Burak, geçmişinden kaçtığı, yeni hayata adım attığı yerde acılarını sarmak için uğraşırken hayat şiirinin bercestesi ile karşılaşacağını tahmin bile edemezdi. Lakin hayat, geçmişin acı izlerini sildiğini düşündüğü an tekrar onu yaralarından kanatmak istercesine önüne getirmişti. Karşılıklı sırlar, intikam arzusu, alev alev yanan iki yürek, tutkulu bir aşk! Geçmiş üzerinde ki tozları silkip köşeye sıkıştırmak için gün yüzüne çıkıyor. Ya bu sevdadan vazgeçecek ya bu sevda uğruna hayatını kaybedecek. Berceste, Burak'ın duvarlarını yıllar sonra yıkan ilk kişi olmasına rağmen, onun zor karakterine karşı açtığı savaşın içerisinde boğuşuyor. Ona dair istemsiz şekilde barındırdığı merak ile geçmişini gün yüzüne sermeye çalışırken, büyük sırları ortaya döktüğünü zaman içinde acı şekilde kabullenecekti. Ya aşkına kucak açacak ya da içinde ki yangını söndürecek.

Aşk hiç bu kadar karanlık olmamıştı... Bir tarafta zenginlik ve lüks içinde yaşayan Buket, bir tarafta herkesin korktuğu, tehlikeli ve insafsız Kağan! Buket'in hayatı babasının iflasıyla değişir ve eski kusursuz günlerini İzmir'de bırakarak zorlu bir yaşam süreceği Ankara'ya taşınmak zorunda kalır. Buket, çevresine ve yeni başladığı liseye uyum sağlamaya çalışırken öyle büyük bir hata yapar ki her tavrıyla belayı temsil eden Kağan'ın tüm dikkatini üzerine çeker. Hiçbir sınır tanımayan Kağan, Buket'e olan öfkesini göstermekten geri durmaz. İkisi de birbirinden ölesiye nefret ederken, kaçınılmaz sona doğru adım adım yaklaşıp kendilerini imkânsız bir aşkın içinde bulurlar. Tehlike, bir gölge misali Buket'in üzerine çöktüğünde, Kağan'ın ürkütücü karanlığını aşkıyla aydınlatabilecek mi? Yoksa etrafını saran karanlığa yenilerek ruhunu siyaha kaptırıp yok olup gidecek mi?

EPSİLON YAYINLARI ARACILIĞIYLA KİTAP OLDU. KİTAPLIĞINIZDA BULUNMASI DİLEĞİYLE <3 "Bizim bir hikayemiz yok" diye geçistirdim. "Sen, seni yakıp kül edecek bir aşk istiyorsun Masal. Normal tanışmalarda gözün yok. 'Seni seviyorum'ları önemsemiyorsun aslında. Herkesin bildiği sevgi sözcüklerini istemiyorsun. Sen herkesin olduğu bir salonda sahnede oyun sergilemek istemiyorsun. Herkes karanlık salonda oyunu izlerken sen arkada ışıklar saçarak kendi oyununu yasamak istiyorsun. Sen ne Mert'i ne de Atalay'ı istiyorsun. Sen bu oyunda kendin gibi normalle yetinmeyen birini istiyorsun. Cesaretinizle ateşte yürümeyi göze aldığınız bir aşk istiyorsun." Bu sensin diye düşünsem de"Bunları neden anlatıyorsun?" dedim kaşlarımı çatarak. Başını bana çevirip omuz silkti ve sırıttı. "ÇÜNKÜ BU BİZİM HİKAYEMİZ."

Yok olmak nasıl bir duygu? Peki ya yalnızlık ile ölüme terk edilmek? Veyahut koca şehirden kaçma isteği? Kendi idam sehpanda senden önce tüm hayallerini astın mı? Bileklerini kesmenin aslında bir boka yaramadığı zamanlar sabahlara kadar ağladın mı? O kadar gürültü arasında susarak anlaşılmaya çalışırken fark edilmemek seni de yordu mu? Eğer " Evet" diyebiliyorsan, bu kitabı okurken kulaklarından türküleri, şarkıları eksik etme. Ve sakın ağlamamazlık yapma. Unutma! Her bir satırında biraz eksilmişliğin gözyaşları var. Sen bu kitabı okumaktan çok yaşamaya bak. İntihar diyorsan eğer işte burada ruhun intiharı var. Kendini papatyaların her bir yaprağına adayanlara Umutsuzlarını yok edenlere Yalnızlıktan yastığına bağlı olanlara Sigaraya aşık olanlara Rakıyı susuz içenlere Hayatına Güneş doğmayanlara İnsanlardan nefret edip kitaplara sarılanlara Nefes almaktan yorulanlara Ve gecenin karanlığında kurdukları beyazlıkları kendi yok edenlere Son Buselere