#Mizah 1 Sessizliğin Sesi! Adlı hikaye'de bulunan Gürkan ve Güneşin hikayesidir! İki hikaye birbirine bağlantılı değildir :) Alnını alnıma dayadı kısık kısık nefes alıp verirken "Bilmiyorsun." dedi. Gözlerim gözlerindeyken "Neyi?" diye sordum. Yavaşça dudaklarını dudaklarıma doğru yaklaştırdı. Nefesini nefesimde hissederken dudaklarıma kondurduğu varla yok arası öpücük tamamen aklımı başımdan almıştı. "Senin için buraya kadar geldiğimi, istemediğim halde bu bölümü seçtiğimi, seni küçüklüğümden beri hala sevdiğimi.." Ben öpücüğünün etkisinden çıkamamışken, bir de bu sözler kurşun gibi beynime girmişti. Yeniden dudaklarıma doğru eğildiğinde bulduğum boşluktan faydalanıp onu ittim. Suratına bir tane tokat patlattım. Yanağımdan süzülen yaş bu duyduğum şeylerin mutluluğundandı aslında. "Gerizekalı." diyerek oradan uzaklaştım. Suratımda salak bir sırıtış vardı. İşte şimdi başlıyorduk Gürkan efendi. Ben sana o kadar şeyin hesabını sormaz mıyım? Seni peşimde sürüm sürüm süründüreceğim! Çocukluktan beri birbirini seven ama bunu inkar eden iki inatçı keçi.. Bir yanda, sahiplenen bir erkek.. Bir yanda, deli bir kadın.. Kim galip gelir dersiniz? Aşk mı? İnat mı? Her hikaye mutlu son ile mi biter? Bu hikayenin nasıl bittiğini merak ediyor musun? Okumaya ne dersin? Eee aramıza hoş geldin!

Bir kar yağar ince ince Komandonun hali nice Bir operasyon var bu gece Vur vur dağcı komando Vur paraşütçü komando (Komando Marşı) **** ATEŞOĞLU aşiretinin varisi,üçüzlerin en çatlağı,lafını esirgemeden konuşan,kimseye eyvallahı olamayan ve en önemlisi kendini Vatanına adamış korkusuz bir asker..Bayrağını seven,milletine saygı duyan,özgürlüğü ve bağımsızlığı uğruna hiç düşünmeden canı verecek mavi bereli.. Mirhan ATEŞOĞLU.. Namı değer koçmar.. Bir diğer adı ise Kartal göz..

YORUM VE VOTE ATMAYI UNUTMAYIN LÜTFEN :d

Ne diyordu, o geçen gün radyoda çalan şarkı; "Fırtınalı açık denizdim ben, sen sakin bir koy ararken.." +18 bölümler mevcuttur dikkatinize.

Turkuaz rengi gözlerinde çağlayan öfke parıltılarıyla bana döndü.Ne ara dibime kadar gelebildiğini anlayamamıştım: -Etrafına bak Efnan.Buranın kuralı benim! Çekingen bir tavırla ona baktım.'Sen kuralsızın ta kendisiyken buranın kuralı nasıl olacaksın?' diyemedim.

"Çöplük" Hikayesinden tanıdığınız Kurt ve Kuzu'nun hikayesidir. Kapak Tasarımı içi asilyezza adlı kullanıcıya çok teşekkür ederim :) Uyarı: Fazlasıyla arsız Kurt ve Kuzu'nun hikayesi olduğu için Argo kelimeler ile Edepsiz sahneler çokça bulunmaktadır. Rahatsız olanlar lütfen okumasın...

"Bu konuşmanın nereye gideceğini biliyor musun?" Öykü büyük bir yutkunmayla cevap verdi. Tamer kırık bir gülüş gönderdi kadına bütün kasları gergin ve hazırdı, onu istiyordu. "Bana nasıl güvenebiliyorsun, benim iyi biri olduğumu nereden biliyorsun tutkum" derken üzerine daha çok eğilmişti. Masanın köşesinde olan Öykü belini yay gibi gererek arkaya doğru yaslandı. "Be.. ben bilmiyorum sadece ben güveniyorum" diyerek kekelemeye başladı. Tamer onun tatlı dolgun dudaklarını tatmak istiyordu. Teni yumuşacık görünüyordu acaba bütün vücudu bu kadar yumuşak mıydı? Bu kadının yüzüne bakarken vücudunda kan ters yöne akıyordu, bu kadına karşı tek bir kasının oynamasını dahi istemezken, bedenindeki hareketlenmeyi bir kez daha duyumsadı. İki kolunu kadının yanların doğru uzatarak onu masaya sıkıştırdı. "Bir gün pişman olacaksın Öykü ve o zaman bu dediğimi unutma. Ben aziz değilim". "Hangimiz o kadar masumuz ki"

Tüm seriler birbirinden bağımsız. :)) Yorum yapacaksanız da aklınızın varlığı ile yorum yapın. Gereksiz yorumlara gerek yok!

Teninin kokusunu hissedecek kadar yakınında olsada, uzanıp dokunamazsın korkarsın yanmaktan. O ateşten kor gibi bakar gözlerine, kalbin bağlanır,dilin susar da, "Seni seviyorum" diyemezsin.

Kanı bitene kadar içti dudaklarımı. Kanım bitene kadar içtim dudaklarını. Omuzlarından göğsüne doğru inen avuç içlerim tenindeki yaraların kabarıklıklarına çarpıyor, parmak uçlarımdan bir zehir gibi akarak zihnimin içine sızıp canımı yakıyordu. Güney dudaklarımızı ayırdığı an belimdeki elini gevşetti fakat beni bırakmadı. Aralık ağzından sızan nefesi tenime çarmaya başlamıştı. "Eğer bir gün beni buna pişman edersen..." derken gözlerindeki vahşet ağır bir şekilde önüme serildi. Oralar şimdi hep yangın yeriydi. "Önce dudaklarımızı, sonra kalplerimizi söküp atarım." Bu bana söylediği bir sözden ziyade kendine ettiği apaçık bir yemindi. "Bizden geriye ne bir iz, ne de mühürler kalır..."