"Duyduklarım doğru mu? " Enisa susuyordu. "Evet de, Hayır de bir şey de." Sesim gittikçe yükseliyordu. Enisa nihayet sessizliğini bozdu. "Mecburdum, inan tek çarem buydu. Seni üzmeyi asla istemem." "Ne demek üzmeyi istemem,lan sayende dünyanın en yıkılmış erkeği oldum" Enisa nın kollarından sıkıca tutup kendime çektim. "Hiç mi sevmedin beni" "İnan bana, seni sandığından çok daha fazla sevdim"