2016©|Η 17χρονη Κλειώ είναι μαθήτρια της τρίτης λυκείου. Δεν είναι σαν τα αλλά κορίτσια της ηλικiας της.Δεν έχει φίλους και εδώ και αρκετά χρόνια δέχεται τα πηράγματα των συμμαθητών της που έχουν αρχίσει να γίνονται κάτι παραπάνω απο ένα απλό σπρώξιμο. Ο Μιχάλης είναι ένα απο τα άτομα που της και της κάνει την ζωή δύσκολη τα τελευταία χρόνια. Μια βραδιά όμως όλα αλλάζουν. Ξαφνικά οι μοίρα τους φέρνει πιο κοντά και βλέπει ο ένας τον πραγματικό χαρακτήρα και τις αδυναμίες του άλλου. Είναι όμως αρκετό για να αλλάξει τα συναισθήματα τους;; 2 άνθρωποι που δεν έχουν γνωρίσει ποτέ τον έρωτα θα μπορέσουν να αντέξουν και πόσο μάλλον να δεχτούν ενα τόσο έντονο συναίσθημα; ***Η ιστορία δεν είναι διορθωμένη επειδή ποτε δεν βρήκα τον χρόνο και το μέσον να το κάνω.Εχει γραφτεί με κινητό οπότε είναι λογικό να υπάρχουν λάθη. Παρόλα αυτα "ΕΓΩ Η ΧΡΥΣΑ ΥΠΟΣΧΟΜΑΙ ΝΑ ΤΗΝ ΔΙΟΡΘΩΣΩ ΠΡΙΝ ΒΓΕΙ ΤΟ 2019! " Μεγαλύτερη θέση: 5/9/2016➡ 28# σε Ρομαντικά 12/9/2016➡ 26# σε Ρομαντικά 14/9/2016➡ 23# σε Ρομαντικά 15/9/2016➡ 18# σε Ρομαντικά 17/9/2016➡ 14# σε Ρομαντικά 19/9/2016➡ 12# σε Ρομαντικά 2/10/2016➡ 10# σε Ρομαντικά 4/10/2016➡ 5# σε Ρομαντικά 9/10/2016➡ 4# σε Ρο

Μ : Οο έλα τώρα... Τι είναι η ζωή χωρίς λίγο ρίσκο..? ρώτησε πονηρά Εγώ : Όλα ή τίποτα, δηλαδή? ξαναρώτησα με την ίδια ενέργεια Τα δάκτυλα του μεταφέρθηκαν στο κουμπί της φούστας μου. Μ : Όλα. Πάντα όλα... Ξεκούμπωσε με επιδεξιότητα το ρούχο μου και στη συνέχεια κατέβασε το φερμουάρ. Το βλέμμα του ήταν γεμάτο λάγνοια. Μ : Αν και καμιά φορά το "τίποτα" εξυπηρετεί καλύτερα..., είπε και με μια κίνηση πέταξε τη φούστα από πάνω μου Highest-ranking : #1 teenlife #1 funny #1 max #teen & #playboy

All she ever wanted was to escape.To forget.But destiny had different plans. |Περίληψη στο πρωτο κεφάλαιο.| Απαιτείται να εχετε διαβασει το Colours. Βιβλίο 2ο. [ 09/04/2017- 09/07/2017]

"Δεν με πείθεις πως εχεις αλλάξει..ξερω πως βαθιά μεσα σου ακομη είσαι όπως πριν..",ψιθύρισα. Τα χείλη του πλησίασαν το αυτί μου και ενα ρίγος με διαπέρασε. "Α ναι;",ρώτησε με βαριά φωνή. Έγνεψα καταφατικά,χωρις να βρισκω λόγια να μιλήσω. "Για πες μου αν αυτό σου θυμίζει τον παλιό μου εαυτο..",ρώτησε και τα χείλη του έφτασαν στον λοβό του αυτιού μου,τον οποίο δάγκωσε ελαφρά."Και αυτο;",συνέχισε και πλεον το στόμα του βρισκόταν στον λαιμο μου που τον φιλούσε απαλά. He was red,but then he turned gray. H Stormy και ο Grayson ήταν οι καλύτεροι φίλοι για πολλά χρόνια.Ή μαλλον βαθιά μεσα τους κρυφά ερωτευμένοι για πολλά χρόνια.Όταν η Stormy όμως φεύγει για 5 χρόνια σπουδές και ύστερα επιστρέφει τίποτα δεν είναι όπως πριν. {ΥΠΟ ΔΙΟΡΘΩΣΗ} Βιβλίο 1ο ©httpxev|2017 (Υψηλότερη θέση #8 Στην εφηβική Φαντασία 12/5/2017) [17/01/2017 - 08/04/2017]

