(İlk 5 bölüm yayında.) Kimse geleceği düşünmüyor, herkes 'Şuan' ı yaşıyordu. Onlar için ilerisi değil, şimdiki zaman önemliydi. Kimse zayıf olmak istemezdi. Biz güçlü olandık. En azından Kaya Erkek Lisesi öyleydi. Zayıflığı tatmamak için savaşacaklardı. Anılarını bu okulla doldurmuşlardı. -Geçici bir süreliğine 'Erkek Lisesi' ne gitmek zorunda olan arkadaşlar, kendilerini erkek liselerinin kapışmalarının ortasında bulur. -Okullar arası düşmanlık -Güç gösterileri -Bu iki kızdan dayak yiyen, düşman erkek liseleri. "Beni boğacak mısın lider?" diye fısıldadım. "Bir gün boğulacaksın. Ama benimle beraber."

Her şey babamın aslında babam olmadığını fark ettiğimde başladı...

"Nerdesin kız sen? Her yerde seni aradık bulamadık deliye döndüm." Annemi yana doğru ittirip içeri girdim ve direkt olarak kendi odama çıkmak için merdivenlere ilerledim. Aşşağıdan annem ve babamın kavga sesi geliyordu ama şu an onları takıcak kadar halim yoktu. Odama girip kendimi yatağıma atdım ve tavanı izlemeye başladım. Beyaz tavanda yıldızlar vardı. Sırf ben yıldızları seviyorum diye karanlıkda parlayan yıldızları yapıştırmıştı annem. Kafam yana düştüğünde dolabımın önünde iki tane büyük kırmızı bir bavul duruyodu. Annem eşyalarımı mı toparlamıştı? Yatakdan ağır hareketlerle dikleştim ve ağır ağır dolabımın yanına gittim. Kapaklarını açtığımda giysilerimden biri bile durmuyordu. Hepsini toplamışmıydı. Aynalı komidinime doğru baktım bu sefer. Üstünde dört tane büyükden küçüğe doğru sıralanmış kutuları gördüm. Makyaj malzemelerim, takılarım hepsini koymuşlardı. Odama bir göz gezdirdim. Burda benim bir sürü anım vardı. Nasıl bıraka bilirdim burayı ki? Nasıl bırakıcaktım. Ellerimin ve ayaklarımın titremesi normalmiydi? Bence değildi çünkü yavaş yavaş bedenimi saran sinir her yerimi ele geçiriyordu. Önüme ne gelirse dağıtmak istiyordum. Titremem ardıkca göz yaşlarım çoğalmaya başlıyordu. Ne yapacağımı bilmez halde sadece sayıklıyordum. "Gitmiycem. Hayır. Hayır gitmiycem." Bağırarak ayağa kalktım. Elime ne geldiyse dağıtdım, kırdım, döktüm. Hasreti görmüştüm . Bu halimi görmüş ağlıyordu. Atakan gelmiş kollarımdan beni tutmaya çalışıyordu. Bilmiyolardı ki beni tek abim sakinleştire bilirdi. İlk yayın tarihi: 30 Eylül 2016 Bitiş tarihi: 30 Nisan 2017

Romantizm #3 "Sen de gözlerine bir deniz hapsetmişsin sanki. Denizden uzak kalmaya dayanamayan ben, bu gözlerde en çok ihtiyaç duyduğum suların varlığını buluyorum." Denize tapan adamın bu her kelimesinden samimiyet akan ifadesi beni en derinlerime kadar Atlas benliğiyle doldurmuştu. "Artık deniz bende de başka şeyler ifade ediyor. Hem de çok güzel şeyler ama içinde her şeyden önce Atlas Aladağ olan şeyler." Bana yumuşak fakat bir o kadar da koyulaşan elalarıyla bakarken aramızdaki görünmez iplerle birbirimize biraz daha bağlandığımızı hissediyordum. * "Bu hikayenin tüm hakları bana aittir. Herhangi bir çalınma durumunda yasal işlem başlatılacaktır."

Simay sıradan bir hayat yaşayan sıradan bir kızdı.Babası bir şirkette mimarlık annesi ise bankacılık yapıyordu. Simay ailesini ama en çok babasını seviyordu. Annesini ne kadar sevsede annesi Simay'ın anlamadigi şekilde kendinden nefret ediyordu. Annesinin kendinden neden nefret ettiğini hiç bir zaman anlamadı Simay zaten neden nefret öğrendiği zaman başlayacaktı asıl hikayesi.... ~☆~☆~☆~☆~☆~☆~☆~☆~ Merhaba arkadaşlar bu benim ilk hikayem. Hikayeme bir şans vermenizi çok isterim şimdiden teşekkürler.

