En yetenekli öğrencileri toplayarak onlara en güzel geleceği vermekle ünlü okula davet aldım ve yatılı olarak bu okula geldim.Bir anda bütün hayatın değişebilir diyorlar. Bu okula geldim ama bu okuldan sadece bir şekilde çıkabilirim. ÖL YA DA ÖLDÜR. Benim gibi her şeyden habersiz 16 çocukla birlikte hayat mücadelesi vereceğim. Fakat en büyük sorun ise, sadece bir kazanan olacak. Gerçekten öyle mi? Eğer bu hikayeyi okursanız emin olun ki bırakamayacaksınız. En sonda kimin kazandığını görmek istiyor musunuz? O zaman kitabı okumaya hemen başlayın! ------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------ Merhaba bu hikaye benim ilk hikayem. Ben bu hikayeyi, DANGANRONPA adındaki bir animeden bakarak yazıyorum ama tabiki bazı değişiklikler yapacağım. Eğer bu animeyi izlediyseniz bu hikayeyi begenmeyebilirsiniz. Çünkü değişiklikleri kimse sevmez. Remix gibi oldu bu hikaye. Fakat Danganronpa yı izlemediyseniz gerçekten hoşunuza gidebilecek bir hikaye oldu. 》

"""Gerçek Hayat Hikayesi""" En son ne zaman bir kadını sevdin? Ama öyle öptün, sarıldın, uyudun falan değil; en son ne zaman bir kadını gerçekten sevdin? Kaybetmekten korkarak, yanındayken bile özleyerek, deli gibi kıskanarak, koruyup kollayarak.. Delikanlı adam korkmaz diye bir şey yok. Korkacaksın! Sevdiğin kadını kaybetmekten korkacaksın, kıskanacaksın da.. Sokakta elinden tutacaksın, tanıdığın herkesle onu tanıştıracaksın. "İşte benim hayatım bu!" der gibi tanıştıracaksın. Güzel bir kadın sevmek istiyorsan onu gülümseteceksin. Çünkü dünyanın en güzel kadını mutlu bir kadındır. Bu yüzden kirpiklerini sev bir kadının, Avuç içlerini, Makyajsız yüzünü, Uyku sersemliğini.. Saçlarını kesen bir kadının çektiği acıyı anlayabilecek kadar sev bir kadını. Ve asla bir kadının saçlarını kesmesine sebep olma..

Hovarda mıyım? Arkadaşlarıma göre evet. Aslında ben hayattan zevk alıyorum. Marmara'nın yeşil bir iline bağlı güzel bir köyde doğdum. 10.10.1986 1998 yazında geldik İstanbul'un anadolu yakasına. 1993 yılında ilk okula başladım. İlk okuldan öncesine ait ufa ktepek anılarım olsa da asıl ilk okulla başladım ben her şeye. Seneler birbirini kovaladı. Orta Okul . Anadolu Lisesi . İstanbul Üniversitesi derken büyüdük. Her şey güzel giderken birden bire hiç hesapta yokken...

Bir parça hüzün Bir parça duygu Biraz senden Biraz da benden Mustafa Efe Yıldırım

BİR TEK ÇİCEK BİR KELİME İFADE EDEBİLİYORSA BU BUKETİN ANLAMINI DÜŞÜN BİR KÜÇÜK TEBESSÜM BİR ANLAM İFADE EDEBİLİYORSA KAHKALARIMIN ANLAMINI DÜŞÜN YENİ BAŞLAYAN ARKADAŞLIĞIN YARATTIĞI SEVİNCE İNSAN YAZA BİLİRSE YILLARCA SÜREN ARKADAŞLIĞIN SEVİNCİNİ DÜŞÜN BİR ANLIK HASRETİN YAPTIĞI ACIYA İNSAN DAYANA BİLİRSE ÖLÜMÜN GETİRDİĞİ ACIYI BİR DÜŞÜN

Bir varoluş hikâyesi... Günlüklerden günümüze ulaşan... Sahip olduklarınız size yetmiyor mu? Öyleyse sizi kendi hikâyeme davet ediyorum. Belki de şükretmeniz gereken bir hayata sahipsinizdir. Yanımda olmanıza ihtiyacım var ☁️ Herkes gibi benim de bir hikâyem var ama biraz farklı sanki... Çocukluğum bulutlara olan aşkımla geçti, gençliğim de öyle ve şimdi ben hâlâ bulutlara aşık bir adamım... Belki de buluttan bir adamım. Kimsenin sevmediği, kimsenin yanında istemediği bir adam. Tükenmiş, çaresiz ve aptal. Evet aptalım. İnsanın kendini aptal hissettiği anlar olur. Ben o anları pek sık bir şekilde yaşıyorum. Kalbim buluttan çünkü ve her kırıldığında utanmadan döküyor yağmurlarını... Sonra bir gökkuşağı çıkıyor ortaya ve ben ona aşık oluyorum. Artık ağlamadan onu göremem. Bu da böyle bir masal işte. Bulutlarımdan yaşlar düşer ve güneş doğar ansızın sonrası sen... Bembeyaz bir bulutun hayatına renk katarsın ama kalır mısın benimle? Bilmiyorum. Aptal bir aşık gibiyim, yeri belirsiz bir bulut gibiyim... Ben buluttan bir adamım, peki sen? Sen, ben ağlamadan gökkuşağı olabilir misin?

Kapalı dünya, açık yaralar. Bu dünya bizi haketmiyor. Burası için fazla iyiyiz.