" Mum olmak kolay değil, ışık saçmak için önce yanmak gerek."

"Kaç kadınla birlikte oldun bilmiyorum ama ben onlardan biri değilim tamam mı!" sinirden ağlıyordum,savaş sabır diler gibi yukarıya bakarken sakin olmaya çalışıyor gibiydi. "Ben seni hiçbir zaman aynı kefeye koymadım, ne tür şeyler düşünüyorsun bilmiyorum ama böyle şeyler düşünme derin" "Ben sadece buradan gitmek istiyorum" "İstemiyorsun"sakince fisildarken tüm gücümle bağırdım. "Ben bu kahrolası yerden gitmek istiyorum anladın mı?" Savaş bana biraz daha yaklaşırken yumruk attığı elini umursamayip kalbimin üzerine koydu. "Ne olursa olsun,ne yaparsan yap sen benden gidemezsin stajer" yumuşacık çıkan ses tonu beni daha çok kendine çekerken daha çok ağlamaya başladım. Elleri belimi sararken kafamı göğsüne koydum. Göz yaşlarim gömleğini islatmişken saçımı yavaşça okşadi. Her seferinde yelkenleri suya indiriyordum. Neden söz geçiremiyordum kalbime! Ne yapacaktım ben? Onsuz da olmuyordu onunla da olmuyordu. Belki de aşk dedikleri şey tam olarak buydu.

Lisede misiniz? İlk günlerde ne yapacağınızı bilmiyor musunuz? "Evet"dediğinizi duyar gibiyim. Size çeşitli konular hakkında tavsiyeler vereceğim. Unutmayın ki lise hem zor hem de eğlenceli bir deneyimdir. Sosyal olarak gelişirsiniz. Ve bu bir GENÇ KIZ kitabıdır. Yani başka konularda da tavsiye verebilirim. BEKLE BİZİ LİSE!

Gökyüzünden düşen her bir yağmur damlası kan lekeleriyle kaplı avucumda izler bırakırdı. Kaybetmenin yoğun duygusuyla harmanlanmış hislerim ve emdiği büyük hüzünlerin neticesinde damarlarıma acı pompalayan bir kalbim vardı. Ellerime bulaşan genç kızın kanından kurtulmak için tek çarem tanımadığım bu adamın himayesine girmekti. Karga'nın. Yüzleştiği kalp kırıklarından, yarım kalmış intikamlardan katılaşmış bir kalbi vardı. Ne zaman ne yapacağı bilinmezdi, garipti. Acıları bulunduğu ortamın havasını boğuklaştırırdı, o dayanırdı ancak siz yavaş yavaş boğulurdunuz onun geçmişinde. Kaçmak isterdiniz ama siz kaçtıkça bu sefer kendi acılarınızın pençesine düşer ve ona geri dönerdiniz. O ise çoktan gitmiş olurdu. Bir de kardeşi vardı kendisine tamamen ters karakterli. Batın. Egosundan hiçbir zaman taviz vermezdi, herkes tarafından sevilen güler yüzlü, neşe saçan biriydi. Pozitif enerjisi solan papatyalara bile can verebilirken, duygusal ve hassas kişiliği ile bir müziğin en acı ezgisi gibiydi. Gözleri her zaman buğuluydu ve uzaklara dalardı, sanki gelmeyecek bir gideni bekliyordu. Kaybetmenin ekşi kokusu buram buram loş odaya dağılırken bir yazar daha satır çizgilerini boğazına dolayarak intihar etti.

Gizli aile sırları iki gencin hayatını birleştiriyor ama bir sorun var. Ne barlar çocuğu Çınar Belgin'in bağlanma gibi bir isteği var ne de Ilgaz Eren'in sevgilisi Can Erdel'den vazgeçesi... #İstemsiz serisinin ilk kitabıdır.#

Hayat saçma bazen en kötü ne olabilir ki diyerek yaşamak lazım. Yani en kötü ne olabilir ki?

