Polis Bey Ahmet Emir'cim: Nasıl görmedim seni İnci: İşinin başında olduğundan görmemiş olabilirsin İnci: Vurmuşsun adama ters kelepçeyi İnci: Kaşların çatık çatık etrafa bile bakmıyordun. Polis Bey Ahmet Emir'cim: Seni görseydim çatık çatık durmazdı kaşlarım.

Aşk hiç bu kadar karanlık olmamıştı... Bir tarafta zenginlik ve lüks içinde yaşayan Buket, bir tarafta herkesin korktuğu, tehlikeli ve insafsız Kağan! Buket'in hayatı babasının iflasıyla değişir ve eski kusursuz günlerini İzmir'de bırakarak zorlu bir yaşam süreceği Ankara'ya taşınmak zorunda kalır. Buket, çevresine ve yeni başladığı liseye uyum sağlamaya çalışırken öyle büyük bir hata yapar ki her tavrıyla belayı temsil eden Kağan'ın tüm dikkatini üzerine çeker. Hiçbir sınır tanımayan Kağan, Buket'e olan öfkesini göstermekten geri durmaz. İkisi de birbirinden ölesiye nefret ederken, kaçınılmaz sona doğru adım adım yaklaşıp kendilerini imkânsız bir aşkın içinde bulurlar. Tehlike, bir gölge misali Buket'in üzerine çöktüğünde, Kağan'ın ürkütücü karanlığını aşkıyla aydınlatabilecek mi? Yoksa etrafını saran karanlığa yenilerek ruhunu siyaha kaptırıp yok olup gidecek mi?

Bir Töre hikayesidir.

Açıkçası bu benim hikayem değil senin hikayen .Bunun nedenini mi merak ediyorsun açıklaması oldukça basit beni sen delirttin .Ben normal bir ailenin son derece normal bir üyesiydim ta ki sen o gün olayın içine girmeye başlayana kadar... Dediğim gibi benim hikayem değildi bu sen çizdin sen yazdın benim hikayemi . Kendini mi sorguluyorsun ? Yapma ! Sen toplumsun .Benim sınırlarımı bugüne kadar sen çiziyordun ve sen çizmeye devam ediyorsun. Ben sadece biriydim burada ta ki senin yüzünden intihar kararı alana kadar. Senin yüzünden biri değilim ben mutlu musun şu anda ne hissediyorsun? Muhtemelen hiçbir şey çünkü farklı değilsin sen de o bu şu gibisin .Ben senin yüzünden ölüyorum be adam ! be kadın ! Benim hikayemin kahramanı sendin ben her zaman senin beklentilerin üstünden yargılandım . Lütfen kendini suçlu hisset ne olur bak . Çünkü ben tek değilim burada benim arkadaşlarımda var aslında . Evet evet var yanlış duymadın yalnız olduğum için değil bu intihar senin yüzünden sadece senin... Ben yaşıyordum galiba en azından ben yaşadığımı hissediyordum. Sen benden beklenti içine girmeden önce ... O kadar da uzun zamandan bahsetmiyorum canım sende biliyorsun . Biliyorsun değil mi ? Sen benim hayatıma o koca burnunu soktun ya şu koca götünü çek be adam suratımdan ! Sen benim giyimime karıştın ve yine sen benim sevgilim olunca beni orospu ilan ettin neden çünkü sen bunları hiç yapmadın sen gerçek anlamda mutlu olmadın dimi ?Hadi ama lafı geveleme olmadın işte benimde olmamı bu yüzden istemiyorsun bu yüzden dayanamayıp ben yaşayamadım ulan sen de yaşamayacaksın diyerek bana karışıyorsun bana laf söylüyorsun .Ben mutluydum ta ki sen bana orospu diyene kadar bunu babama söyleyene kadar . Ah baba ah şu uğruna can verdiğimiz din ah şu lanet asla mutluluk bulamayacak ve herkesin hayatına karışacak olan orospu çocuğu !Evet sana küfrettim neden mi korkmuyorum a

