''Birlikte belanın içine batabileceğimiz kadar battık. Ve şimdi, seni bırakmayacağım... Benimle misin?'' --- Zeynep, kendini yeni okuluna başladığı ilk gün bir felaketin ortasında buldu. Okulu, salgın bir hastalık nedeniyle karantina altına alındı. Karantinanın akşamında ise kendini okulun karanlık koridorlarında bir kız öğrencinin cesedinin başında buldu. Üstelik yalnız değil, onlar da yanında... Mahşerin üç atlısı. Bu, sadece bedenleri değil ruhları da karantinaya alınan dört kişinin hikayesi. Bu onların özgürlüklerine ulaşmak için yaşadıkları esaretin hikayesi. Bu, birbirlerinin her şeyi haline gelen, birbirlerine gökyüzündeki son yıldız yanıp kül oluncaya kadar birlikte olacaklarına söz veren dört arkadaşın hikayesi. Bu mahşerin dört atlısının hikayesi. Şimdi, bizimle misiniz? "Bizim bedenlerimizi karantinaya almadılar. Ruhlarımızı karantinaya aldılar. Bizim ruhlarımız tanıştığımızdan beri karantina altında. Ne çıkabiliyoruz bu karantinadan, ne de birbirimizden ayrılabiliyoruz. Ruhlarımızı birlikte bir karantina altına aldılar, ve bizim bundan sonraki tek savaşımız bu karantinadan kurtulmak. Kurtulduğumuzda bile birlikte olacağız, ama özgür olacağız. Savaş bitti, ve biz sağ kaldık. Savaş bitti, ve biz hala ayaktayız."

-Tamamlanmış Hikaye- Bu kitabı 15 yaşındayken yazdığımı göz önünde bulundurarak okursanız çok sevinirim. İyi okumalar :) ***HeyGirl Kasım 2015 sayısında biz de varız!*** 7 Ekim 2014 tarihinde başlanmıştır (Giriş) 24 Haziran 2015 tarihinde sonlandırılmıştır (54. Bölüm)

Her şey nasıl mı başladı? Bunu öğreneceksiniz ama bir ayrıntı vereyim; asla eskisi gibi olamayacağım. Çünkü bir lanet vardı. Hayatımı değiştiren ikinci kelime. Ne kadar kurtulmaya çalışsak da peşimizi bırakmayan lanet. Sakin ve düzenli bir hayatım vardı ta ki 28 Ekim günü akşam yediye birkaç dakika kala her şey altüst olana kadar. Bir iblis olduğumu öğrenene kadar. ----- Fantastik #7 Bilim Kurgu #9

Merhaba benim adım Kızıl. Psikopat ve uyuşturucu bağımlısı pislik bir anneye sahibim.Ve babama gelince Şşşttt!... O, dindar bir sex bağımlısı. Onunda altta kalır yanı yok yani. Ayrı oldukları halde annemin yada anne diye adlandırmak zorunda olduğum insanımsı mahlukun geceleri babamı eve gizlice almasına şaşmamalı. Garip olan şu ki: şu yaşlı başlı hallerinde bu işi bazen iki günde bazense üç günde bir mükemmel bir biçimde böğürerek,anırarak ve inleyerek zevk içinde yapıyor olmaları. Bu kadar zevk aldıkları için annem babamın penisine; babamsa dakikada normal bir erkekten daha fazla sperm üretebilen testisleri olduğu için tanrısına şükrediyor olmalı. Eh insanının böyle bir ailesi olunca kendisi de normal olmuyor tabi ki. Bu günlükte bir kızın ne kadar iğrenç,acımasız ve bir o kadar da yalancı olabileceğini öğreneceksin.Erkeklerin aslında kızlardan daha dayanıksız ve korkak olduklarını anlayacaksın. Kan ve büyü mideni bulandıracak. Eğer bu defterin orjinalini bulmuş ve okuyorsan sevgili okuyucu, benim gibi güçlü bir cadının geçmişini karıştırmak gibi bir hataya düştüğün için lanetleneceksin ve hayatın asla umduğun gibi gitmeyecek. Ama bu uyarıya aldırmamış ve hala okumaya devam ediyorsan dikkat et de sayfaları çevirirken zorlanıp yırtmayasın. Çünkü şey.. sevgililerimden zorla tedarik ettiğim spermler ve adet kanım sayfaların arasına bulaşmış olabilir. Yazar Notu: Girişi basit bir türkçeyle yazdığıma bakmayın. Bölümleri yazarken kullandığım türkçe, diğer wattpad hikayelerine göre okuması daha yorucu ve romanlardaki dile yakın. #Fantastik #Dram #Gerilim

Bir umut ışığı yok mu? Peki ya hayat..? Bir anlığına Ölüp tekrar dirilen bir grup insanla karşı karşıya olduğunuzu düşünün! Korkulu rüyanız... Sizi yemek için her an tetikteler ve siz onları öldürmek için tek çaresiniz... Dünya'ya yayılmaya devam eden bir virüs... Sonumuz mu olucak, yoksa tekrar yeni bir başlangıcımız mı?

