Defne üç sene önce geçirdiği trafik kazasında ailesiyle beraber hafızasını da kaybetmişti. Henüz on dokuz yaşındayken anılarından yoksun bir şekilde hastane odasında araladı gözlerini. Aradan geçen zamanda hatırlayabildiği tek şey anne, babasının silik yüzleri, kardeşi ve karmakarışık hatıralar olmuştu. Geride kalan başka biri var mıydı? Bir sevgili... Canından çok sevdiği ama zihninde en ufak yer edinmeyen sevgili... Genç kız, Arslan'la yaptığı evlilik sayesinde her şeyi sil baştan yaşamaya başladı. Peki ya bir yerlerde hatırlanmayan bir sevgili varsa? ~~~~~~~~~~~~~~~~~ Her hakkı saklıdır. İlk yayım tarihi 09.08.2015 #17 Romantizm (03.03.2016)

Kanı bitene kadar içti dudaklarımı. Kanım bitene kadar içtim dudaklarını. Omuzlarından göğsüne doğru inen avuç içlerim tenindeki yaraların kabarıklıklarına çarpıyor, parmak uçlarımdan bir zehir gibi akarak zihnimin içine sızıp canımı yakıyordu. Güney dudaklarımızı ayırdığı an belimdeki elini gevşetti fakat beni bırakmadı. Aralık ağzından sızan nefesi tenime çarmaya başlamıştı. "Eğer bir gün beni buna pişman edersen..." derken gözlerindeki vahşet ağır bir şekilde önüme serildi. Oralar şimdi hep yangın yeriydi. "Önce dudaklarımızı, sonra kalplerimizi söküp atarım." Bu bana söylediği bir sözden ziyade kendine ettiği apaçık bir yemindi. "Bizden geriye ne bir iz, ne de mühürler kalır..."

Bir evliliği ayakta tutan yegâne güç; adamın sevdası, kadının bu sevdaya sarılışıdır. Mutluluğun formülü birbirine sevmekte saklıdır. Bu formülü bozacak günler Eroğlu konağının kapısını çalıp içeri buyur edilir. Bebek hasretinin tutulduğu konakta KUMA rüzgârı eserken kaosa doğru sürükleyen fırtınaya iki kadın, bir adam tutulur. Hayat ters köşeden vurarak bebeği olamayan yıllarca bu eksikliğin acısını pervasızca çeken, hastaneden hastaneye koşuşuna, umut etmekten ve istemekten yorulmayan kadının hayatına kuma gölgesi düşürür. Karısının bebeği olmadığı her gün aşkı daha sağlam ayakta dururken seven adamın duygularını ve aklını yitirecek kâbus gerçekleşir. Kokladığı gülün üstüne bir kır çiçeği yerleşir, bu çiçek tohumunu verir ve sevdaya tutulmuş adamın kalbi ikiye bölünür. Konağa düğünsüz derneksiz üzerinde bir gelinlikle kapıdan içeri alınan kadını beklediğinden daha zor bir hayat, beklemediğinden daha kötü bir evlilik gerçekleşir. Zorlu sınavlara tabi tutulur, aşk ve sevgi yoksunu bir evlilikte ayakta durmaya çalışır. Kocası tarafından merhamet dilenen kadın halini alır. Sevda bir kadında tutku bir kadında aynı çatı altında zorlu yaşam sürdürülür. Arafta kalmış bir adamın, bu adama bağlı iki kadının yaşamı zorlu serüvenlerle akıbeti belli olmayan sona doğru giderler. Ateş düştüğü yeri yakar KUMA gelir. Hasreti kadın dindirir bebek doğar. Adam ikiye bölünür. Ve aşkı hangi kadın alacak sorusu akılları alır. Ben Ezo; üzerine kuma gelmiş kadınım. Şimdi sığındığım limanım kocamın kalbindeki aşkım. Ben Şerwan; bir kadının hayatını kalbine alan, bir kadının hayatını omzuna alan adamım. Ben Beritan; kuma giden kadınım. Benim tek dünyam kucağıma aldığım bebeğim.