Birkaç ay ömrün kaldığını öğrendikten sonra bir yapılacaklar listesi hazırlasan, o listede neler yer alırdı? On beş metreden denize atlamak? Kuzey ışıklarını görmek? Jensen Ackles'a sarılmak? Ya da kim yer alırdı? Hep uzaktan izlediğin, konuşmaya cesaret edemediğin o adamı listene ekler miydin mesela? Göz alıcılığı ve çok sayıda uydusu olması sebebiyle 'Jüpiter' lakabını taktığın adamı? Merla ekledi. Ve şimdi ölmeden önce o listeyi tamamlaması gerekiyor. ღ ღ ღ Gözlerimi kapatıp sadece dokunuşunu hissetmeye çalıştım. O anda yer yüzünde benden, ondan ve sandal ağacı kokulu bu evden başka hiçbir yer ve hiç kimse yoktu. Elini göğsümün üzerine koyduğunda, ona ait olanın çaresiz çırpınışı, hissettiğim her şeyi kelimelere ihtiyaç duymadan anlattı. Acıklı ama umut dolu bir müzik gibi. O bana dokunduğunda vücudumun zırhtan değil, etten ve kemikten oluştuğunu hatırlıyordum. Soğuk. Bir gerçek. Öleceğim ve bu çok da uzun bir zaman sonra değil. Sıcak. Atan bir kalp. Daha önce yaşadığımı hiç bu kadar derinden hissetmemiştim. Siyah Kuş. Zavallı, küçük. Adımı söylediğinde hiçbir şey eskisi gibi olmayacak.

17 yaşına merdiven dayamış, bastığı her adımda arkasına bakarak ilerleyen bir kızım. Yaşadığım her anın bana kattığı yeni bir ben var. Dik omuzlarım ve duvarlarım beni diğer herkesten güçlü kılıyor. Güçlü olduğum kadar korkağım da. Ama korktuğum şeylerin üzerine yürürüm. Ve ona aşık olmaktan çok korkuyorum. Hayat bana kısa kibrit çöpünü bulmam için üç kibrit sunsa, onlar ile hayatı yakarım. Çünkü mutsuz son olsa bile benim seçtiğim bir son olması her zaman iyidir. •Bu hikayeyi ilk olarak 'Mat Siyah' adı altında 5/8/15 tarihinde paylaşmıştım. İlk deneyimimin ve o dönemki yaşımın getirdiği hataları yok etmeye çalışarak hikayeyi baştan yapılandırmaya başladım. Yepyeni haliyle bugün (21/10/18) Wattpad'te bu isimle paylaşılan ilk kitap ismi olan 'AYDA ÇİÇEK AÇMIŞ' adı altında tekrar yayınlamaya başlıyorum. Keyifli okumalar dilerim... ••• Tüm Hakları Saklıdır. •••

Herkesin sırları vardır. Bazıları içine gömer, bazıları açığa çıkarır. O içine gömmeyi seçti. Bu oyunda tek. Hayat ona şah yaptı peki ya o mat yapmadan kaçabilecek mi? Satranç bir savaş stratejisiyse o da bir savaşın içinde mi? Ya savaşta düşmanınızı bilmiyorsanız? Yalnışlıkla kendi askerinizi öldürüp kendinize zarar verirseniz? O da bilmiyor düşmanını. Ya düşmanı en yakınındakiyse...? ~SİYAHIN EN RENKLİ TONU~ "Seni bulacağım ve bu bana parmaklarınla atacağın son mesaj olacak. Seni bulacağım ve bu sefer parmakları sadece sen kullanmayacaksın. Seni bulup boğacağım."

EPSİLON YAYINLARI ARACILIĞIYLA KİTAP OLDU. KİTAPLIĞINIZDA BULUNMASI DİLEĞİYLE <3 "Bizim bir hikayemiz yok" diye geçistirdim. "Sen, seni yakıp kül edecek bir aşk istiyorsun Masal. Normal tanışmalarda gözün yok. 'Seni seviyorum'ları önemsemiyorsun aslında. Herkesin bildiği sevgi sözcüklerini istemiyorsun. Sen herkesin olduğu bir salonda sahnede oyun sergilemek istemiyorsun. Herkes karanlık salonda oyunu izlerken sen arkada ışıklar saçarak kendi oyununu yasamak istiyorsun. Sen ne Mert'i ne de Atalay'ı istiyorsun. Sen bu oyunda kendin gibi normalle yetinmeyen birini istiyorsun. Cesaretinizle ateşte yürümeyi göze aldığınız bir aşk istiyorsun." Bu sensin diye düşünsem de"Bunları neden anlatıyorsun?" dedim kaşlarımı çatarak. Başını bana çevirip omuz silkti ve sırıttı. "ÇÜNKÜ BU BİZİM HİKAYEMİZ."