Hayallerin Gerçekleşiceğine inanıyosanız eğer Rüyalarında gerçekleşeceğine inanırsınız. Tesadüflerle başlamıştı hikayeleri şimdi de tesadüfle başlıycak.Gülmeye hazır mısınız?Çünkü bu iki gerizekalının ilişkilerine bol kahkaha atıcaz.Ağlamak yok. Almila;Üvey abileri ve kuzenleriyle hayatını gülerek geçiren,asi ve bir o kadar da saçma espiri yapan kızımız.Küfürbaz,eğlenceli,sinir bozucu. Efe;Tabiiki de yakışıklı sapığımız.Onun yanındaysanız her an utançtan yüzünüz domates tarlası gibi kızarır.Uyuz,sapık,yakışıklı. ''Hey sen o otobüsteki,direği tutunup yine sarsılan ve sarsılmana rağmen cool olan çocuksun.'' dedim parmağımlı onu göstererek.Koyu yeşil gözlerini bana bakmak için çevirdi ve güldü. ''Vee sen de,otobüsün için sanki angus gırtaklıyomuş gibi bağırarak şarkı söyleyen kızsın.'' dedi gülerek. ''Ah..evet o benim.Beni böyle hatırlanman ne güzel.'' Diğer Töre hikayesinin devamı gibi bişey.Ve diğerini okumadan buna geçebilirsiniz.(Galiba) -Kapak Tasarımı için Knyhilal'e teşekkür ediyorum-

Siz hiç sevgilinizden bir mesaj, e-posta ya da daha kötüsü bir post-it ile ayrıldınız mı? Ben az önce yaptım! Üstelik üstümdeki giysiye rağmen. Ne mi giyiyorum? Gelinlik! Ah evet doğru duydunuz ben az önce nişanlıma bir post-it üzerinde ondan ayrıldığımı ilan ettim. Şimdi düşünüyorum da belki daha duyarlı birkaç söz yazabilirdim. Özellikle de aşağıda bekleyen yaklaşık bin kişiye gelinin onu yüzüstü bıraktığını açıklamak zorunda kalacağı, daha doğrusu açıklayamayacağı düşünülürse... Peki ben ne yaptım? "Üzgünüm, yapamayacağım. Umarım bir gün beni bağışlarsın... Not: Seni sevmiyorum!" * Bu yaz post-it'lerin nelere kadir olduğunu daha iyi anlayacaksınız! Not: Sizi Seviyorum

Annem ve babam, bana karşı hiçbir zaman, o sevgi dolu ve ilgili anne babalar gibi olmadılar.O yüzden ben de küçüklüğümden beri kendimi, rengârenk hayaller kurarak mutlu etmeyi öğrendim.En sevdiğim hayalin rengi ise beyazdı.Beyaz bir gelinlik... Beyaz, mutluluğun, aşkın ve bir gün kendi yuvamı kurabileceğimin müjdecisiydi.Bu evde kavuşamadığım huzura, kendi kurduğum yuvada sahip olacağıma gerçekten inanarak büyümüştüm.Oysa şimdi ailem bu hayalimi de elimden almıştı.Benimle hiçbir ilgisi olmayan bir olaydan dolayı, hiç tanımadığım ve civardaki herkesin Deli diye bildiği bir adamla evlenmek zorundaydım. ❤ Tüm ilçede deli diye tanınan bir adam: Emre. Aradığı şefkatı ailesinden bile görememiş, tekhayali bir gün sevdiği adamla evlenmek olan bir genç kız: Elif. Ve zoraki bir evlilik. Kimsenin bilmediği bir psikolojik sorunla boğuşan Emre ve Emre'yi tanıdıkça ona karşı anlayamadığı bir şekilde merhamet duymaya başlayan Elif, gerçek bir aile olabilecek miydi? Emre tekrar delirmeseydi; belki...

HERKES BAKSIN BİR :)

Aslında ben hayatımda en çok sevilmek değil sevmek istemiştim. Çok sevmek istemiştim. Böyle dolu dolu kocaman. Her sabah işkence gibi gelen okul sabahlarımın bir gün çekilebilir hatta halatla çekilir hale gelebileceği uçsuz bucaksız hayalimin uçurumundan bile geçmezdi. Allah'ın sevdiği kuluymuşum ki hem çok sevmiştim hemde çok ama çok sevilmişti. Söylediğinden değildi bu dediklerim. Hissettiğimdendi. O adam bana beni kocaman sevdiğini hissettirmişti. Bütün hayallerini , umutlarını , kırıklıklarını yıldız yapıp gözlerime koymuştu benim. Deniz gibi bakan kahve rengi gözlerine bende umutlarımı , hayallerimi ve kırıklıklarımı bırakmıştım. Nerede buluşuyordu adam ve kadın o zaman diye sordu bana. Ufuk'da bileşecektik biz. Yıldızlarım onun denizine düşeceklerdi. Ben onda boğulacaktım o bana karışacaktı. 'Denizi yıldızlarına talip güzelim. Düşecekler mi denize?' ------ ''Kadın kitap gibi sevmişti ama adam kitap okumayı sevmezdi'' dedim Meriç'e bakarak. Yine lanet olası gözlerim dolmuştu. Kafasını salladı acıyla gözlerime bakarken. İkimizden canı acıyordu. ''Adam okumayı değil yaşamayı seçerdi çünkü. Kadını okumak değil yaşamak isterdi...'' ------