Bilemiyorum. Tek bildiğim şey canımın yandığı.Hissettiğim bu acı duygusu bir zehir gibi bütün vücudumu kapladı. Senin acınla uyanıyorum sabaha.Benim için sabah Gün aydın olmuyor. Senin karanlığında boğuluyorum.Çaresizce çırpınıp duruyorum olduğum yerde. Bu sabah yine yerden kalbimin kırılmış parçalarını topluyorum. Akşam ise gökyüzüne bakıp adını koymadığımız bir şeyleri fısıldıyorum yıldızlara. Adını koymadığımız derken adını koyamadağımız. Sonra gözlerimi kapıyorum ve bir de ne göreyim,rüyalarımı süsleyen adam yine rüyamda. Uyanmak istemiyorum. Sonra zehir oluyor bana rüya.Senin öldüğün o an geliyor aklıma. Herkes ağlıyor ama ben duruyorum.Sebepsizce duruyorum. "Bari gitmeden önce sen de söyleseydin sevdiğini.Zormuydu bu kadar ha.Gururun için mi söylemedin"diyorum. Sonra aniden uyanıyorum. Ağlıyorum,ağlıyorum. Kendi gözyaşlarımda boğuluyorum. Benim yaşam döngüm bu. Ya sen n'apıyorsun oralarda.Beni özlüyormusun. Beni görüyor ve duyuyorsun değilmi?

Gökkuşağı Yağmurdan Sonra Çıkar

"Hissediyor musun ölümün nefesini?"diye sorduğunda ılık nefesi köprücük kemiğimin çukurunda uğulduyordu. "Hayır. "diye geveledim ağzımın içinde. Korkuyla birlikte tenim karanlığın avucunda geriliyor,göğüs iniş çıkışlarım saniyeler geçtikçe derinleşiyordu. Bekledi. Biraz daha. Ve biraz daha. Bu kısa bekleyişin ardından güzel dudaklarının arasından fısıltıyla çıkan kelimeler kulağımın içinde yankılandı ve canımı acıttı. "Ben hissediyorum..."dediğinde geri çekilerek kaba parmaklarını uzun boynuna doladı ve tamamını çevreledi. "Tamda.. ."diye devam ettiğinde ise sesi ortamda hapsoluyormuşcasına kırık ve cansızdı. Bir şeylere son vermek ister gibi parmaklarını, doladığı boynunda iz bırakacak kadar sıktı ve sağ gözünden akan bir yaş çenesini keşfetti. "Şahdamarımın üzerinde. " Hikayeye dair her şey bizzat noterden üzerime zimmetlidir.

" Ben ne zaman göreceğim anne " dediğimde, annemin hıçkırıkları, kulaklarımda yankılandı. Ardından birkaç kelime ekledi. " En kısa zamanda yavrum, en kısa zamanda. " Bu kitapta, 12 yaşında ki Mert'in, hayatını okuyacaksınız. Geçirdiği zorlukları, görme engelli olmasının nedenini be birçok şeyi bu kitapta okuyacaksınız. Sakın unutmayın, herkesin olduğu gibi, görme engellilerin de bir dünyası vardır. Hemde hepimizden daha aydınlık ve daha ferah.

"Bir şey fark ettim de." dedi ve jelibon dolu kaseyi kendi önüne çekti. 'Ne fark ettin' demek istesemde gözlerim çektiği kase de takılı kalmıştı. Onlar benim jelibonlarımdı. "Sen ve ben." bunu demesiyle gözlerim jet hızında gözlerini buldu. "Ben ve sen mi?" kafasını salladı yavaşça. Dağınık saçlarını karıştırarak oturduğu yerden doğruldu. Bismillahirahmanirahim. İtiraf falan mı geliyordu acaba? Kaşığı eline alarak usulca muhallebiye batırdı. Ardından ayıcıklı jelibonlardan bir kaç tane alarak muhallebinin üzerine koydu. Gözlerini gözlerime dikti ve yarım ağız gülümsedi. "Belki de kader bizi jelibonla muhallebi de bir araya getirmiştir?" bir şey söylememe izin vermeden bir eliyle çenemden tutup ağzımı açtı ve kaşığı ağzıma soktu. Geriye çekilerek kaşığı masaya bıraktı ve tatlı tatlı gülümsedi. İç çektim ve ağzımdakilerini çiğnemeye başladım. Bana bakarak daha çok gülümsedi. Galiba ölmemi istiyordu bunun başka bir açıklaması yoktu. ✵ •Not:Absürt olaylar, küfür ve fazlasıyla argo içermektedir! •Dikkat bağımlılık yapma tehlikesi vardır! Yan karakterlere aşık olabilirsiniz! Okudukça bende böyle aşk, bende böyle arkadaşlar, bende böyle abi istiyorum diye bilirsiniz! •Bu komik, tatlı romantik komedi, bol heyecan, bol kahkaha, aşırı derecede tatlılık ve yemek içermektedir! Bu macerayı merak ediyorsanız sizi bekliyor olacağız. •Kapak için teşekkürler @Denizimsi_kapak. •En yüksek derece mizah in 1 teşekkürler. •Tüm hakları saklıdır. En ufak bir yeri dahi çalınırsa tarafımca yasal işlem başlatılacaktır! •Jelibonlu Muhallebim adlı ilk ve tek hikayedir! •BT:30.04.16• •BT:7.02.20• ✵

" Oysa ki ben sevmiştim seni. " dedi ve birkaç damla gözyaşı, yanaklarından aşağı doğru süzülmeye başladı. Ardından birkaç cümle daha ekledi ve bulunduğumuz ortamdan ayrıldı. " Ama olsun. Senin mutlu olduğunu görmek yetiyor bana. " ~ Seçim Serisi 1 ~

Sevmekten daha önemli şeylerde vardı aslında. Hissetmek gibi, koklayarak öpmek gibi. Ben Afra'yı öpemesemde gerçekten hissetmiştim. Bana Barlas gibi dokunmasada, terslesede hissetmiştim. Ama bazen sevilmekten daha çok varlığını hissetmek isterdiniz. Varlığını hissedemediğiniz biriniyse, sevemezsiniz. Sevildiğini duymaktan çok hissetmek istersiniz bazen. Sevdiği kadına sevgisini hissettiren erkeğin aşkına doyum olmaz. Ama ben hissettirememiştim. Gerçekler bunlardı. Barlas'tan hoşlanmaya başlayacak, onu sevecekti. Barlas'ın ona sevgisini hissettireceğini düşünecekti. Afra'ysa gerçekten hissettirecekti. Ona bağlanacaktı. Gerçekler canımı acıtmaktan başka bir şey yapmıyordu. Ben hissettiremediğim için kaybedecektim.. Oysa ben onu kafamın en güzel haliyle sevmiştim. Ve bugün öyle bir gitmişti ki, ben neye uğradığımı şaşırmıştım. Hissedememiştim. Ve o kalple seni sevmeye devam edeceğim Afra. Ben.. Ölene dek seni sevmeye devam edeceğim. Sen bana gelmesen bile. ♥ KAPAK TASARIM: @-_-bonibon-_- ♥

kitap kapakları kitapları okuyabilmek için bize bazı ipuçları verirler.