𝓗𝓮𝓻 𝓱𝓪𝓷𝓭 𝓲𝓷 𝓱𝓲𝓼, 𝓫𝓮𝓬𝓪𝓶𝓮 𝓱𝓲𝓼 𝓽𝓸𝓶𝓸𝓻𝓻𝓸𝔀. Κάθε φορά που ακούω τη φωνή σου σαγηνεύομαι. Αγγίζει την ψυχή μου. Μου δημιουργεί εκείνο το καταραμένο τρέμουλο. Εξαφανίζει τις ανασφάλειες μου και μου υπενθυμίζει αυτό που είμαι. Δεν σε βλέπω. Δεν βλέπω την ομορφιά σου. Δεν βλέπω τι χρώμα είναι τα μάτια σου. Δεν ξέρω πως είναι το χαμόγελο σου. Καλύτερα όμως. Ετσι ξέρω πως σε έχω ερωτευτεί για αυτό που είσαι. Για αυτό που είσαι όταν είσαι μαζί μου. Για αυτό που είσαι όταν δεν είσαι με άλλους. Για αυτό που βγάζεις όταν είμαστε μόνο εμείς.

-The only thing he couldn't have was me.- "Κορίτσια, να τος." αναφώνησε και αμέσως μετά αναστέναξε. Χάζευε το αγόρι που όλες οι κοπέλες ήθελαν και λάτρευαν. Το αγόρι που είχε όποια ήθελε, όποτε την ήθελε και όπου την ήθελε. Γύρισε προς το μέρος μας κοιτάζοντας μας με το δικό του έντονο βλέμμα. Μας έκλεισε το μάτι αφήνοντας στο πρόσωπο του να υπάρχει το στραβό χαμόγελο που σαγήνευε κάθε θηλυκό που βρισκόταν στον δρόμο του. Ο Σεμπάστιαν Στάνλεϊ μπορούσε να έχει ότι εκείνος επιθυμούσε. Το μόνο που δεν μπορούσε να έχει ήμουν εγώ. ~*~*~*~*~*~*~*~*~*~*~*~*~*~*~*~*~*~*~*~*~*~*~*~*~*~*~*~*~*~*~*~*~*~*~*~*~*~*~*~* Η Τζούλιετ Γουέλς διανύει την τελευταία της χρονιά στο Λύκειο Γούντκρικ στο πλευρό της Μπιάνκα Μοντγκόμερι, ένα από τα πιο διάσημα και απρόσιτα κορίτσια του σχολείου αυτού. Μέσα από μία σειρά "τυχαίων" καταστάσεων, η Τζούλιετ θα βρεθεί πολύ κοντά με εκείνο το αγόρι το οποίο είναι ικανό να διαταράξει την αρμονία στην ζωή της και τη σχέση της με τις φίλες της. Όλα μπορούν να ανατραπούν. #2 in Teen Fiction 26.02.2018 #3 in Teen Fiction 25.01.2018 #4 In Teen Fiction 22.01.2018 #5 In Teen Fiction 21.01.2018 #10 In Teen Fiction 13.01.2018 •cover by me

Η Άρια, μια δεκαεφτάχρονη κοπέλα, έχει μια ζωή που μοιάζει υπεροχή . Έχει το αγόρι της που την αγαπάει, τον αδερφό της που λατρεύει, τον κολλητό της τον Άρη, πολλούς φίλους και το σημαντικότερο έχει την ομάδα της που την κάνει να ονειρεύεται ότι θα γίνει σύντομα επαγγελματίας ποδοσφαιριστής. Περνά τις τελευταίες μέρες των διακοπών της με τους φίλους της και το αγόρι της στο εξοχικό του. Όλα μοιάζουν υπέροχα, όμως όταν γυρίζει στο σπίτι χάνει τη γη κάτω από τα πόδια της! Οι γονείς της χωρίζουν και η μητέρα της της ανακοινώνει ότι θα μετακομίσει στη Θεσσαλονίκη. Η Άρια βρίσκεται σε τρομερό δίλημμα: να μείνει στα Γιάννενα με τον πατέρα της που πλήγωσε με το χειρότερο τρόπο τη μητέρα της ή να σταθεί στο πλευρό εκείνης αφήνοντας πίσω της τα πάντα; Η απόφαση που θα κληθεί να πάρει θα της αλλάξει όλη της τη ζωή! Πόσο εύκολη θα είναι η ζωή της μακριά από όλα όσα αγαπάει; Θα καταφέρει να διατηρήσει με το αγόρι της μια σχέση εξ αποστάσεως; Και τι θα γίνει όταν θα κληθεί να αλλάξει ομάδα και να βρεθεί αντίπαλη με όλους τους φίλους της και την ομάδα που αγαπάει από μικρή;

