Właśnie skończyłam lekcje i szłam do domu. Jednak ja to ja i musiałam odpisać mojemu nowemu znajomemu. Jeśli mogę go tak nazwać. Szybko chciałam odpisać, ale nie spostrzegłam, ze na kogoś wpadłam. -Kendall, jak ty łazisz ty idiotko! - krzyknął Brian, jeden z najprzystojniejszych, ale i zarazem największych dupków ze szkoły. -No chyba jak ty łazisz psie. -Jeszcze raz tak do mnie powiesz to ci łep urwę. - wyszydził. -No to dawaj piesku, pokaż jak bijesz dziewczyny. Ze szyderczym uśmiechem popatrzyłam na niego. -A idź w diabli. - powiedział i zniknął za starym murem fabryki. Mówiłam już, że go nie nienawidzę? Książka jest w trakcie poprawiania :) Okładkę wykonała prześwietna @xhazy_dreamsx <3 Zapraszam do niej ;* ~~~~~~~ Witam w mojej drugiej książce pt. ,,Będziemy razem, zobaczysz''. Cos mnie wzięło ostatnio na nową książkę, zacząć od nowa, bo moją pierwszą książkę ,,Miłość, uczucie które szukam'' nie wyszło tak, jak teraz bym chciała. Będę go nadal pisała, ale szybko skończę. Będę się teraz poświęcać bardziej temu opowiadaniu. :) #5 ~02.02.2016 #4 ~12.03.2016 #2 ~19.03.2016 #1 ~26.03.2016

"Przychodził ze swoją nową dziewczyną, a ja patrzyłam na to z bólem jak ją całował, traktował jak księżniczkę. A ja nie mogłam nic z tym zrobić. Bo to był przyjaciel mojego brata." _______________________________________________ Opis to urywek prologu. Opowiadanie jest mojego autorstwa. Okładkę wykonała AngelicPower352, za co jej gorąco dziękuje! Zapraszam do czytania. :))

„Czasem łatwiej jest wyżalić się obcemu niż własnemu przyjacielowi." [Zakończone - ✔] #3 Fanfiction - 06.08.2016 ______________________________ Opowiadanie jest mojego autorstwa i zabrania się kopiowania treści bez zgody autora! Okładka mojego autorstwa. © awenaqueen 2015

Dziewczyna ucieka z rodzinnego miasta po tragicznej śmierci rodziców. Po kilku latach wraca do domu,ale przeszłość nie daje jej o sobie zapomnieć ... Vanesa: Może jednak powinnam mu podziękować ? Max: Może powinienem z nią porozmawiać Vanesa: To bez sensu ... Max: ... to nie ma sensu...

Część druga opowiadania; „ZŁAMALIŚMY ZASADY". Nie miałam pojęcia czy sobie bez Ciebie poradzę. Nie miałam pojęcia czy nie umrę z tęsknoty po Twoim odejściu. Nie miałam pojęcia gdzie jesteś i co robisz. Nie miałam pojęcia czy jesteś szczęśliwy. Nie miałam pojęcia czy jeszcze o mnie pamiętasz. Nie miałam pojęcia czy jeszcze mnie kochasz i czy w ogóle żyjesz. Nie byłam pewna prawie niczego. Ale wiedziałam jedno: kochałam Cię na tyle mocno, że pozwoliłam Ci odejść. [Fikcja literacka: placówki, miejsca oraz ich położenia geograficzne nie pokrywające się z informacjami rzeczywistymi]

"Czułam, że coś jest na rzeczy. Isaac miał jakąś tajemnicę, był taki... niezrozumiały, a ja miałam wrażenie, że coś przede mną ukrywają. - On po prostu jest... trudno mi to wytłumaczyć Nao, po prostu znam go. Chociaż raz posłuchaj mnie i proszę cię nie zbliżaj się do niego. Najlepiej... unikaj i uważaj. On jest jednym z tych chłopaków, przed którymi próbuję cię obronić... " !Opowiadanie (aktualnie rozdziały 30-40) jest w trakcie korekty pod względem ortograficznym oraz interpunkcyjnym. Fabuła nie ulega zmianie!

Co, jeśli wybierając dobro również ponosimy konsekwencje?