Ένα μικρό διήγημα για όσους είναι ερωτευμένοι, για όσους θέλουν να ερωτευτούν και για όλους εκείνους που συμφωνούν με το "περνώ και μόνος μου καλά"! Μία δικηγόρος, ένας ανθοπώλης, κάποιος που ήθελε να παριστάνει τον θεό έρωτα και πολλά πολλά πολλά λουλούδια!!! Καλή σας ανάγνωση!!

[This is a spin-off of The DILF but can be read as a stand-alone] [The story you are about to read is intended for readers age 18+ due to its sexual content and language. It may not be appropriate for all audiences. Please read at your own discretion.] There was nothing Ophelia wanted better than to gouge Nikolai's long-lashed, consuming blue eyes out with a butter knife and mail them to the rest of the Alvonich family. Too bad they were in a very public, very esteemed place - Mikhail's wedding. "You don't think I'll press the button?" Nikolai's breath was warm and teasing in her ear. Ophelia had no idea what possessed her to take up his challenge of a vibrating thong, except that it was too late to back out now. She turned to glance at the infuriating man beside her. "Honestly, I don't care. It won't affect me." "Sweet Ophelia," he whispered, surprising her by flicking his tongue into her ear. Jumping, she glared at him, ignoring the important guests at her table, her father included. Before she could curse at Nikolai, he pressed the button, the swearwords turning to soft moans under her breath. Gripping the edge of the table, Ophelia felt the attack on her cl!t like a burn to her skin. Her father shot her a concerned look from across the table and Nikolai's voice was again in her ear. "Before the end of the night, Ophelia, we will f**k," he promised, releasing his finger from the remote control. "Only this time, it will be my name you scream."

" he broke up with his supposedly true love, her. she can't seem to do anything but write. " 「 watty award winner 2015 / #1 in short story 」 copyright © 2015 by 13-year-old layla all rights reserved.

"Θα μου πεις ποια εισαι;"μου στελνει. "Δεν μπορω...Ντρεπομαι να στο πω κατα μουτρα"του απανταω εγω. "Πες μου τοτε μοναχα ενα γεια και θα καταλαβω."μου ξαναστελνει. "Δεν ξερω"απανταω. "ΘΑ ΜΟΥ ΠΕΙΣ!!!"λεει το μηνυμα του μετα απο λιγο. "Θα προσπαθησω.!"του στελνω.Θεε μου πως τα εκανα εγω ετσι? Εχεις ερωτευτει ποτε εναν όχι ακριβώς αγνωστο?Συγκεκριμενα τον φιλο του αδερφου της κολλητης σου?Να ξέρεις τα παντα για αυτον και εκεινος απλα να σε αγνοεί? Ετσι και η Μελινα.Για τον Αρη. Το κακο παιδι του λυκειου. Τι θα γινει οταν η Μελινα αποφασισει να στειλει ανωνυμο μηνυμα στον Αρη?Και ακομα χειροτερα ποιες οι αντιδρασεις του οταν και αν θα το μαθει?

[ΠΡΩΤΟ ΒΙΒΛΙΟ]-ΥΠΟ ΔΙΟΡΘΩΣΗ Με κοιτούσε υποτιμητικά και με εκανε να αισθάνομαι ακομη πιο άβολα.Ειναι η στιγμή να του πω αυτο που ηθελα εξαρχής; Μετα απο πολυ σκέψη πηρα το θάρρος να του μιλησω ξανά και να του προτείνω αυτο που ειχα βάλει στο μυαλό μου απο την ώρα που το σκέφτηκα. 'Αυτο π-που ηθελα ν-να σου π-πω...'το τραύλισμα μου δεν βοηθούσε καθολου!Με κοιταξε απο πανω μεχρι κατω και αρχισε να προχωράει κοντα μου κανοντας μου νόημα να συνεχισω. 'Χ-χρειάζομαι την β-βοηθεια σου.'τραυλισα πηγαίνοντας ολο και πιο πισω καθως η στενή επαφή επισης δεν με βοηθούσε καθολου. 'Και εγω γιατι πρεπει να στην δωσω;'ρωτησε σηκώνοντας το φρυδι του και εχοντας το γνωστό του μισο χαμογελο στο υπέροχο προσωπο του. 'Και οι δυο ξ-ξερουμε το γιατι.'απαντησα χτυπώντας στον τοιχο και κοιταξα τα καταγάλανα σαν την θάλασσα ματια του,έντονα. 7/1/16-31/10/16 © All rights reserved Please don't copy the story