Aslında ben hayatımda en çok sevilmek değil sevmek istemiştim. Çok sevmek istemiştim. Böyle dolu dolu kocaman. Her sabah işkence gibi gelen okul sabahlarımın bir gün çekilebilir hatta halatla çekilir hale gelebileceği uçsuz bucaksız hayalimin uçurumundan bile geçmezdi. Allah'ın sevdiği kuluymuşum ki hem çok sevmiştim hemde çok ama çok sevilmişti. Söylediğinden değildi bu dediklerim. Hissettiğimdendi. O adam bana beni kocaman sevdiğini hissettirmişti. Bütün hayallerini , umutlarını , kırıklıklarını yıldız yapıp gözlerime koymuştu benim. Deniz gibi bakan kahve rengi gözlerine bende umutlarımı , hayallerimi ve kırıklıklarımı bırakmıştım. Nerede buluşuyordu adam ve kadın o zaman diye sordu bana. Ufuk'da bileşecektik biz. Yıldızlarım onun denizine düşeceklerdi. Ben onda boğulacaktım o bana karışacaktı. 'Denizi yıldızlarına talip güzelim. Düşecekler mi denize?' ------ ''Kadın kitap gibi sevmişti ama adam kitap okumayı sevmezdi'' dedim Meriç'e bakarak. Yine lanet olası gözlerim dolmuştu. Kafasını salladı acıyla gözlerime bakarken. İkimizden canı acıyordu. ''Adam okumayı değil yaşamayı seçerdi çünkü. Kadını okumak değil yaşamak isterdi...'' ------

Yeni bir şehre taşındığınızı hayal edin. Yeni bir okula başlayacaksınız. Yeni insanlarla da tanışacaksınız elbette. Peki ya insan olmayanlara tanışırsanız? Kime güveneceğinizi, kimden korkacağınızı, kimi seveceğinizi seçmekte özgürsünüz. Olağanüstü durumlarla karşılaştığınızda inkâr mı edeceksiniz yoksa korkularınızla yüzleşerek olanları kabullenecek misiniz? Lex'in yeni okulunda, açtığı temiz sayfayı daha ilk günden kirletebilecek yaratıklar var. Ama kim bilir? Belki de açılan yeni sayfa defterin son sayfasıdır, ha? Belki de artık yeni bir deftere geçme vakti gelmiştir. Sadece masallarda yaşanabilecek türden bir gerilim ve aşk hikayesi. " SEVGİLİM BİR VAMPİR ! ♥ "

Sona yaklaştığını hissediyordu. Ama bu yaklaştığı ilk son değildi. Umudu tutunduğu tek daldı. Hayatı boyunca hep umudun sesini duymak için yaşadı. Kaybettiğini hissetti Canı yandı, sustu. Ağlamak istedi bağıra bağıra ağlamak istedi, yapmadı yapamadı yine sustu. Fakat öldü sustukça dahada derinlere gömüldü Duygularını daima sakladı siyaha çalan koyu kahverengi harelerinden hiçbir duygu okuyamadılar. Ruhunun rengini kimse bilmedi Herkes onu siyah sandı Ama o griydi. Ne fazlasıyla karanlık ne fazlasıyla aydınlıktı. O griydi. Kimse anlamadı öfkelendi adam kırıp döktü sonra sustu bir kez daha tüm seslere inat sessizliğini konuşturdu. Sessizliği bir yardım çığlığıydı ve herkes sağırdı. Sadece o duydu Korayı. Sadece ufaklık Ufaklık yaralı adamâ merhem olabilecek miydi? Kabuslarının ve geçmişin içinde boğulup nefes alamayan Tilkiye Ufaklık nasıl yardım edecekti? Umudun Sesini duyabilecekler miydi? Tüm umutsuzluklara inat umudun sesini duymak istiyor musunuz? Öyleyse gelin beraber dinleyelim duyacağımız çok şey var...

Bir Mavi Hikayesi...

Annesinin aşkı yüzünden bütün hayatı altüst olan gencecik Doğa ve ona ölümüne bağlanan üvey abisi Şimdi hep birlikte bu hikayeye ortak olalım mı? Ne dersiniz? Oy ve votelerinizi eksik etmeyin.

Hayatımda yaptığım en büyük yanlışın Hayatımdaki en güzel şey olabileceğini kim bilirdi ki ?

Öyle bir seveceksin ki, yüreğinden kimse ayıramayacak. Ve öyle birini seveceksin ki, seni gözleriyle bile aldatmayacak.