Yaşadığım evrenin portresini çizip tükürdüm gelişine güzelce. Buruşturdum önce, kirlettim, yırttım; en sonunda ise yuvarlayıp çöpe attım. Yeterlilik düzeyinde beni sınayan ey evren! Sen benim için yeterli misin ki, diye sordum. Cevap alamadım; vermedi, duymadım, duyduğumu da kulak ardı ettim. Aldım kalemi elime sıradan dünyaya sıra dışı konulmuş her şeyi eleştirdim. Tüm eleştirilerimle süslenmiş hayatımda; klişe bir semtte, alışılagelmiş bir evde, alışılmışın dışında gelişen olaylara şahit oldum. Yazdım, tarttım, ekledim; karşındayım.