Sevgiden nefrete dönüşen imkansız bir aşkın hikayesi. "Onlar cehennemi yaşayacak, Aşk cennetin dilinden onlara kalan tek an olarak kalacak, bu aşkın adı cennet olmayacak." Duyuyor musun? Senin ruhun ölümün kırçıl masalı, uçurumlar vaad etti sana. Damarlarında zehir gezerken, yasadışı bir soğuk işledi zihnine. Kimsesizlik kanamalı bir acının yollarında tökezlediğinde, kız çocuğunun sesini bul, Aynadaki kırık yüzünü topla, Gözlerinde seğiren acı denizinde yüzdür. Uçurumların seri cinayetleri yalpalandırırken, ruhunun sesini sakla cebinde. Ağzını açsan bir ayna dolusu cehennem, sesinin gülen yanına bir ölüm daha sus! Yağmur işgalli bir gecede kapını çalanlar; bak sana getirdi dil sürçmeli peltek yanlızlıklar, satırlarında kan sızar. Yanlız kalmaktansa dolaşan kanında, yara olup kana adın her anıldığında. LEZÂ...

İSTİ'KÂF-NEYT&NEYF İmkansızlıkları yaşamak mıdır sevmek, yoksa severken imkansız mıdır yaşayabilmek? Zor mudur gözlere bakarken sevgiyi görmek, yoksa sevgi midir gözlerimizdeki tek gerçek? Kolay mıdır bir anda vazgeçip gitmek, yoksa gitmekten vazgeçip sevmek mi gerek? "Gitmek biraz ölmektir, ölmekse tamamen gitmektir." Maviydi adam, gökyüzü gibi bakıyordu, bulut kokuyordu elleri, dünya onun omzundan bakarken cennet gibi görünüyordu. Ona aşık olmak bir mezarlığa dönüşmekti. Ona aşık olmak şeytanın vebalini üstlenmekti. Ona aşık olmak ölümü avuçlarıma sermekti.