"Şu halime bak Harry Potter. Bir parazit gibi başkalarından beslenerek yaşıyorum ama taşı aldığımda her şey değişecek. Tekrar eski gücüme kavuşacağım. Bana engel olamazsın Harry Potter." "Aslına bakarsan taşla ilgilenmiyorum. Buraya senin için geldim, taş için değil." "Benim için mi?" "Evet. Bana aradığım cevapları verebilecek tek kişi sensin. Senden başka herkesin anlatığı abartılmış yalanlardan başka bir şey değil. Bana tamamen gerçekleri verebilecek tek kişi sensin çünkü on yıl önce o cadılar bayramında yaşadıklarını anlatabilecek kadar büyük olup hayatta kalan tek kişisin." ** Harry gerçekler için Voldemort ile yüzleşmeye karar verdiğinde hayatının tahmin edemeyeceği bir şekilde değişeceğinden bir haberdi.

Remus sadece sıradan bir büyücü. En yakın arkadaşına aşık olmasını, ayda bir kurtadama dönüşmesini ve bunu herkesten saklamaya çalışmasını saymazsak, gerçekten de öyle. [okumanızı tavsiye etmem, bu hikâyeyi yazdığımda 15 yaşımdaydım] kapak resmi: Alessia Trunfio

"Yaratılıştan önce altı tekil varlık vardı," dedi. "Evren büyük bir patlamayla başladı ve bu varlıkların kalıntıları yoğun külçelere toplandı. Adlarına da Sonsuzluk Taşları dendi." "Evet, Thor daha önceden de anlatmıştı," dedi ve devam etti Natasha. "Evrenin en büyük altı süper gücü, değil mi?" Cassidy, güzel casusa bakarak başını yukarı aşağı salladı. "Evet, öyle de yorumlanabilir." "Ama?" Steve, cümlenin devamının gelmesi için bekliyordu. Cassidy ise doğrudan sarışın askerin safir mavisi gözlerine bakıp onaylarcasına gülümsedi. "Ama," dedi. "Bu pek doğru sayılmaz." Masadakilerin hepsinin ağzından şaşkın mırıltılar dökülmüştü, Cassidy ve arkadaşları ise birbirine gergin bakışlar atıyordu. "Nasıl yani?" Tony, kaşlarını çattı ve Cassidy'ye bakarak "Başka taşlar da mı var?" diye sordu. Sarışın kız, başını iki yana salladı. "Taşlar değil Tony," dedi. "Taş var. En azından bizim evrenimizde." Bruce Banner, gözlüklerini çıkararak "Thanos neden bu taşın peşine düşmedi?" diye sordu. "Eldiveni sadece altı taş için yapılmıştı, yeni bir taşın bahsi ise hiç geçmedi." Cassidy, düşünceli gözlerini masanın yüzeyine doğrulttu. "Eğer taşın peşine düşseydi ölecekti. Hem, taşı bulması zaten imkansız, bunu biliyor. Altısını toplayınca amacına ulaşacaktı, elindekileri gereksiz bir riske atmadı." "Cassidy," dedi Steve kaşlarını temkinle çatarak. "Bahsettiğin bu taş nerede?" Genç kızın dudakları gizemli bir gülümsemeyle kıvrıldı.

Rüyanın gerçekle kesiştiği yerde mi senin sırrın, yoksa korkun kabusa dönüştüğünde kaçabilmek mi marifetin? Gözünü yumduğunda açılan sonsuz kapıların anahtarı sende olabilir, ya bir gün ardına baktığında o kapılar duvar olur da kendi güvenli kalene hapsolursan? Unutma rüyaların senin kadar kırılgan, kabusların da senin kadar güçlü. O yüzden kendi kapanına av olmamaya bak. *** Zaman dedikleri şey gerçekten göreceliydi. Bedenine yaklaşan bu yıkımdan kaçamayacağı kadar hızlı, kısacık ömründe yaşayamadıklarına yüz bin kez keşke diyebileceği kadar yavaş akıyordu zaman. Yine de ancak güzel yüzünü koruyabilecek kadar uzağa gidebildi. Kilitlenen odayı kaplayan yeşil duman bedenine hakkı varmış gibi dokunduktan sonra, adeta damarlarına nüfuz edecek, toz olup giderken hediyesini de bırakacaktı, biliyordu. Tabii o hediyeyi görecek kadar sağ kalırsa. Üstündeki ağırlıklar hafifleyip bedeni havalandığında, hafifleyen ve havalanan aslında ruhu mu diye şüphe duydu bir an. Ses gözlerini açmasını isteyip, kanla ıslanmış saçlarını yüzünden çekerken kahramanıyla daha fazla vakit geçirebilmiş olmayı diledi. Herkesin kahramanı demir zırhlı adam olabilirdi ama onun kahramanı zırhın içindeydi. Adam bilmese de o çok iyi biliyordu. Her kızın kahramanı kendi babasıydı. Kapak Tasarım: ReynaBarnesx

Sözleri canlı olabilirdi, gözlerinin parlayabilir veya içten bir şekilde gülümsediğini, sanabilirdin. Fakat ben onu gördüm. Kafasını çevirdiğinde aşağı sarkan dudaklarını, yalnız olduğunda gözlerinin kilitlendiği noktayı ve saatlerce öyle kalabilecek kadar aslında içinden ölü olduğunu, gördüm. Şimdi bana sakın onu tanıdığını söyleme. Uyarı: Bu bir AU hikayesidir.

