[TAMAMLANDI] Canavarlara inanır mısınız? Yaser...İnanmazdı.Çocukları korkutmak veya gençelere eğlence olsun diye uydurulmuş şeyler olduğunu düşünürdü. Ama şu an içerisinde bulunduğum durum ile öyle düşünmüyordu.Gözlerinin içerisine bakan kırmızı gözlerle,korkuyla yerine daha çok sinerken elindeki tavayı kendisine yaklaşan uzun,siyah bedene doğru daha çok uzattı. Sıradan bir çocuk ve lanetlenmiş bir insan- canavarın hikayesi... Netâmeli -Tekin olmayan,gizli bir tehlikesi olduğuna inanılan

Geçmişten şimdiye, kader bağlarının gerçekleştirdiği bir kıyamet. Hayatta kalmanın tek bir yolu var. Kurtul. Eşcinsel bir hikayedir.

Renas, beyincik dejenerasyonu teşhisi konulmuş on yedi yaşında genç bir kızdır. Kalan ömrünü annesiyle geçireceğini düşünürken, hayatına bir anda yıldırım gibi düşen baba ve ağabey faktörü dengesinin şaşmasına neden olur. Zorlu mücadelelerle hayata tutunmaya çalışan Renas, ona kol kanat germeye çalışan bu insanlarla bir aile olabilecek miydi?

Gümüş rengindeki gözleri beni ilgiyle süzerken, "Neden tamircilik?" diye bir soru yöneltti. Birkaç saniye ölçercesine beklentili bakışlarına karşılık verdikten sonra, "Seni zerre ilgilendirmez," dedim sadece. Zaten benden daha iyi bir cevap beklemiyormuşçasına göz devirirken, "Normal bir kız neden tamirci olur ki?" diye sorgulamaya devam etti. Ben ağzımı açıp cevap vermeye yeltenmeyince, "Gerçi pardon normal bir kız dedim, ki sen o kategoriye girmediğine göre, tamirci de olabilirsin," dedi adeta meydan okurcasına. Gözlerimi küçümsercesine kısarken, "Sağ ol, onayını alınca çok mutlu oldum," dedim bıkkın bir alayla. Kendini zerre bozmamasının yani sıra eğlenircesine bir tavırla, "Peki neden bu kadar asabisin?" derken dudaklarında kibirli bir tebessüm oynuyordu. Sinirle dişlerimi birbirine basıp en kötü bakışlarımı yöneltirken, "Beni cinnetin eşiğine getirdiğin için olabilir mi?" desem de ters cevaplarım onu hiç etkilemiyordu. "Akümü neden çaldın?"