'Her ne kadar oyunun küçük bir intikam gibi gözüksede, içi çok daha karışık ve çok daha büyük bir şey Yüce. Bu yolda kimseye güvenme, babana bile. Bu şekil düşün; bu yol karanlık, gece gibi ama her gece gibi bunun da bir sonu var. Güneş doğduğunda, herşey bitecek.' !DÜZENLENİYOR! @_kitap_kurdu_12 kapak için çok teşekkür ediyorum.

Yüreğimin önüne acılardan inşa edilmiş kalın, soğuk duvarların yıkıldığı an, hayatımın değiştiği andı..

-Yarım kalmış bir hikâyedir. Bunu bilip ona göre başlamanızı tavsiye ederim. "Belime dolanmış kolları hareket ettirmemeye çalışarak tek hareketle döndüm usulca. Kalbimin kanatları gösterişli bir şekilde çırpındı. Güzel yüzü tam karşımdaydı işte şimdi. Altı yıldır hiç bıkmadan izlediğim, bedensel olarak asla yaklaşmaya cesaret edemediğim.. En acısı da gözlerinin rengini bile bilemediğim adam şimdi yanımda alıyordu en derin nefeslerini. Gece mavileri yanımda kapanmıştı sakince. Oysa ki şimdi gözlerinin içinde dönen her tonu, ara sıra arasına serpiştirdiği siyahları en iyi ben biliyordum. Onun kirpiklerini bile tek tek sayacaktım ben hayatımdaki en büyük uğraş buymuş gibi."

3 KİTAPLIK SERİ EPSİLON YAYINLARI ARACILIĞIYLA SATIŞTA! İLK KİTABINI WWW.BEYZAOZAYDİN.COM 'DAN ÜCRETSİZ BİR ŞEKİLDE OKUYABİLİRSİNİZ. KİTAPLIĞINIZDA BULUNMASI DİLEĞİYLE ^^ "Bizim bir hikayemiz yok" diye geçistirdim. "Sen, seni yakıp kül edecek bir aşk istiyorsun Masal. Normal tanışmalarda gözün yok. 'Seni seviyorum'ları önemsemiyorsun aslında. Herkesin bildiği sevgi sözcüklerini istemiyorsun. Sen herkesin olduğu bir salonda sahnede oyun sergilemek istemiyorsun. Herkes karanlık salonda oyunu izlerken sen arkada ışıklar saçarak kendi oyununu yasamak istiyorsun. Sen ne Mert'i ne de Atalay'ı istiyorsun. Sen bu oyunda kendin gibi normalle yetinmeyen birini istiyorsun. Cesaretinizle ateşte yürümeyi göze aldığınız bir aşk istiyorsun." Bu sensin, diye düşünsem de "Bunları neden anlatıyorsun?" dedim kaşlarımı çatarak. Başını bana çevirip omuz silkti ve sırıttı. "ÇÜNKÜ BU BİZİM HİKAYEMİZ."

Ephesus Yayınları aracılığıyla raflarda! Ben Bora Ateş... Ateş grubunun lideri... Sizi müzik grubumun hikâyesine davet ediyorum. Fakat dikkatli olun, buralar fazla sıcak... *Tüm hakları bende saklıdır!

#Wattys2017 Büyük Buluşlar Kazananı Her gün gizli numaradan alınan mesajlar. Kimse mesajları kimin gönderdiğini bilmiyor. Tanımadığınız biri sizin hakkınızda en çok ne kadar bilgiye sahip olabilir ki? İsimsiz; Tehlikeli sularda yüzüyorsun Dolunay ve boğulman an meselesi. Benim karşımda durursan celladın, yanımda durursan koruyucun olurum. Sen benim kurtarıcımdın, ben senin yok edicin. Beyhudeydi çabalarımız zira hayat bize iyi olmamız için bir şans tanımamıştı asla. Yücel Karahanlı; Ölemezsin çünkü ben yaşamanı istiyorum... Gidemezsin çünkü ben kalmanı istiyorum... Bizim ruhlarımız yaralarımız olmadan yaşayamazlar bu yaralar onların bir parçası haline geldi bile. İstesek de onlardan kurtulamayız asla. Dolunay Ünal; Acılarımdan bir zırh yaptım kendime, hayal kırıklıklarımdan kalkan, öfkemdense silah. Böylelikle insanlar canımı yaktıklarında beni yok edeceklerini zannederken ben daha da güçleniyorum. Acıyla harmanlanan ruhumun yakarışlarıydı çektiğim tüm bu acılar. Lakayttı kalbim çektiğim acılara zira ruhum üstelemişti acılarımı.

'SarmAşık' serisinin ilk kitabıdır. •~•~• "Aşk kelimesi Arapça bir kelime olan Aşeka'dan gelirmiş. Aşeka, tutunduğu bir bitkiyi saran, o bitkiden beslenen ve zaman içinde tutunmuş, tutulmuş olduğu bitkiyi de öldüren sarmaşığa denir." dedi acı çeken bir sesle. Bu ses tonu ona hiç yakışmamıştı. Belki her şeyi ona yakıştırırdım ama bu ses tonunu değil. Ardından usulca eliyle çenesini sıvazladı."Ne kadar bencil değil mi?" diye sordu. Yüzü ifadesizdi. Her zaman ki gibi. Bir süre bekledi, aramızda gergin bir sessizlik oldu. "Bunu bana neden anlatıyorsun?" diye sordum, en az onun yüzü kadar ifadesiz bir sesle. Kafasını bana çevirdi, güzelliğini kaybeden mavi gözleriyle baktı bir süre. Sonra önüne döndü. Bir cevap vermedi, ben de beklemedim zaten. Ardından ani bir hareketle ellerimi avuçlarının arasına aldı. Ben ona anlamayan gözlerle bakarken usulca eğilip hissedemeyeceğim kadar hafif bir öpücük bıraktı. Fakat hissetmiştim. Gidiyordu işte.

"Ben sığınacağım Liman'ı buldum. Ben artık kime güveneceğimi biliyorum" diye fısıltıyla konuştu. Ruhsuzca güldüm ela Deniz'ime. "Sığındığın Liman'ın kendine faydası yok ki be Deniz'im. Sığındığın Liman bir enkaz. Bir enkaza sığınamazsın. Benim kendime faydam yok ki, ben sana nasıl Liman olurum?" diye aynı şekilde fısıltıyla karşılık verdim. Bunun üzerine önce anlımdan öptü. Sonra sımsıkı sarıldı bana, ve "Böyle!" diye keyifle şakıdı. İşte huzur! ◇◆◇◆◇ Tüm bu olumsuzluklara karşı bir umut barındırabilir miydi insan içinde? Kaderin bu iki genci ters köşe edip karşılaştırması ile başlayan bir hikâye. Yara, yaraya çare olabilir miydi? Hayat onlar için bir labirentten farksızdı. Bir fark oluşturmak ise onların elindeydi. Peki ya onlar; Bulundukları labirentte kaybolmayı mı, yoksa kendileri için bir fark oluşturup, labirentten kurtulmayı mı seçeceklerdi? ◇◆◇◆◇ "Seni buldum, küçük şeytan. Artık avuçlarımın içindesin!"