Samotność... Stan w, którym jesteśmy sami ze swoimi myślami.. sami ze sobą. Lecz jeżeli jesteśmy wystarczająco długo samotni... przestaje nam to doskwierać. Z czasem pragniemy tylko tego... Nazywam się Carmen... Mam 18 lat... i staram się zapanować nad swoim samotnym życiem...

Wilczyca, która chce zostać normalnym człowiekiem i wieść proste życie. Cały czas ucieka i chowa się przed swoim przeznaczenie. Co stanie się gdy znajdzie ją wataha Iana ? Dlaczego opowiadanie nazywa się "srebrny wilk", skoro jest białym? Dowiesz się tego czytając jej dalsze losy <3

"(...) - Nadal nie zrozumiałaś? Wydajesz się mądrzejsza. - mówiąc to uśmiechnął się z wyższością. Nie no, teraz to przegiął na maksa. - Czy ty myślisz, że cały świat jest stworzony tylko dla ciebie? Jesteś najbardziej okropnym, chamskim i wredym chłopakiem jakiego w życiu spotkałam! Nie moja wina, że rozmazała się ta jedynka, każdy mógł się pomylić, do cholery! - wrzasnęłam. Dobra przyznaje, poniosło mnie, ale co ja zrobię? Jest chamem i tyle. - Co ty do mnie właśnie powiedziałaś? - wysyczał przez zaciśnięte zeby. - To co słyszałeś, mam powtórzyć? - warknęłam w odpowiedzi i ruszyłam do domu nie chowając w końcu swoich rzeczy. - A tą twoją żałosną szafkę to sobie wsadź w dupę! - krzyknęłam na odchodne i wyszłam trzaskając drzwiami. Mocno. Niech ma." 8# w kategorii o wilkołakach 2.04.16 7# w kategorii o wilkołakach 10.04.16 5# w kategorii o wilkołakach 21.04.16 4# w kategorii o wilkołakach 22.04.16 3# w kategorii o wilkołakach 22.05.16 2# w kategorii o wilkołakach 03.07.16 *Jakiekolwiek podobieństwa są przypadkiem