Jason Sheen is gay. He hates stereotypes, especially since they don't apply to him in any way. His school isn't the best place to be, and his parents are never home. But one day at school is kind of different when he meets the new girl at school, and a lot changes for him.

"Hindi ako perpektong tao at alam kong marami akong pag kakamali sa buhay ko pero nandyan ka para ituro sa akin ang kahalagahan ng mga bagay sa paligid ko at dahil dito ay unti unti kitang minahal." -YAGO

Ako si James. Lumaki ako sa isang istriktong pamilya. Naikintal sa bubot kong isip ang tama sa mali, ang katanggap-tanggap at bawal at ang pagkutya sa pagkatao ng mga lumilihis sa ating totoong pagkasino. Sa madali't salita, hindi ako nakikisama sa mga bakla at nandidiri akong mailapat ang kahit anong bahagi ng katawan ko sa kanila. Nagbinata akong taglay ang pagkataong iyon. Straight ako. Nagkaasawa at nagkaanak... malayong papatol ako sa mga salot sa buhay ko. Hindi ako manhid lalong hindi din ako tanga. Puno ako ng katanungan at pagtataka. Kakaiba ang trato sa akin ni Xian, hindi yung karaniwang kaibigan lang. Sa kaniya ko naramdaman ang pag-aasikaso at pagmamahal na kahit kailan ay ipinagkait ng aking asawa. Iba ang kaniyang titig sa aking katawan kapag wala akong damit. Napapansin ko din ang lagkit ng kaniyang tingin sa aking harapan ngunit lahat ng paghihinalang iyon ay nanatiling palaisipan lang sa akin. Ngunit sakali mang may gagawin siyang hindi ko magustuhan ay doon na lamang siguro ako tuluyang sasabog. Kahit gaano pa siya kabait sa akin ay isang panlolokong maituturing kung tuluyan siyang bibigay. Basta ang sa akin, barakada ay barkada. Iyon lang ang alam kong kaya kong maibigay. Isa pa, dahil sa kabaklaan namatay si Mama na siyang naging dahilan ng pagkawasak ng aking pamilya. Huwag naman sanang pati ang matalik kong kaibigan ay magiging katulad ni kuya dahil alam kong magiging masalimuot lang ang buhay naming dalawa. NOTE: Read Everything I Have, Chakka at Nang Lumuhod si Father bago ito basahin dahil ang mga naunang nabanggit na nobela ay book 1, 2 and 3 ng nobelang ito.- Joemar Ancheta

Kahit iba ang ipinaglalaban mo sa ipinaglalaban ko, kahit pa magkasalungat ang paniniwala mo't paniniwala ko, umaasa akong mapag-iisa tayo ng tibok ng ating puso. Mahirap kang ipaglaban, mahirap kang hanapin sa gitna ng mga sigalot ng ating mga digmaan ngunit sana mahanap mo ako sa puso mo, sana maipaglaban at mapagtagumpayan natin ang tunay na sinisigaw ng ating damdamin laban sa hindi na matapos-tapos na bangayan ng hukbong ating kinabibilangan. Saan tayo dadalhin ng ating pagmamahalan? Hanggang kailan natin maipaglalaban ang ating pag-iibigan at kapayapaan? Mahal kita, alam kong mahal mo din ako, ngunit patuloy tayong pinaglalayo ng prinsipyo ng magkalabang grupo. Sana Zanjo, maramdaman mong Mahal kita, hanggang sa huling laban! -Patrick

Paano kung may nangyaring hindi mo inaasahan? Paano kung pagkatapos ng araw na iyon ay paulit-ulit na ang mga pangyayaring hindi mo maipaliwanag? Paano kung sa hindi inaasahang pagkakataon ay palagi kayong pinagtatagpo ng taong minsan mo lang tinulungan? At paano kung....ang taong nagugustuhan mo ay isang anghel pala. Isang fallen angel.

Paano kung isa ka lang Bodyguard ng guwapo, sikat at matalinong anak ng Presidente. Isa pa'y alam mo sa sarili mong "straight" ka ngunit ngayon ay may gumugulo na sa iyong pagkatao. Paano ang girlfriend mo? Paano ang "career" mo kung ang tibok ng puso ay iba na ang binubulong? Padadaig ka ba sa bulong ng puso o susundin ang sigaw ng isip.

"Umupo ako sa ilalim ng isang puno at doon ay napansin kong kakasibol pa lamang ng mga bagong dahon sa kanyang lumang sanga. Napangiti ako sa aking nakita dahil ngayon ko lamang napag tanto na ang lahat ng mga bagay sa mundo ay may kaniya- kaniyang paraan upang buuin ang kanyang sarili. Katulad ng punong ito, sa kabila ng kantandaan ay nagagawa pa rin niyang ayusin ang kanyang sirang sanga at palitan ito ng mas matibay pa. Iyan marahil ang sinasabing kulay ng tag sibol. Habang may buhay ay may pag asa. Kaya't matutong makipaglaban kahit ang kapalit pa nito ay isang daang beses na pagkakadapa." -ALDRIN JIMENEZ

Ang "Ako at ang Callmate ko" ay unang inilabas dito sa wattpad noong January 5, 2013, Ito ang pinaka unang kwentong ginawa ko noong ako ay nag sisimula pa lamang at makalipas ang ilang buwan ay nasundan pa ito ng dalawa pang kwento ang 'Classmate kong Siga" at "Si Tol ang Lover ko" na kapwa inilabas noong taong 2013 din. Ang mga kwentong ito ang nag papa alala sa akin ng aking simula bilang isang manunulat, hindi ito ganoon kagilas at kahusay ngunit may puso naman ito at tiyak na kapupulutan ng aral. Ang "Ako at ang Callmate ko" ay tumagal ng ilang buwan sa page ko ngunit agad ko rin itong inalis dahil umani ito ng katakot-takot na pintas at pang lalait mula sa mga mambabasa. Naunawaan ko naman dahil ang lahat ng baguhan ay dumaraan sa ganoon pag subok. Ngunit gayon pa man ay hindi ako tumigil sa pag susulat bagamat aminado ako na minsan ko na itong sinukuan dahil pakiramdam ko ay wala akong talent. AT NGAYON, dahil marami na ang nag hahanap ng kwentong ito, ay ikinalulugod kong ibalik ito sa aking pahina upang mabasa ng lahat. Ito ay isang "revise version" at maaaring naiba na rin ang katapusan ng istorya. Samahan niyo po si Gin at ang callmate niya na tuklasin ang naiibang mukha ng buhay pag ibig. P.S. Pero hindi ko ito masyadong binago dahil nais ko pa rin panatilihin ang sulat ng isang baguhang nag hahangad ng pang unawa. Salamat po.

"Sa edad kong 20 , hindi ko alam kung bakit ako malas sa mga babae, gwapo naman ako at mabait pag tulog. Masipag din ako at masayahing tao. Pero sadyang malas lang yata ako sa buhay pag ibig.. Ginawa ko ang kwentong ito upang ibahagi sa inyo ang ibat ibang karanasan ko sa pag tahak sa daan ng buhay kasama ang ibat ibang tao na makakapag pabago ng aking mundo. Samahan nyo din akong tuklasin kung bakit si Tol ang naging Lover ko. Ako po si Seph Sebastian at ito ang aking kwento...."