•74 Κεφαλαία• Τι γίνεται όταν πέφτει στα χέρια σου το "ημερολόγιο" του "κακού αγοριού" του σχολείου? Είναι μια άρκετα δελεαστικη αλλά παράλληλα τοσο δύσκολη επιλογή... Θα το δώσεις πίσω κανοντας το "σωστο" Ή Θα μαγευτείς απο το τι μπορεί να κρύβει μέσα του και θα θελήσεις να μάθεις κάθε κρυφό μυστικό του? Όμως δυστυχώς Όλα...έχουν Πάντα ενα τίμημα... "ΔΕΝ ειμαι καλη στις περιληψεις?"❤ +++Καθολου καλη... #1η θεση Εφηβικη Φαντασια

Δεν πίστευε σε καμία ουτοπία, ούτε σε θαύματα και ξαφνικές αλλαγές. Ήθελε μόνο να ζει, να ταξιδεύει, να αναπνέει, να ονειρεύεται. Η συναναστροφή με άλλα άτομα ήταν κάτι που απεχθανόταν. Μόνο η ίδια ήξερε ποια είναι. Και όσο μαύρα να ήταν τα ρούχα και η εμφάνιση της, η ψυχή της ήταν γεμάτη χρώματα. Δεν περίμενε ποτέ ότι θα βρεθεί κάποιος, που θα δει σε εκείνη όλα αυτά που κανείς δεν έβλεπε. Και εκείνη, με τα χρώματα της, θα προσπαθήσει να βάψει την άχρωμη και άνοστη ζωή του. Το ότι είναι διάσημος δεν σημαίνει πως είναι διαφορετικός κι εκείνη θα το ανακαλύψει αυτό αργότερα.

"Πού ήσουν;" η αυστηρή φωνή του ηχεί στα αυτιά μου, καθώς κλείνω κουρασμένη την πόρτα πίσω μου. Γυρίζω προς το μέρος του, μ' ένα αδιάφορο βλέμμα. Ύστερα, αρχίζω να βαδίζω προς την κρεβατοκάμαρά μου, αγνοώντας την ερώτησή του. Η σπαστική φωνή του όμως με σταματά. "Πού ήσουν, γαμώτο;" φωνάζει εξοργισμένος, καθώς με πλησιάζει. "Δεν σε αφορά." λέω κοφτά, ώστε να γίνω κατανοητή. Τείνω να φύγω, όμως το γυμνασμένο χέρι του με τραβάει κοντά του. Τα πρόσωπά μας απέχουν μόλις λίγα εκατοστά. Η βαριά ανάσα του σκάει στο πρόσωπό μου και μόνο απ' αυτό μπορώ να καταλάβω ότι έχει πιει. "Πάλι σε αυτόν τον χλεχλέ ήσουν; Δεν νομίζεις πως η ηλικία σου δεν σου επιτρέπει να πηδιέσαι;" ρωτάει, πιέζοντας τα χείλη του σε μία ευθεία γραμμή. Πλέον τα νεύρα μου χτυπάνε κόκκινο. "Μήπως πρέπει να σου θυμίσω ότι μόλις έκλεισα τα 17, ε; Και επιπλέον ποιός είσαι εσύ που θα μου κάνεις ανάκριση κάθε φορά: πού είμαι, με ποιόν είμαι και με ποιόν πηδιέμαι;" φωνάζω στον ίδιο τόνο, σηκώνοντας ενοχλημένη το φρύδι μου. "Αυτός!" λέει και πριν προλάβω να τον ρωτήσω τι εννοεί, απαντάει στις σκέψεις μου, σφραγίζοντας τα χείλη του με τα δικά μου.