Bir aşk bu kadar masum, bu kadar içten, bu kadar büyük olabilir mi? Her sabah Hazal'ın kocaman krem rengindeki evinin, tahta kapısının önünde bir kutu içinde karamelli elma şekeri, ve birbirinden güzel sözler... Bu Umut'un ve Hazal'ın unutulmaz aşkı. Masum, tatlı ve bir o kadarda güçlü olan aşkları... Bu Onların masa...
Bu benim Augustus'tan sonra hayata dönüş hikayem.Bu Hazel Grace'in dönüş hikayesi...
"Ben uzun zamandır hiçbir şeyden emin olamıyorum. Bir sabah kalkıyorum, yaşamak istemediğimi düşünüyorum. Hayatta kaybettiklerin kazandıklarından fazlaysa yaşamanın ne anlamı var ki? En son ne zaman bir şeyi kazandığımı, en son ne zaman mutlu olduğumu hatırlamaya çalıştığım anda da..." derken gözlerim yine dolmuştu. "...
Onun gri kaldırımda oturup sigara içmesini bekleyen küçük kızdım ben. Bakışları bana döndüğünde 'Acaba ne için kızacak?' diye kendini korkutan Ufaklıktım ben. Gülümsediğinde ona hayran olan, onun güzelliğinden canı yanan biriydim ben. Bana sarıldığında bulutların üzerinde uçan onun Küçüğüydüm ben. Ben Su Yıldırım...