• Infinity War'dan sonrasına bağlı, Endgame'den bağımsız, toz olanların akıbetini anlatan bir Bucky&Wanda hikayesi. Spoiler yemezsiniz. Yazanlar tamamiyle benim hayal dünyamdır. "Bayan Maximoff? Bayan Maximoff? Beni duyabiliyor musunuz?" genç kız ölüme kapattığı yeşil gözlerini tekrardan ışığa açarken biraz zorlandı. Başını kaldırmaya çalışmasıyla birlikte yeniden yastıkla buluştu. "Kendinizi zorlamayın lütfen. İlk uyanan sizsiniz. Bu yüzden çok dikkatli olmalıyız." Sonsuzluk Savaşı'nda öldüğünü sanıyordu oysaki Wanda. Bedeni toz olmuş ve rüzgarlara karışmıştı... Şimdi ise burada, bu beyaz yatakta, bu beyaz odadaydı. Başında ise beyaz kıyafetlerle iki kadın duruyordu. Terden ensesine yapışmış olan turuncu saçlarını eliyle itmeye çalışırken bile canı acıyordu. Henüz konuşmamış olan genç hemşire nazikçe Wanda'nın başını kaldırdı ve saçlarını yastığa yaydı. "Lütfen, bir şeye ihtiyacınız olursa kendiniz yapmaya çalışmayın. Size seve seve yardımcı oluruz. Siz ise sadece hafızanıza odaklanın. Bu çok önemli." Wanda uslu bir kız gibi kafasını salladı ve parmağıyla su dolu bardağı işaret etti. Hemşire ona su içirirken aklını biraz yokladı, zihnindeki tek anı Thanos'un ona bakışı ve bedenin hafifleyip uçmasıydı. Öncesi tamamen silinmişti. "Şimdi ise size bir şey sormalıyım, iyice düşünün ve öyle cevaplayın ki, biz de tedaviyi ona göre başlatalım. En ufak kelime bile anılarınızı belirlememizde yardımcı olabilir. Hatırladığınız herhangi bir şey var mı, Bayan Maximoff?" Wanda, gözlerini kapattı ve derin bir nefes aldı. Ses tellerine güvenmiyordu ama iç sesi o kadar konuşuyordu ki ona itaat etmekten başka bir yol göremiyordu. Hafifçe öksürdü ve şu an farkında olmasa ve onun için anlamsız gelse de, zamanında hayatındaki tek anlam olan bir isim dudaklarından döküldü... "B-bucky?"