32 yaşında, genç yaşına rağmen kariyeri başarılarla dolu, mükemmeliyetçi, sıkıcı derecede iyi olan Carl'ın, terapisti ve yakın arkadaşı dışında kimsenin bilmediği ufak bir problemi vardı. Bazen bilmediği yerlerde uyanıyor, gardrobunda tarzı olmayan kıyafetler buluyor, sipariş etmediği ve dinlemediği müzik gruplarına ait albümleri teslim alıyor ve her seferinde kendine daha da sinirleniyordu. "Yine yaptım" adlı sorunu ile boğuşan Carl'ın sekreterine göre Carl; sert, dakik, duygusuz, geri adım atmayan, mesafeli bir iş insanı. Newyork'un en popüler barlarından birinde, hem geceye hem de mekana hakim olan bir barmaid'e göre ise Carl; iyi içen, sosyal, sarkastik, çapkın, patavatsız, nasıl eğlenileceğini bilen bir... şey, insan. Düz bir cetvelin farklı taraflarına ait görünen bu iki kişinin tek ortak noktası aynı adam olmaları. Peki, hikaye nasıl başlıyor? Carl bunun bir içki problemi olduğunu düşünüyor. Terapisti Ethan ise kim bilir o değerli beyninde ne gibi teoriler üretiyor? Cetvelin her iki ucunda birbirinden habersiz farklı hayatlar yaşanıyor. Bu esnada cetvelin tam ortasında Annie ve Rachel adında iki kadın beliriyor. Gece ile gündüz birbirine karışıyor. Ve cetvelin iki ucundaki Carl'lar birden göz göze geliyor! Ve hepsi birden aynı soruyu soruyor: Sen de kimsin?

GİRİŞ "Emin misin kızım.Sende boşanmakta kararlı mısın ?" Hakim neredeyse gözümün içine bakıyordu.O an anladım eğer biraz çekimser davranırsam bizi boşamayacağını.Ama bunu Murat'a yapmaya hakkım yoktu.O'nun bu isteğine nereye kadar direnebilirdim ki?.Yada dirensem elime ne geçecekti. "Eminim Hakim bey bende istiyorum boşanmayı" dedim kararlı bir ses tonu ile. Aramızda ki onca mesafeye rağmen O'nun tuttuğu soluğu bıraktığını görmek bugün için kaldırabileceğimden fazlaydı ama ne olursa olsun O'na bunu göstermeyecektim. Hakim kafasını iki yana salladıktan sonra "Tamam istediğiniz gibi olsun bakalım" dedi ve altı yıllık evliliğimiz tek celsede bitti. Karar açıklandıktan sonra salon hızlı bir şekilde boşaldı.O'nun la karşılaşmamak için acele ile sıktım avukatımın elini. "Teşekkür ederim her şey için" dediğimde gözlerim akıtamadığım yaşlarla yanıyordu. Murat'ın arkamdan "Begüm bekle biraz" diye bağırmasına aldırmadan dışarı attım kendimi.Biraz daha havasız kalırsam bayılacağımı biliyordum . Murat arkamdan yetişip kolumu tutunca olduğum yerde kaldım.O'na karşı hala bu kadar aciz olduğum için kendimden nefret ediyordum ama şuan için elimden gelen buydu. Murat ne diyeceğini bilmez bir şekilde duruyordu karşımda. "Evet" dedim konuşmasını teşvik etmek istercesine.

Merhaba kimsenin haberi olmadığı üyelerinin birer kimliksiz olduğu suç örgütüne Çöplüğe Hoş Geldiniz. Kimliksizler den biri ama aslında Kralın ( Çöplüğün Kurucusu) kızı olan Nil'in çevresinde dönen olaylar zinciri sizi bekliyor. Step sayesinde Çöplüğe katılan Nil'in ilk amacı annesinin intikamını almaktı fakat hiçbir şey beklediği gibi gitmedi. Annesinin intikamını almak için girdiği Çöplük de yaşadıklarından sonra yeni bir amacı daha vardı. Çöplüğü yok etmek. Amacını gerçekleştirmek için her şeyi göze almışken onu kendi çıkarlarına göre yönlendirmek isteyen Patron (Arda)'nın da farklı planları vardı. Herkesin kendi çıkarlarına göre birbirini yönlendirdiği ve arkasından iş çevirdiği arı kovanını merak ediyor musun? O zaman Oku :)

Özgür olmak. Hissetmek. Keşfetmek. Tüm yaptıklarımın tek sebebiydi bu üç madde. Her şeyin tek sebebi. Özgür olmak istiyordum. Hissetmek istiyordum ve kendimi keşfetmek istiyordum. Kendi içimde ben bile yabancıysam benliğime nasıl Hissedecek, Özgür olacak ve Keşfedecektim. Bu yüzden bu yola çıktım. Özgür olmak, Hissetmek ve keşfetmek için...