"İyi" deyip telefonu kapattı. Ya da kapattığını sandı. Çünkü hala sesler geliyordu telefondan. " Bu oyun nereye kadar sürecek diyordu " bir ses.. Bu ses tanıyordum. Bu Karan'ın en yakın arkadaşı , Buğranın sesiydi. "Ömür bana aşık olduğunu itiraf edene kadar " " Ya itiraf etmezse, kızdaki inat ,sende bende yok , işin çok zor, hele evliliğin düzmece olduğunu öğrenirse seni kör kuyulara atar üzerine de beton döker" Ah canım benim beni çok iyi tanıyordu ama , allah aşkına bu adam ne saçmalıyordu ? "Öğrenmeyecek " dedi Karan. Boğuk sesi kulağımda yankılanırken , sinirle telefonu kapattım. Gözlerim aynadan Esrayla kesişti. "Bana spor ayakkabılarımı getir dedim. Hiç soru sormadan kutudan ayakkabıları çıkarıp önüme koydu. Annemin şaşkın bakışları altında , giydim ayakkabılarımı.. Bu arada kuaförde duvağımı takmıştı.. Tek kelime etmeden çıktım oradan. Sinir tepeme çıkmış , gururum ayaklar altındaydı. Demek bana oyun oynuyordu. Aynı öfkeyle gelinliğin eteğini toplayıp koşmaya başladım.. Ne bana deli görmüş gibi bakan insanlara aldırdım ne de yerlerde sürünen , leke olan gelinliğime.. Yıllar öce bir yerlerde aşkın tarifini okumuştum.. Rüzgar tenimi yalarken o geldi aklıma.. 1 Tatlı kaşığı romantizim. 3 Yemek kaşığı güven. 1 çay kaşığı paylaşım. 1 Pinçik şefkat. 1 çimdik eğlence 1 Kilo uyumluluk. Yarım su bardağı sabır.. Sabırdı , en son malzemesi , ve Karan tüm kotasını doldurmuş , başıma geleceklere hazırım diyerek bana hayatımın kazığını atmıştı.. Madem oyun istiyordu , o zaman oyun benim kurallarıma göre olacaktı... Önce işe şu sahte nikahı gerçek yapmakla başlayacaktım -

Babamın Vasiyeti adlı kitabım www.bkmkitap.com/babamin-vasiyeti sitesinde sadece 7,90 TL ❤️ Yağmur, doğduğu gün hiç görmediği annesini kaybettiğinden dolayı, babasına çok bağlıdır. Tek dileği ise, üniversiteden mezun olup, babası ile birlikte şirketi yönetmekti. Ahmet Bey, kızının mezuniyet gününde fenalaşır ve hastaneye kaldırılır. Genç kız, o gün babasının kanser hastası olduğunu öğrenir ve aldığı bu kötü haberden sonra dünyası başına yıkılır ve hayata karşı olan tüm neşesini yitirir. Kızının geleceğinden endişelenen baba, bir gün Yağmur'a son isteğini açıklar. . Genç kız, babasının zorlu son isteğini kabul edecek miydi; yoksa hayal ettiği hayatı mı yaşayacaktı? Sorularınız için iletişim noktam: İnstagram: dlrgue Başlangıç tarihi : 21 Eylül 2014

"Lafı uzatmayacağım Korkmaz Bey! Ben SANCAKTAR Holding'ten geliyorum." SANCAKTAR lafını duyan Korkmaz yerinde dikleşti ve sert iş adamı kimliğine bile bürünmüştü. Karşısında böyle bir afet dururken her ne kadar zor olsa bile başarmıştı bunu. Kendi kendine iradesini tebrik etti. "Hımm... Demek sizi Ali Bey gönderdi? Ne oldu, kendi kaybettiği ihalelerden sonra buraya gelmeye yüz mü bulamadı?" Dudaklarına alaycı bir gülüş de yerleştirip konuşmasını bitirmişti. Kafasını iyice kaldırıp kızın tam gözünün içine baktığında kendisine öldürecek gibi baktığını gördü. Öncelikle anlamadı neden böyle olduğunu. Tamam soğuk ve öfkeli bakıyordu geldiğinden beri alışmıştı. Ancak bu da neydi ? "Laflarınıza dikkat ediniz Korkmaz Bey! Karşınız da ARİYA SANCAKTAR durmaktadır. İkizim Ali 5 Yıl önce ailemle beraber vefat etti istese de gelemezdi zaten. Şirketin başında o değil ben varım. Üstelik böyle bir konuşmaya sizin gibi bir köy magandasının karşısına bir çalışanın gönderilmeyeceğini bilen profösyonel biriyim. Sizcede sizin kazandığınız ihalelerden korkmuş gibi mi duruyorum? Hem söylesenize, hangimiz daha profösyonel sizce ? Şirketin sahibinin daha kim olduğunu bile bilmeyen biri mi yoksa her adımlarını bile bilen biri mi ? " Korkmaz ne diyeceğini bilemedi. Sancaktar ailesinin bir kızı mı vardı? Sadece bunu düşünüyordu. Ariya'nın ona sokmuş olduğu lafa bile sinirlenememişti. Nasıl atlardı böyle birşeyi. Kahretsin! Dedi. O an; Kapısı tıklatıldı. İki kafa da kapıya dönmüştü. "Korkmaz oğlumm, seni ziyarete--" Yaşlı adam genç kızı görünce durdu. Sustu. Baktı. Özlediği gözlere baktı. Sadece bir kelime döküldü ağzından. Yavaş yavaş kıza yaklaştı.. "Bukree..."