❤️ Epsilon Yayınevi ile raflarda! Kitaptan ilk üç bölüm okuyabilmeniz için yayında! #1 Romantizm Yaman, Rüya için, tıpkı onun söylediği gibi, bir kahraman olmak istemişti. Bir katil değil, öfke ve sertlik dolu bir adam değil, basit bir kahraman... Sadece bir anlığına da olsa, uzanıp kızın elini tutsa, değişebileceğini hissetmişti. Yoktan var olup bambaşka bir adam olabileceğini... Karanlık denizi aydınlatan bir deniz fenerinin ışığını görmüştü gözlerinin içinde. Öyle parlak, öyle güzel bir ışıktı ki gözlerindeki, adama o karanlık denizi aşabileceğini hissettirmişti...Sanki yalnızca bir kez sıkıca yakalasa o eli, tüm kirleri terk edecekti bedenini. Ama adam o eli tutmamıştı. Nasıl tutardı ki? Tutamazdı. Tutarsa kirletirdi. Tutarsa değişmesi gerekirdi. Başlangıç : 31.12.2013 Bitiş Tarihi :11.10.2016 İnstagram / llchaim Facebook grubu / BUSE ATMACA HİKAYELERİ

Siz hiç kendinizi bir yaprak gibi hissettiniz mi? Gözlerimi kapatıp o gün olanları her hatırladığımda aynı hissi yaşıyorum. Rüzgârda iradem dışında savrulan bir yaprak gibiydim. Uzun süre boyunca sonunu hiç göremeden ve ne olacağını hiç bilemeden, hayatım yön değiştirip durdu. Sonra bir nehre düştüm ve yaşamım, o coşkun akışın yön vermesiyle devam etti. Yine seçimim dışında bir yolculuğa devam ediyordum ama en azından gittiğim yön belliydi. Akıntıyı karşı koyma isteğim ise cidden komikti. Bir yaprağın koskoca nehir karşısındaki şansı nedir ki? Belki de benim hayatla ilgili, herkesin kendi hayatında dönüm noktası dediği ilahî mesajım bu zor yolla gelmişti. Mesaj... Evet, her şey bir mesajla başlamıştı zaten. O gün gelen ve aptal bir gençlik heyecanıyla ardını hiç sorgulamadan cevapladığım bir mesaj... Kadir, kız arkadaşından gelen mesaj üzerine onun istediği yere gider ancak içine çekildiği şey beklediği gibi romantik bir buluşma olmayacaktır. Çünkü gittiği yerde onu bekleyen kişi sevgilisi değil Aslı'dır. Herkesin Deli Kız diye bildiği Aslı...

Agapi yayıncılık ile raflarda.. '' Yıllardır içinde sakladığı , kıyıya köşeye ötelediği kalbini en kuytu köşelerden bulup çıkardı bu Yeşil gözlü Prens. Önce gülüşüyle tozunu aldı kullanılmamış yüreğinin . Sonra sevdi ve sarıldı ona. O an ilk defa gerçekten yaşadığını hissetti bu deli kız. Kalbi artık buradayım der gibi deli gibi atmaya başladı.Aşık oldu. Yandı. Tutuldu . '' Ebe laz kızı sihirbaz mısın sen?. Sana bakınca etraftaki herkes kayboluyor'' Memleket yeşili gözleriyle baktı uzun uzun. Onunkilere kitlenmiş ela gözleri izinsizce dolup taşmaya başladı. Damladı yere gözyaşları.. Uzun kemikli elleriyle avuçladı yüzünü . Zeynep'in kanı çekilmiş vücudunu yaktı bu eller . ... Telif hakları Kültür Bakanlığı tarafından onaylanmış olup, tüm haklar yazara aittir. --ilk yayınlanma tarihi: 7 Kasım 2015--

Şımarık ve güzel prenses Alize ile görgü kurallarından habersiz, kaba saba ama bir o kadar yakışıklı tamirci Serkan'ın aşkına şahit olmaya hazır mısınız? "Alize yarı açık penceresinden arabasını tamir eden adama bakıyordu. Bu adam tamirciden çok motosiklet kullanan yakışıklı züppelere benziyordu. Kirli atletinin içinde bile kendisini gösteren kasları dikkat çekiciydi. Dağınık siyah saçları, hafif sakallı kemikli yüzü ve bu yüze çok yakışan kemerli burnuyla değme mankene taş çıkartacak kadar yakışıklıydı. En güzel yeri ise kesinlikle mavi gözleriydi." Alize'nin boğaz kıyısındaki yalısından İstanbul'un arka sokaklarında yer alan döküntü bir gecekonduya taşınmasının nedeni aşk mı yoksa intikam mı? Ünlü işadamı Nurettin Hıfzızade kızının şirket arabalarını tamir eden adamla evlendiğini öğrenince delirecek mi yoksa görmezden mi gelecek? Mahallenin dilberi Asuman bir zamanlar yüz vermediği Serkan'ın peşine tekrar düşecek mi yoksa uzaktan izlemekle mi yetinecek? Susmayı bilmeyen kaynana Şaziye yalıdan gelen gelinini kabullenecek mi yoksa canından mı bezdirecek? 'Kendi Düşen Ağlamaz' sıradışı bir intikam hikayesini tutkulu bir aşkla harmanlayan çarpıcı bir roman.

https://m.kitapyurdu.com/index.php?route=products/productdetail&product_id=504611 KÜÇÜK ASİSTAN KİTAP OLDU ❤️🙈