Seni sevdiğimi bin bilsen bir bilmesen .. Senin için öldüğümü varoluş sebebimin sen olduğunu bir bilsen Unutamıyorum... Unuttuğum vakit bir bakıyorum çıkıveriyorsun karşıma ..intikammı alıyorsun seni unutcam için bir selam verip hal hatır soruyorsun.. Canıma can yüreğime kara duman söyleyemiyorum seni ne kadar sevdiğimi içim parçalanıyor ama sen beni kardeşten öte başka sevmiyorsun dimi?.. Olsun seni sevmek gerçekten çok güzel.. Rüyalarıma girdiğinde sana her seyi söyleyebiliyordum ama şimdi çaresiz beklentiler uçindeyim bekliyorum bekliyorum.. Sana gelip söylemeyi çok istedim ama bir türlü beceremedim Elimde iki secenek vardı; ya demeliydim ya da dememeliydim... Desem ; gülerek beni teselli eder veya sen benim kardeşimsin derse ve elimi bırakırsa ne olcak yada tam tersine belkide tmm seni sevebilirim diycek ve elimi sımsıkı tutucakdı ... Demese;elinden uçup giderdi ve yalnız kalırdı.. Napcanı bilemeden öylece kalakaldı.çünkü onu çok seviyordu...

bir çok kişiye sorulmuş ve en beğenilen esprilerin olduğu bir kitap {GULMEK HER İNSANA YAKIŞIR } :D

Herkesin hayatta en az bir amacı vardır. Benim amacım iyi bir hemşire olabilmek... ve yöntemim gülümsemek... Herkesin aksine gülümsemekten bir an bile vazgeçmeyecek bir hemşire olacaktım. Hastalarıma gülümseyerek iyi gelecektim. Tek amacım buydu. Tabi ilk staj deneyimimi onkoloji de yapmak planlarım dahilinde yoktu. Hele Onur gibi bir hastam olacağını hiç düşünmemiştim. Onur... zorlu bir hastaydı. İletişime kapalı, kimseyi umursamayan, konuştuğunda insanı terslemekten çekinmeyecek biriydi. İnsanı kolayca kırabilecek ve bunu düzeltmek için gram uğraşmayacak biriydi. Tüm bunlara dayanabilirdim ama ölümü kabullenmiş olması... bunu aşmakta zorlanıyordum. Herkesin hikayesi iyi bitmek zorunda değildi ama Onur'unki iyi bitmeliydi. O bunu hak ediyordu... (Sevdim isimli hikayemin kurgusu üzerinde biraz oynayacağım. Ve yeni ismi olan Seni Bana Getirdi olarak yayımlayacağım.) Not; Kapak için Sinem_Ekin isimli okuyucuma çok teşekkür ederiiim <3<3 (Kapak gönderirseniz seve seve kullanırııım ^^ )

Onca kalabalığın arasında telaşlı gözleri adamı buldu. Yorgundu, derin bir düşüncenin izlerine rastlanıyordu gözlerinde. Mantığı elverse, diyecekti ki, o da benim gibi düşünmüş tüm gece; beni düşünmüş. Ve hatta diyecekti ki, belki kararsız kalmış, belki gitmemeyi düşünmüş. Fakat mantığı elvermedi, yüreğini susturdu. Genç kızın düşünceleri, zihninde hızla dönerken, adam, yorgun gözlerini kalabalığın üzerinde gezdirdi. Nihayet, kızı gördü. Yüreği aydınlandı. Kız ona bakan bir çift gözün büyüsünde kendini unuttu. Aydınlığı görmüştü adamın gözlerinde, heyecanı görmüştü. Ve dahası görmüştü genç kız; onun o iri, yeşil gözlerinde bir cenneti görmüştü. Yüreği aydınlandı. Hem demiyor muydu zaten yazar: "...benim bütün geçmişim sen bir nazar edersen aklanır, çünkü senin gözlerinde bir cennet bakışı var." * * * "..Evet, gittim ben. Cesaretimi kalkan edemedim kendime, korkaklığıma yenilip gittim ben. Kaçtım. Ama şimdi af diliyorum senden Zeynep. Vaktinde farkına varamadım, doğru, ama anladım işte kıymetini. Bana hesapsızca sunduğun o kalbin değerini, bana bakan gözlerinin mucizesini, adını seslemenin ferahlığını anladım. Senin adın umut oldu bende Zeynep, Zeynep'im. 'Can kuşum, umudum, canım sevgilim.' Affet beni."