"Aslında kalbimi attıranın Ilgın olduğunu düşünüyordum" "Artık atmıyor" dedim başımı gene tavana dikerek. "Sana bakınca değişiyor" diye bir anda üzerimde belirince şaşkınca ona baktım. "Bir deneme yapmak istiyorum" dedi ben robot gibi duruyordum tabi. Şaşkınlığım tavan yapmıştı. Yaklaştı yaklaştı Dudakları dudaklarıma değdiği anda şimşek çarpmış gibi geri çekildi. Nefesimi zor alıyordum hava yetmiyordu. "Devam etmek istiyorum" dedi gene yaklaştı yaklaştı. "Yağız" demeden dudakları dudaklarımı buldu. Benim aklımdakiler sanki onun aklına gidiyor gibiydi. Yavaşça nazikçe öperken. Ben altında öylece duruyordum. Öptükçe anıları tazeleniyor gibiydi... Geri çekilince derin bir nefes aldım. "Hatırladım seni" dedi elimi aldı kalbine koydu. "Atıyor" dedi tekrardan doğrulup bir anda sarılınca O da bana sarıldı.

Aile durumu iyi olmayan bir genç kız, sapık bir patron. Sapık patronu ile, eğlenceli bir arkadaşlık kurmaya çalışırken, bu arkadaşlık her iki taraf için hoşlanmaya dönünce her şey gerçekten değişir. ' Patronum arkadaşım ' ilişkileri yavaş yavaş ilerler. Kız hayatının merkezini yapmış, ona kendini bırakmış durumdayken , ikilinin arasında geçen son cümle "Gitsen iyi olur." olacağını kimse tahmin etmemişti. Sarışınla kumralın hikayesi. ©Tüm Hakları Saklıdır

Aslında ben hayatımda en çok sevilmek değil sevmek istemiştim. Çok sevmek istemiştim. Böyle dolu dolu kocaman. Her sabah işkence gibi gelen okul sabahlarımın bir gün çekilebilir hatta halatla çekilir hale gelebileceği uçsuz bucaksız hayalimin uçurumundan bile geçmezdi. Allah'ın sevdiği kuluymuşum ki hem çok sevmiştim hemde çok ama çok sevilmişti. Söylediğinden değildi bu dediklerim. Hissettiğimdendi. O adam bana beni kocaman sevdiğini hissettirmişti. Bütün hayallerini , umutlarını , kırıklıklarını yıldız yapıp gözlerime koymuştu benim. Deniz gibi bakan kahve rengi gözlerine bende umutlarımı , hayallerimi ve kırıklıklarımı bırakmıştım. Nerede buluşuyordu adam ve kadın o zaman diye sordu bana. Ufuk'da bileşecektik biz. Yıldızlarım onun denizine düşeceklerdi. Ben onda boğulacaktım o bana karışacaktı. 'Denizi yıldızlarına talip güzelim. Düşecekler mi denize?' ------ ''Kadın kitap gibi sevmişti ama adam kitap okumayı sevmezdi'' dedim Meriç'e bakarak. Yine lanet olası gözlerim dolmuştu. Kafasını salladı acıyla gözlerime bakarken. İkimizden canı acıyordu. ''Adam okumayı değil yaşamayı seçerdi çünkü. Kadını okumak değil yaşamak isterdi...'' ------

Sekiz yaşında toz pembe hayalleri olan çocuktum ben. Sekiz yaşında hayallerim gibi dünyamda karardı. Yalnızdım. Küçücük bedenimle hayatla tek başıma mücadele ettim! Düştüğümde kaldıranım olmadı. O yüzden düşen kendi kalksın... Ve yemin ettim! Canımı yakanın canını almaya. Ben NEFES SEFEN. Bana yapamazsın dedikleri ne varsa yaptım! Midenizin kaldıramadığı şeylerden ben zevk alacağım. Ben acımam! Yakarım, yıkarım ama arkama bakmam. Ben bu yolda göz yaşlarımı bulutlara,hüznümü maziye,kalbimi mahsene emanet ettim... "Özlem duyduğun biri veya birşey var mı?" Diye sorduğunda burukça tebessüm ettim "Baba demeyi çok özledim. Ağzıma o kadar yabancı olmuş ki bu kelime tuhaf geliyor kulağa..." 📓 Kitap Tasarım: gergedansever

On altı yaşımda öldüm ben.Yaşarken adeta bir ölüye döndüm , hayallerim düştü yanaklarımdan.Düşünemedim hiç bir şeyi.Daha doğrusu düşünmeye gerek duymadım.Ve bir gece sabaha devrolurken öğrenmiştim ; Ben bir vampirdim. Kirli sayfalarım silinecekti ve temiz bir sayfaya yol açacaktım .İstemiyordum.Normal bir yaşantım varken aksiyona ne gerek vardı ki ?Ama kabullenmem ve üstesinden gelmem lazımdı.Hayal kurmayı bırakıp gerçek yaşantıya dönmüştüm.Yada dönecektim , ama bu hiç kolay değildi.Unutturmam lazımdı artık , beynime kazınmış kötü anıları.Geçmişimiz her ne kadar silinse de gelecekte gelecekti tekrar karşımıza.Ve tekrar silmeye gücümüz olmayacaktı.Ama ben bunu başarmak zorundaydım,her ne kadar kötü şeyler yaşayacak olsam da dik durup üstesinden gelmem lazımdı.Ve yapacaktım bunu.Hava yavaş yavaş aydınlamaya başlıyordu.Ay yok oluyor ve güneş doğuyordu.Birlikte asla duramazlardı.Güneş batarken ay yerini alıyordu , ay batarken ise güneş.Bende kendim gibileriyle birlikte olabilirdim normal insanlarla değil. Her şeyin bir düzeni vardı .Normal insanlar varken benim gibiler onların yanında yaşayamazdı. Ve ben bu düzeni öğrenene kadar kendim gibi olanlarla kalacaktım.