Mehmed'in güzel Rumeysa'sı... |Müslüman Hanımlar #1|

-Burası neresi biliyor musun Ahmed? diye sordum derin düşüncelerimin arasından. Ahmed anlamaz bir ifadeyle bana baktı, hissediyordum ama bakışlarım hala aynı yerde sabitlenmişti. "Amerika" dedi, dünyanın en basit sorusunu cevablarcasına. Bütün hırsım ve isteğimle ona döndüm. "Hayır, burası Amerika değil." Anlamsız bakışlarına merak eklenmişti. Yada belkide saçmalamadığımı düşünüyordu, bilmiyorum. Devam ettim: "Burası neresi biliyor musun? Burası Firavun'un sarayı ve biz.. Ve bizde bu sarayın Musa'larıyız"

..

Sizin de hiç dikkatinizi çekmedi mi? Dünyanın en büyük kitap okuma ve paylaşma platformu olan Wattpad de İslam'i kitaplar ne yazık ki bir avuç kadar. Normal kitaplar milyonlarca okuma alırken neden gerçek İslam'ı anlatan kitapların okuma sayısı en fazla yüz bin'e kadar çıkıyor? Bakın! Gerçek İslam'ı diyorum! Ne yazık ki İslam etiketi altında yazılan kitaplar müslümanlığı yanlış aktarmaktan başka bir işe yaramıyor. Ve biz bu yüzden buradayız. İslam damgası vurulmuş kitapları okuyacak, İslam'i çerçeve de eleştirecek ve sizinle paylaşacağız. Ayrıca, kendi nefislerine göre kaleme aldıkları kitapların gölgesinde kalan gerçek İslam'ın anlatıldığı eserleride sizinle paylaşacağız. Unutmayın: "Her kim İslamda güzel bir çığır (iyilik kapısı) açarsa, ona hem açtığı bu çığırın sevabı, hem de kendisinden sonra aynı çığırda yürümeye devam edenlerin sevabı yazılır. Selam ve dua ile.

HİÇ: Hak tan gayrı şüphem yoktur benim . Yazdıkça unutan , okudukça hatırlayanım ben . Bu kitap ne bana ne de sana özel . Bu herkesin bir HİÇ ' i . Bir kimsesizi , Bir yalnızlığı ... Eymen Yalnız ve Esef Suskun . Onlar yetimhane de büyümüş iki ayrı dost . Unutulanlar günyüzüne çıkınca , Eymen yine yalnız ve kimsesiz kalsa da Rabbini bulamayan bir Bilinmez Yolcu misali . Esef kardeşine bakma derdinde iken İslam ile tanışır ama Eymen ' i asla görmez . Yetimhane kapısında ayrılan iki kalpten biri yetimhane kapısında atmayı son bulursa. . -Araftayım ben , diyor genç adam . Yalnızlık ağır geliyor bedenine . Oysa ; tutunacak bir dal , güvenecek bir şey bekliyordu . Bir HİÇ olduğunu sanıyordu , boşlukta kaybolan bir HİÇ . İman bize verilen en güzel nimet . Şükrünü unutmamak gerek . YAZARA AİT OLAN BU KİTAP TAMAMEN SAKLIDIR . HAKKIMI İZİNSİZ PAYLAŞMASANIZ ÇOK MUTLU OLURUM , ZİRA ; KUL HAKKI ÇOK KÖTÜ BİR ŞEY ... 20.03.2016 Gönül isterdi ki bir HİÇ olalım . Yok sayıldım , yok oldum , koskoca bir HİÇ oldum... Unutma ki sen de bir HİÇ sin , tıpkı bizim gibi ... Bilmediğim bir şey vardı ki o da şu idi ; " Hiç olmak nefsini yok etmekten geçiyormuş meğer."