Veda Caddesi'nin devamıdır.

Saat gece yarısı olmuştu normalde asla bu saatlerde dışarıda kalmazdım ya arkadaşların ısrarı üzerine ben halen sokaklarda sürtüyorum biran önce eve gidip sıcacık yatağıma girsem benden iyisi olamayacak ama ben ne durumdayım ıssız boş sokakta koşa koşa eve ulaşmaya çalışıyorum önüme birisi çıkmadan eve varsam diye adımlarımı hızlandırırken önüme bakmaktan önümdeki kişiyi farkedene kadar çarpmayı engelleyemedim tiz bir sesle çığlık atıp popo üstü düşerken bir yandan kendimi ovalamakla bir yandan da kime çarptığımı anlamaya çalışmakla meşguldum o anda özür dilerim diye mırıldanıp karşımdaki kişiye bakmamla önüme dönmem bir oldu suratı ciddi bir ifade ile kaşları çatılmış vaziyette karşımda duvar gibi duran birini beklemiyordum açıkçası bir anda elini uzatmasıyla irkilip geriye doğru sıçradım korkma ufaklık ver elinide kaldırayım seni diyenci içimden sensin ufaklık diye homurdandım benim nerem ufaklık allahını seversen 26 yaşındayım yahu tamam miyon tipliyimde nerem ufaklık, başımı kaldırıp o kocaman eline bakınca biran terettüt etsemde seni bekleyemem hadi demesiyle elimi uzatıp ayağa kalktım.Teşekkür ederim diye mırıldanıp yine mırıldanıyorum çünkü gerçekten karşımdaki adam duvar gibi dümdüz bakıyor biran cesaretle yüzüne bakınca aslında o duvarın çok yakışıklı biri olduğunu anladım ama utanıp ve hatta yine korkup başımı önüme eğince geçmek için izin istedim ama ne oldu izin vermedi ve konuşmaya başladı. "senin gibi bir ufaklığın bu saatte dışarıda ne işi var acaba sorabilirmiyim ?"Ben yine içimden bana ufaklık diye seslenmesine saydırırken cevap vermem gerektiğini hatırlayıp yüzüne bakmadan "ben ufak değilim beyfendi 26 yaşında bir bayanım ve geç olduğunu biliyorum farkında iseniz hızlı hızlı evime gitmeye çalışıyordum o yüzden sizi farkedemedim izin verirseniz evime gitmeyi is

Adımlarım hızlanmaya başlamıştı. Korkuyu iliklerime kadar hissederken ne yapacağıma karar veremiyordum. Uzun zamandır peşimdeydi, sadece arabayla takip etmesine rağmen artık beni ürkütmeye başlamıştı. Kim olduğunu benden ne istediğini bilmiyordum. Sadece hayatımda benden habersiz var olduğunu biliyordum. Ve olacağını!

17. yaş gününde Melisa, ailesi hakkında öğrendiği gerçekle ne yapacağını bilemez ve bir süreliğine İstanbul'dan İzmir'e giderek ablasıyla yaşamaya karar verir. Her şeyin daha iyi olacağını sanan genç kız, okulda karşılaştığı zorluklar karşısında ne yapacaktır? Genç Kız Edebiyatı #1 Genç Kız Edebiyatı #2 Genç Kız Edebiyatı #3 Her gün bir mücadeledir. ~31.08.2017 🥀 Bu kitap, 12.yaşıma ithaf edilmiştir. Kapak Tasarımı: @csnaber

Her şey bir kurşunun değil de, bir çift kara gözün kurbanı olmakla başladı. Bedenimde ki değil, ruhumdaki ölü tohumların yeşermesiyle attı nabzım. Ve o günden sonra üzerimdeki çiğ toprağı atıp yaşamaya başladım. "Çünkü burası Veda Caddesi," dedi kara gözlerini, gözlerimin içine mıhlayarak. "Çünkü burada her veda bir merhabayla başlar."