Hiç bir aşk böylesine tutkun, böylesine adanmış olmadı... Ne seneler silebildi yakıcı hasretini, ne katlanılmaz acılar bastırabildi yokluğunu... Anlaşma basitti oysa... Yalnızca ona ait bir kız için edilen dualar ve karşılığında sunulacak bir can... Kefareti kendiydi... *** "Her yeminin, her sözün bir bedeli vardır... Benim ödeyeceğim bedel seninkine karşılık, benim hayatım... Bu ne pahasına olursa olsun kabul ettiğim, razı geldiğim bir anlaşma. Rabbimle benim aramdaki anlaşma! Girme aramıza! N'olur girme! Seni bana verene yüzümü kara çıkarma!"

Size, beyninizin derinliklerinde, kendi bilinçaltınızdan bile saklanan bir yer olduğunu söylesem... Karanlık bir yer... Bilinmeyen... Sizi, kendinizden koruyan bir yer... • • • Aniden bir kaldırımın ortasında uyansanız, ve uyandığınız yerin bulunduğumuz dünyadan çok daha farklı bir yer olduğunu fark etseniz ne yapardınız? Peki, hiç olmamanız gereken birine aşık oldunuz mu? Birlikte yaptığınız yolculuk bittiğinde ne yaparsanız yapın, bir daha asla göremeyeceğiniz birine? Belki de gerçek olmayan birine? • • • Doğru, her son, beraberinde yeni bir başlangıcı getirir... Peki her başlangıç, beraberinde yeni bir sonu getirir mi?

"Yaşam bir ölüm-öncesi deneyimiydi; bir ön-ölüm." - Jeanette Winterson Camın ardından akıp giden yol, üzerinde öylece birikmiş yükleri taşıyordu. Hemen önünde yürümeyi reddeden küçük çocuğa tokat atan bir kadın, eskimiş bedenine rağmen yaşamaktan memnun gibi görünen yaşlı bir adam, kaldırımın üzerinde yatmış bekleyen bir köpek ve kırmızı bir şemsiyeyle karşı kaldırıma koşan bir genç... Yağmur damlaları eski yapım filmlerdeki sahneleri andırarak cama vuruyorken, bizim ne olduğumuzu düşündüm. Tam bu noktada, arabayı kullanan yorgun bir doktor, hemen yanında oturan hiç büyümemiş, gözlerindeki hüzünlü ifadeyi hiç kaybetmemiş genç bir adam, arka koltuğa umutsuzca, kucağımda küçük bir kız çocuğuyla gömülüp kalmış ben ve kendinde olmadığına tamamen emin olduğum madde bağımlısı yaşlı bir adam. Bir yarışmaya yetişebilmek için, külüstür karavanın içinde camlara çarpan kara sinekler gibi çırpınıp duruyoruz. "Arabayı durdurun ." Elimi öne uzatıp ön koltuğu hızla sarsıyorum. "Kusmak üzereyim." *** "Senin için tüm iyi dileklerimi harcarım . " *** Kelebek Etkisi, deliliğin bizi ölümden nasıl kurtardığı hakkında. [505] UYARI: Bu hikayede kanser hastalığına değiniliyor. Lütfen erken tanının önemini ve tedavinin çok büyük oranda iyileştirici olduğunu unutmayın. Hastalık ve hastane sizi rahatsız edecek temalarsa lütfen okumayın.

Siz bilmeseniz de, onlar var. Karanlıkta yaşıyorlar. On üç yılda bir yapılan bir ritüelle sadece biri güneşin altında yürüyebiliyor. Dikkatli ol! Arkana bak, yanındakine güvenme. Kendini hayatın için savaşmaya hazırla. Sana ulaşmalarına çok az kaldı! Altıncı Cennet'in Koruyucu Kılıcı yanında! *** "Neden yaptın bunu?" diye sordum. "Asırlardır esir kalmıştın, artık özgürsün. Neden evine dönmedin?" "Söyledim sana," diye fısıldadı ve saçlarıma bir öpücük kondurdu. "Evim sensin."

HİKAYE KİTAP OLACAĞI İÇİN YAYINDAN KALDIRILDI. Kadın acıya inanıyordu. İnsan dünyaya acıyla geliyordu ve acıyla göçüp gidiyordu. Bir annenin acı dolu feryadının ardından dünyaya gelen bebek hayatı boyunca değişik acılar ve sevinçler yaşayarak acı dolu bir nefes bırakıp göçüp gidiyordu dünyadan. Zamanla acının dünyada yaşanması zorunlu olan bir his olduğunu kabullendi. Bunu kabullendikten sonra acının iyileştirici gücü olduğunu keşfetti. Bir yaraya tuz bastığında canının yandığını ama ardından hemen kabuk bağladığını öğrendi. Kadın için acı ihtiyaçtı. İyileşmek için, unutmak için ödenmesi gereken küçücük bir bedeldi ve adam acıtmaya gönüllüydü. ''Canın yandıkça var olduğunu hisseder, var olduğunu hissettikçe güçlenirsin.'' 09.07.2017 Tarihinde yayımlanmaya başlamıştır.

Bazen kötü diyebileceğimiz tesadüfler hayatımızda vazgeçilmezleri verir bize