"En sevdiğim renk..." gözlerimi düşünmek için bir saniye kapattım. Tekrar açtığımda bana bakan okyanus rengi gözlere bakarak konuştum "Mavi. Tüm tonları hem de." klasik bir cevap olduğunu biliyordum ama bana bakan mavilikleri o kadar beğeniyordum ki başka bir cevap versem canım yanardı. "Senin?" dedim konuyu dağıtmak için. Biraz düşünür gibi göründü. Sonra da omzunu silkti. "Siyah." dedi ve beni taklit ederek ekledi. "Hem de her tonu." gözlerimi devirdim. "Siyahın tonları var mı?" Yeniden omzunu silkti. "Var ve benim gök kuşağım siyahlardan oluşuyor, farklı tonlarda bir sürü siyah." yüzüne bir gülümseme yerleştirmeye çalıştı ama pek başarılı olamadı. Tony Stark sonunda ailesinden ve soy adından uzakta kendini bulabilmek için bir askeri okula gider. Bazen bir beladan kaçarken daha büyüğüne çarparsınız. Kapak -Gevher-'e aittir. Kendisine çok teşekkürler!

VHARTLOX CADI AKADEMİSİ SERİSİ - 1. KİTAP 🔮 Şimdi Ephesus yayınları farkıyla kitap satan her yerde! "Eğer bu dünyaya uymuyorsan, yeni bir tanesini yaratmak kaderinde yazılı olduğu içindir." 💫 Dünya'nın dört bir yanından güçlerini yeni keşfeden ya da sonunda açığa çıkmasını bekleyen yüzü aşkın 17 yaşında cadı kız küçük mü küçük, minik mi minik bir mektup aldı. Mektup onları bir okula davet ediyor; Vhartlox Cadı Akademisi. Oraya gitmek sadece büyülü bir cadı süpürgesiyle mümkün ama ondan önce yapılması gereken tonla iş var. Okulun malzeme listesi epey bir kabarık. Eh tabii, cadı olduğunu taptaze öğrenmiş Erin için birkaç ekstra da dahil. Artık Erin'in yeni gardırobunu siyah orta topuklu ruganlar, sivri uçlu şapkalar, koyu renk elbiseler ve ağır katları arasında daha koyu sırları barındıran cüppeler dolduruyor. "Haydi Erin, arkadaşlarına veda mesajlarını at ve telefonunu bırak. Seni uzun bir yolculuk ve yepyeni arkadaşlar bekliyor. Ve komşu kışladaki savaşçı gençlere dikkat et. Genelde çok yakışıklı olmalarıyla, bir de cadı kızların kalplerini çalmakla ünlüdürler." "Ne olursa olsun kendine ve gücüne güven. Ruhu geceyle yıkanmış, büyüyle sırlanmış kutsal kadınların arasındasın artık. Tanrıçanın meşalesindeki harlı alevler kadar amansız olmak senin kanında var." Hekate, Yunan Mitolojisinde büyünün, cadılığın; gecenin ve Ay'ın Tanrıçası olarak geçer. Cennet'in, Dünya'nın ve yeraltının gücüne sahiptir. Pagan dininde ise Yaşlı Tanrıça; Ay Tanrıçasının üçüncü fazıdır. Tüm cadıların ve büyü gücünün annesidir. Kızları, kan bağı olmaksızın, aynı Tanrısal kanı taşır. Gerçeklik parmakları arasında bükülebilir ve dudaklarında büyü gizlidir. Bu cadıların hikayesi, kaderse onların kalemi. 🌛🌝🌜 - yazarın illüstrasyonlarıyla zenginleştirilmiştir

Tamam, tam bir baş belası olduğumu biliyorum. Fakat bu kadarını ben bile tahmin edemezdim.

Dünyadaki en tehlikeli yer zihin, en ölümcül zehir ise düşünceydi. Her an düşüncelere esir olanlardı onlar. Onlar bakanlar değil, görenlerdi. Düşüncelerine yenilenler, zihinlerindeki altın kafeslere mahkum olanlardı. Onlar Düşünce Mahkumuydular. Farklıydılar ve bunu biliyorlardı. *Bölümler finalden sonra düzenlenecektir.