|Gizli Numara, şimdi Epsilon yayınları ile raflarda!| |Gizli Numara 2, şimdi Epsilon yayınları ile raflarda!| Arıyor... GİZLİ NUMARA "Efendim?" "OHA!" "Ne oluyor be?" diye cırladım ve telefonda ki bu seksi sesi tanımaya çalıştım. "Şey... Pardon, senden önce beş altı kişiyi aradım ve sen düzgün konuşan daha doğrusu, aradıklarım arasında ki ilk kızsın!" dediğinde ağzım açık kalmıştı. Tanıdığım birisi değildi, numaramı salladığı ve tutturduğu belli oluyordu çünkü böylesine hoş bir sesi daha önce duysaydım unutmam imkânsızdı. Sırıtarak çalışma koltuğuma yaslandım ve "Sen kimsin?" diye sordum. Bir insanı, tanımadığım sesi güzel olan bir insanı kendimden bezdirmek eğlenceli olabilirdi. Ta ki, durumlar çizdiğim yoldan çıkana kadar. 16.01.2015-07.01.2018

Ben ne yapmalıyım şimdi Bütün hayatımdan vazgeçip bir kızın hayatını mı düşünmeliyim ? yoksa O kızı hiçe sayıp vicdanımla bütün bir ömür boyu mu yalnız mı kalmayım? Belkide hepimiz icin dogru olan bir yol var ne kadar yanlis gorunsede kimse sonunu bilemez . En doğrusu hangisi? En mantıklısı? En bana yakışanı Hangisi? Tüm Hakları Saklıdır. Tamamlandı.

Tezer ve Beyzade Aşireti'nin yüzyıllardır olan düşmanlığını Diyarbakır'da bilmeyen yoktu. İki aşirette çok güçlüydü. İki aileninde kaybedecek çok şeyi vardı. Bu yüzden barış yapılmalıydı. Daha fazla kan akmaması için gerekli olan buydu. Barış olmasını en çok isteyen iki sevdalı yürek vardı. Ali Beyzade,Heval Tezer. İmkansız olduğunu bile bile sevmişlerdi. Ali,Heval için yüzyıllardır kimsenin atmadığı adımı atmış ve barış istemişti. Miran Tezer intikam istiyordu. Gözlerinin önünde abisini öldüren Ali'yi öldürmek için yemin etmişti. Devran Beyzade abisinin ölümünden sonra Heval'e gözü gibi bakmak için barış olmasını sağlamıştı. Heval ise Ali öldükten sonra konuşmamış,gülmemişti. Bir yıl boyunca buna kimse anlam verememişti. Ali ve Heval'i bilen tek bir kişi anlam veriyordu. O da Devran Beyzade'ydi. Heval'in günden güne eriyip bitmesine,abisinin emanetine bakamaması onu bitiriyordu. Heval'e ulaşmak için evlilikten başka yol kalmamıştı. Bu evlilik için ilk başta önünde engel yokken Miran Tezer ona en büyük engel olmuştu. Bir kez daha Töre yüzünden Devran'ın eli kolu bağlı kalmıştı. Bir kızı eğer amcasının oğlu isterse diğer kısmetleri çekilirdi. Heval'i de Miran istemişti.

Bütün yollar çıkmaza giriyordu. Hayallerim,umutlarım siyaha dönüşürken pes edemiyordum. Vazgeçemiyordum. Kurtulmak istiyordum. Yaşamak,nefes almak istiyordum TÖRE SERİSİNİN İKİNCİ KİTABİ İLK ONU OKUMANİZİ TAVSİYE EDİYORUM