Bir yol seçmiştim artık yoluma ne çıkarsa çıksın.! Tek gayem zaferdir Hak yolunda her çile bana sonsuz şükür demektir.!

Hep onu sevdim. Ama kabul etmem gereken tek gerçek vardı; Aras başkasının vahasıydı. Onda hüküm süren, onda çiçek açacak olan başkasıydı. Aras bana çiçek açtıramazdı, Aras ruhumun çölünü yeşile bürümekten uzaktı. Çünkü o bütün suyunu, tüm havasını tek bir çiçeğe heba etmişti. İşte bu onun için direnen yanlarımı bile kana buluyordu. Ummak samanlıkta iğne aramaktan farksızdı. Aras Yasemin'i asla unutamayacaktı. Yasemin onun topraklarında açmış tek çiçekti ve daima öyle kalacaktı. Ama onu sevdim. O ise başkasını sevdi. Ölüm onları ayırsa bile sonsuza kadar da onu sevecekti. Çünkü ölüm sevdiklerimizden ayırıyordu bizi belki, ama sevgilerimizden koparamıyordu. Ve bazen kendi kalbiniz de dahil olmak üzere hisseden her şeyi ellerinizle parçalama arzusuna kapılıyordunuz. Bazen her şeyi yok etmek istiyordunuz, bir tek onun dışında. Yalnız o hariç. Ben onu çok sevdim! Birini çok sevdiğiniz zaman, birini kendinizden geçecek kadar çok sevdiğiniz zaman bir daha hiçbir şey eskisi gibi olmazdı. Olamazdı. Adı aşk olan bir yaranız varsa daima kanardı. Durmazdı. "Bazı yaralar ömrümüze nakış gibi işlenmiştir." dedim yavaşça. "Onlar ne yaparsak yapalım hep aynı yerdedir." Aras benim ömrümün tek nakışıydı. O benim hep aynı yerde kalacak yaramdı. *** Bu hikayedeki tüm kişi ve olaylar hayal ürünüdür. Fakat bu hikayedeki bütün acılar ve gözyaşları gerçektir.

#42 G.Kız Ed. Sevdiği kadını kaybetmiş, beş yaşındaki ufak kızına bir toz tanesi kadar sevgiyi çok görmüş ona karşı nefret duyan, kaybettiği eşinden sonra hiç bir kadının değeri olmadığını düşünen, sanki dünyadan silinip gitmiş bir adam... Baba sevgisini duymamış, annesi ile birlikte hayata tutunmaya çalışan,tek başına ayakta dimdik duran bir genç kız. Bir de araya maydonoz kılığında giren bir genç adam. Tüm duvarları, tüm hayalinizi alıp beklemediğiniz anda bambaşka bir şekle döndüren başla bir mavi göz. Bu birbirinden farklı üç insanın hayatı kesişirse ne olur? Adam bir daha sevmeye küskün, Kız adamı sevgi ile yeniden tanıştırmaya yeminli, Araya giren genç adamsa sizi şaşırtmaya yeminli. Kimse bilmiyor lakin geçmiş zaten onları bir araya getirmişti, lakin onlar hatırlayamayacak kadar körlerdi. Taki yeniden bir araya gelene kadar Bir Aşk doğuyor gün ağarırken ..... Ilk bölümü geçiş bölümüdür o yüzden lütfen ikinci bölümü de okuduktan sonra okuyup okumama kararı verin. Dikkat dikkat bu hikeye bakıcılıkla başlıyor olabilir ama 20. bölümden sonra bakıcılıkla devam etmiyor. İlk bir kaç bölümde kafanızda şekillenenler sonradan alabora olacak, hazırlıklı olun

Uçarı kaçarı, hayatı ve eğlenmeyi seven UMAY ERDEM. Antalya' da yaşarken İstanbulda Üniversiteyi hemde hayallerinin bölümünü kazanmıştır. Bu üniversiteyi okuyabilmek için çok fedakarlık etmiştir Umay. Bu fedakarlıkların en büyüğü ise hayatının aşkını Antalyada geçmişinde bırakıp gelmesidir. Umay İstanbul'a gelerek yeni bir hayata başladığını düşünürken burada karşılaştıkları eski yanlışlarının intikamını almaya gelenler olur. Çünkü eski sevgilisi onu terk edip gitmesinin intikamını almaya kararlıdır. Hemde üniversitenin yakışıklı, çapkın hocası olarak.

Aslında ben hayatımda en çok sevilmek değil sevmek istemiştim. Çok sevmek istemiştim. Böyle dolu dolu kocaman. Her sabah işkence gibi gelen okul sabahlarımın bir gün çekilebilir hatta halatla çekilir hale gelebileceği uçsuz bucaksız hayalimin uçurumundan bile geçmezdi. Allah'ın sevdiği kuluymuşum ki hem çok sevmiştim hemde çok ama çok sevilmişti. Söylediğinden değildi bu dediklerim. Hissettiğimdendi. O adam bana beni kocaman sevdiğini hissettirmişti. Bütün hayallerini , umutlarını , kırıklıklarını yıldız yapıp gözlerime koymuştu benim. Deniz gibi bakan kahve rengi gözlerine bende umutlarımı , hayallerimi ve kırıklıklarımı bırakmıştım. Nerede buluşuyordu adam ve kadın o zaman diye sordu bana. Ufuk'da bileşecektik biz. Yıldızlarım onun denizine düşeceklerdi. Ben onda boğulacaktım o bana karışacaktı. 'Denizi yıldızlarına talip güzelim. Düşecekler mi denize?' ------ ''Kadın kitap gibi sevmişti ama adam kitap okumayı sevmezdi'' dedim Meriç'e bakarak. Yine lanet olası gözlerim dolmuştu. Kafasını salladı acıyla gözlerime bakarken. İkimizden canı acıyordu. ''Adam okumayı değil yaşamayı seçerdi çünkü. Kadını okumak değil yaşamak isterdi...'' ------