Çay fincanını masaya bıraktım. " bir Aqua öğrencisi olduğumu söylediler" dedim. Şifacı çayını masaya bıraktı. " bu da suyu kontrol edebilme yeteniğine sahip olduğunu gösterir. Şanslısın. Benim gibi büyü öğrenmek adına kendini son derece zorlamana gerek yok. Zaten büyü damarlarında dolanıyor" dedi. " ne demek istediğini anlamadım?" dedim. Büyünün damarlarımda gezdiğini söylüyordu. Ama ben bunu on sekiz yaşıma kadar fark etmiyordum bile. Hadi ama. Gerçek, bir kabus görmüş olduğum olmalıydı. Sonuçta yaraların gazlı bezle sarılıp iyleşmesinin beklenildiği bir yerden geliyordum ben. Bir büyüyle yaraların kaybolmasına bir anlam vermem gerektiğini bekleyemezdi kimse. " söylediklerimi anlaman için bu kapıdan dışarı çıkıp okulu keşif etmen gerekiyor Gece" dedi ve kapıyı gösterdi. Yerimden kımıldamak adına ayağa kalktım. Kapıdan dışarı nefesimi tutarak çıktım. Ve o anda beynimde bulunan mantık bölümünün devre dışı bırakıldığını hisetim. Dudaklarımı ısırarak Gece, kızım bu olanlar olağan üstü diye geçirdim içimden.

[Diğer adı : Öğretmenimle evlenmek mi?] Yanlış doğruya dönüşemezdi değil mi? Tüm hayallerime küsmüşken, ufacık bir hatamdan dolayı kötü bir şekilde hayatıma yeniden sızdılar. Onları yaşamak güzel olsa da bir de gerçekler vardı. Tüm kafamı sorularla dolduran can yakıcı gerçekler...

Sadece düşünün. Aptal bir psikopata aşıksınız. Peşinizde ise sizi delirtmeye niyetli bir seri katil var?