''O gün, bana 'Sinemaya gidelim mi?' diye sordu. 3391 kilometre öteden, şehirlerce, denizlerce uzağımdan... Yanımdaki insanlar görmezken beni, o bana imkansız olduğunu bile bile 'Sinemaya gidelim mi?' dedi...'' Aylarca sesini duymadığınız, yüzünü görmediğiniz, dokunmadığınız, kokusunu bilmediğiniz, aynı sokaktan geçme ihtimalinizin dahi olmadığı, asla aynı fotoğrafın içinde bile bulunamayacağınız, sizden kilometrelerce denizlerce adalarca şehirlerce uzakta olan bir insana aşık olur muydunuz? Bunu, kendinize yapar mıydınız? Bu bir mesafe hikayesi! İki insanın, birbirlerini görmeden duymadan aylarca gece gündüz konuştukları ; birbirlerinin en yakını oldukları, ama birbirlerinden en uzakta oldukları, aralarındaki kilometrelere rağmen birbirlerine aşık oldukları bir mesafe hikayesi! Burası bizim gezegenimiz ve burada her şey anını bekler. Burası, bizim 3391 kilometrelik gezegenimiz... - ''Seni görmem için yanımda olmana gerek yok. Ben seni gözlerim kapalıyken de görebiliyorum. Zaten ben seni sadece gözlerim kapalıyken görebiliyorum...''

"Kelebek kanatlarını ancak rüzgarın esişiyle savurur " -♥

Yinede 15 sene süren başlarda rüya ile başlayıp daha sonra sesli ve fiziki işkenceye dönüp ardından yaşanılan bazı fiziki deneyimleri ne kadar kısa yollarla anlatırım bilemiyorum ve her defasında beni kurtaran ne olduklarını bilmediğim güven veren varlıklar...

Geçmişten beri bilinen korkunç bir kehanet

Cümlelerim hayatımı anlatiyor, tamamen. Susuyorum....İnsanlara nefret kusuyorum... Hayattan nefret ettim hep Yaşamayı saçma buldum. Belki de insanlar hayatı kirletiyordu ha? Kendim de konuşacak cesareti bulamazken birden cesaret kapımi caldı Merhaba ben Cesaret dercesine hayatıma giriverdi, damdan düşer gibi.. Beni bu hâlâ getiren insanlardı çünkü. Evet çaresizlikten insan Ölüme dahi gidebilir...ben gittim beni bu yola sürükleyen de insanlardı. Açikçasi bu yüzden İnsanlardan nefret ediyorum...ellerinden tutup bana tekrar yürümeyi Öğreten ve Beni şiirlerle ,tiyatrolarla tanıştirip Baska dünya ya taşıyanDeğerli hocama ve biraz Egoist te olsa idare edebildiğim Kardeşime Kendime MİNETTARIMM...!!! Ahh belalara katlanmak gerekiyor bazen....

Mükemmel hayatınızı,karanlık kapladığınız düşünün. O karanlık kişi sizin geçmişiniz,çocukluk aşkınız. Yıllar önce ayrılıyorsunuz ama prensiniz sizi birgün bulacağına dair söz veriyor. Ve yıllar sonra,geçmişiniz geleceğinize bulaşıyor. Yetka ve Masalın hikayesiyle tanışın.

.

Hep erkekler mi kötü olacak?Hep kızlar mı saf olacak? Hep erkeklerin peşinden kızlar mı koşacak? Yoksa hep kızlar mı aşık olacak?Her kitapta böyledir. Gelin biz biraz değişikler yapalım. Bide bu kitaba bakalım. Sadist kızımız SİPSİ... Piskopat, zengin, manyak, sürtük ve popüler. Ve kesinlikle saf değil. Tam tersi herkesten daha akıllı ve kurnaz.Hiçbir erkeğin peşinden koşmamış daha çok koşturmuş. Hiç bi zaman aşık olmamış ve olmayıda düşünmüyo. Adı üstünde SADİST.İnsanlara acı çektirmekten zevk alıyo. Çeşitli işgence teknikleri var ve bunları insanlara uygulamaktan hiç çekinmez. Kendisi kadar piskopat bir de abisi var. YEDİÇ...Sadist kardeşin Sadist abisi.Bir çok kızın sevgilisi.Yakışıklı, piskopat, kavgacı, yavşak ve popüler. Tabii bir de cool.Ama arkadaş seçimlerine çok önem verir.Onun tek düzgün yanı arkadaş seçimleri. Popüler, ezik fark etmez onun için. Yeter ki adam olsun. Zaten fark etseydi okulun en eziğiyle takılmazdı.Gelin bir de onunla tanışalım. adı TAYLAN...Normal bi öğrenci değil. Tipik inek öğrenci. Onun için ezik ya zaten. Oda her erkek gibi bizim sadist kızımız Sipsi'ye aşık. Ama bu öyle böyle bi aşk değil. Bildiğin sırıl sıklam aşık işte. Herşeyini biliyo. Regl tarihlerinden tut anne babasının ölüm yıl dönümüne kadar herşeyi. Peki Taylan'ın hiç şansı var mı? Sipsi'yle tanışabilecekmi? Ya Taylan çok ünlü birinin gayrimeşru çocuğuysa? Ya TAYLAN mazoşistse?

Ruhsal acı yetmiyordu,fiziksel acıya ihtiyacım vardı... Bende kendimi ona teslim ettim.