Bana bakan koyu kahverengi gözlere bakmamaya çalışarak gözümdeki yaşı silip o önemli soruyu sordum. "Neden onu seçmedin?" Anlamazca bana baktı. "Neden onu seçmedin ki? Birimizi seçicektin ama onu seçmedin. Beni de seçmedin." Yoğun bakışlarını üzerimde hissettim. "Onu seçmeliydin. Ne biliyim, o sana iyi gelirdi. Güzel gelirdi." dedim sonlarında sesimi alçaltarak. "O alımlıydı, güzeldi. Bense çirkin, beceriksiz, bir işi beceremeyen bir kız çocuğuydum. Gördün, ölümüm ellerinde olan adam bana acıyor. Beni seven yok ki." "Bazılarına haksızlık ediyorsun." Başımı salladım. "Şu anda yanımda olman bile saçma. Neden gitmedin? Daha doğrusu, onu severken neden onu seçmedin?" Gözlerini gözlerime dikti. Yanağımdan dökülen damlayı sildi. "Çünkü bu hikayedeki tek masum sensin."

Standart hayatının sona ermesiyle karanlığına çekilen canlar... Bir insan ne kadar umursamaz, ne kadar güçlü olabilir? Ya da insanın acı veya umursama sınırı nedir? Öğrenmek zor değil... Karanlığıyla aşkı, arkadaşlığı, düşmanlığı tadan Tuğba'nın hikayesi... 'Hadi sev' dedi kader... 'Sonra da kaybet...'

Hayatı bir acemi yazar sayesinde değişti.. Aşkın hiç böyle güzelini ve aynı zamanda hiç bu kadar acıtanını tatmamıştı. Dünyalar güzeli bir kız ve baştan aşağıya çekici bir erkek. Çok seven ve sevilmeyen bir kız. Ailesi tarafından yalnız bırakılan bir erkek. Arkadaşı için canını verebilecek ama kendi isteklerini onunkilerin önünde tutan bir kız. Aşkı için her şeyi göze alan bir erkek. Bir şehir 4 kişi bir hikaye. Hayat onları uçurumun kenarına götürürken yaşamlarına eşlik edin..

Bir kaza bir hayatı bu derece mahvedebilir miydi ? Simay'ın hayatı geçirdiği kazadan sonra bir daha aynı olmamıştı. Çarptığı araçtaki kişinin hayatını kaybetmesi üzerine ne onun dünyaya bakış açısı aynıydı ne de insanların ona olan bakışları... O artık herkesin gözünde katil olarak bilinen birisiydi. Pusuda bekleyen düşmanları gün yüzüne çıkmış onu yenilgiye sürüklüyorlardı. Simay'ın sığınacağı tek yer ailesinin yanıyken ailesi ona onu anladıklarını söyleyip deli muamelesi yapıyordu. Ne kalmıştı geriye ? Ailesi bile onu anlamazken diğerlerinin onu anlamasını nasıl bekleyebilirdi ? Her şeyin üzerine en yakın arkadaşları da ona sırtlarını dönmüşken onu hayata ne bağlayabilirdi ? O artık eskisi gibi bir kız değildi. Hiç gitmemesi gereken ortamlara girip hiç edinmemesi gereken alışkanlıklar edinmişti. Artık herkes ondan korkuyor ve çekiniyordu. O artık herkesin gözünde psikopat bir kızdan ibaretti. ~5 Haziran 2015 Tarihinde Yazılmaya Başlanmıştır~

18 yaşında bir kız. Üvey bir baba ve karanlık , sırlarla dolu bir geçmiş. Kızlar her zaman kendine zarar veren erkekleri sever sözünün bir kanıtıydı Jessica. Üvey babası yüzünden korku ve aşk dolu bir yolculuğa sürüklenmişti Jessica. Joseph'i kendine aşık edebilecek miydi ? Yoksa platonik ve acı verici bir aşkın peşinde mi sürüklenecekti ? " Sana ihtiyacım vardı. Ama gelmedin. Beni orada yalnız bıraktın. Her gün ben karşımda o piçi değil de seni görme umuduyla açtım gözlerimi. Ama yoktun. Gelmedin. Merak etmedin. Aramadın bile değil mi? Kaçtım sandın. Bir kere bile beni aradın mı? Çok merak ediyorum.. bir kere bile geldim mi aklına lanet olası? "

''Bu ellerden sonra değecek başka bir elin tek amacı bana daha fazla zarar vermek olur. İşte bu yüzden senden gitmeyeceğim. İstesen de istemesen de.'' Kalp atışları ölümün ayak sesleridir. Onun her kalp atışı sonunu kendi elleriyle hazırlıyordu. Ellerini kaldırıp ölüme teslim oluyordu. ''Sen solumda atıyorsun. Soluğum da yaşıyorsun.'' ''Gözlerimi açmak istemiyorum. Bu rüyanın bitmesini istemiyorum.'' ''Bu bir rüya değil güzelim. Senin kabusun. Canın çok acıyacak. İşte bundan korkuyorum.'' Her gün ölüme doğru atılan bir adımken listesini çıkardı. Alması gereken bir intikam vardı. Sonucuna hazırlıksız yakalandığı bir intikam. ''Ne yazık ki sen bir ölüye aşıksın!'' ♠ ''Şu anda bile senin gözlerinde sakladığın cenneti, kalbinde ki o derin sevgiyi deli gibi arzularken sana dokunamıyor olmamın tek sebebi bu.'' https://www.facebook.com/PsikopatYazarTanecigi 8 Ekim 2014 - 1 Temmuz 2015 ©Tüm hakları saklıdır.