, çünkü "İnsan tək səfərdə öləməyəcək qədər güclü idi. Kiçik ölümlərlə zəyiflətilməli idi; xəyal qırıqlıqları, umid sancıları kimi. Hər dəfəsində "ölürəm" dedi insan. Və hər dəfəsində "bu hələ ölümün deyil" dedi yaradan." Məndə ölümlərdən yazdım. Axı hər ölüm sonluq idi. Fərqi yox idi böyük yada kiçik ölüm.

"Karanlığın, Masumluğun, Aşkın, Nefretin, Acının, Cinayetin, Törenin, Siyahın, Papatyanın, Yalanın, Turuncunun ve Hayallerin kaç tonu var sizce? Kaç tonunu yaşadınız? Ya da kaç tonunu yaşıya bilirsiniz? Yaşarken öle bilir misiniz? Severken gide bilir misiniz? Tutundugunuz son dal hanceriniz olursa peki? Eksik büyüyen çoçuklara, kalbi kırıklara, umudu bitenlere ve de sana itafen.. Okumaya devam et.. Benimle kal.. Papatyalara aşık bir kızın kaleminden..

Hekayə sil baştan yazılıb, düzənlənəcəkdir. Yazar; Rəcəbova Nəzrin..

"Bırak beni!!" Kolumu birkez daha çekip gecenin karanlığında hızlı hızlı ilerlemeye başladım. Boş sokakta yankılanan topuklularımın sesi hiç olmadığı kadar sinir bozucu geliyordu. "Beni dinliyceksin!" Kolumu tekrar kurtarmaya çalıştım ama benden kat kat daha güçlü olduğunu hesaba katmamıştım. Beni kendine çevirdi. "Seni dinlemek istemiyorum aptal!!" "Dinlemek zorundasın sarışın!" Kurtaramayacağımı bile bile kolumu çekiştirmeye başladım. "Yüzkez söyledim bırak artık. Seni istemiyorum!" dedim hissettiklerimin tam aksine. Gözlerine bakmadığım için yalan söylediğimi anlayamazdı ama giderek güçsüzleşen sesim anlaması için başka bir açıklık veriyordu. "Bırak.." Benim aksime güçlü çıkan sesiyle "Bırakabiliceğimi mi sanıyorsun? Benim elimde mi bu?" diye bağırdı. "Seni bırakmayı denedim Mira. Seni üzdüğüm her an. Değiştiğimi farkettiğim her an. Ama başaramadım çünkü.." diyip elimden tuttu ve başına getirdi. "Ben buramla düşündüm." dedi sinirle. Gözlerimin tam içine bakıyordu. Avucunun içindeki elimi kalbine götürdü. "Ama sen buradasın." Göz yaşlarımı saklama savaşlarımda yenilirken hıçkırıklarım duyuluyordu. "Seni bırakmıycağım baş belası." Onu onaylamazcasına başımı salladım. Titrek çıkan sesimle "Senden nefret ediyorum!" dedim. Ama hiç bir şey kalbimin onunla attığı gerçeğini değiştirmiyordu. Yanaklarımdaki yaşları eliyle silerken gözlerimin tam içine baktı o denizi aratmayan mavi gözleriyle. "Bende senden nefret ediyorum." Öpüşünü dudağımda hissettiğim an karşılık vermeye başladım. Elimi yumuşaklığını ezberlediğim saçlarına daldırdım. Kolları güven verircesine belimi sardı. Öpüşü ise zaten, renkli dünyanın ta kendisiydi.

Tek kelimelik bir hayattır AŞK... Her şeyin karalanabileceği boş bir sayfa, her dinlediğinde ağladığın, gerçek bir masaldır. Her şeye yazılır her şeyi yazar aşk! Aşk...Bir nokta gibi hazin sonu masum bir başlangıca kilitler. Aşk; kimisi için acıdır, kimisi için tatlı... Onlar içinse can yakıcı... 1 kere yaşarsın aşkı; defalarca yazarsın. Tek seferlik bir harptir. Yaşadıklarını anlatmaya yetmez. Yaşadıklarına denk düşüremezsin hiçbir kelimeyi.Acı desen değil. Tatlı desen hiç değil... Nedir aşk...? Hayat mı? Ve aşk.İlk emekle,ilk canla birlikte doğdu.Değilse hep sonsuz kalırdı gece.Büyük tufan dedikleri,çölün kalbinden patlamasıdır aşk. Aşk sınır tanımaz. Mesafelerden korkmaz. Aşk tek bir ruhun iki ayrı beden de dirilmesi gibidir. Sorgulamadan,kalıpların içine girmeden ulaşmaktır o ruha. ●●●●●●●●●●●●●●●●●●●●●● Ama sadece sevdim. Çok sevdim. Oysa ki sen erkeksin,ben kadın. Sen acıtırsın, ben acırım. Sen kanatırsın, ben sararim. Sen unutursun, ama ben asla unutmam. Ama ben aşık ve seven bir kadınım! yeryüzünün en büyük savaşçısı , dilersen ana olur,bacı olur,yar olur,yâren olurum.. Ama dilemezsen düşman bile olmam .. " Dicle derin bir nefes alır ve tekrar konuşmaya başlar. "Ama ne yaparsan yap ben hep seni seven bir kadın olurum.." ●●●●●●●●●●●●●●●●●●●●●● 19 yaşında ki bir kızın hiç tanımadığı bir adama sadece bebek vermek için gitmek zorunda kalıp, türlü işkenceler ve acılar çekmesini anlatan bir hikaye... (hikaye ile ilgili fotoğraflar ya da herhangi bir şey alındığında. İşlem uygulanacaktır. )

Güzel ve komik sözler için bu sayfayı kullanın ..