Tüm Hakları Saklıdır "Bırak beni Masal !" yerinde kıpırdandıkça canının daha çok yanacağını bildiği halde kurtulmak için çırpınıyordu. Ellerini kesen iplere aldırmadan kurtulmaya çalıştı. "Olmaz Batu yaptığın ihaneti unutamam ,ödemek zorundasın " "Masal lütfen senin için çalışırım lütfen " "Korkma acısız olacak " "Mas...
Masum olmaya çalışan eskiden mafya olan bir kız. Iki eski sevgilisi ile aynı okulda. Değişmek cici kız olmak istiyor. Bakalım istediğini yapabilecek mi?
Tam giderken 'gerizekâlı' diye mırıldandım ama sanırım duymuştu. - ne dedin sen? - gerizekâlı dedim bi sorun mu var? - evet var söylediğin laflara dikkat et küçük yoksa kötü olur. - ayy çok korktum. -eğer dediklerine dikkat etmezsen zaten korkmalisin ama merak etme kizlara vurmam ama başka bi şey yapabilirim,dedi ve...
Babaların işi nedeniyle İstanbula giden 4kuzenin hayatı araba motor,dövüş ve silahta usta olan mafya kızların yeni hayatlarına başlama öyküsüdür aynı evde 4 kuzen babalarından aldıkları onlarca dövüş ve silah eğitimi sayesinde güçlenmiş ve yenilmez olmuşlardır. Babalarının işlerini yürüten dört kız;Kumsal GÜney,Masal...
yaptıklarım her zaman mutluluk getirmeye bilir ama bir şeyler yapmadanda mutluluk gelmez
Aslında ben hayatımda en çok sevilmek değil sevmek istemiştim. Çok sevmek istemiştim. Böyle dolu dolu kocaman. Her sabah işkence gibi gelen okul sabahlarımın bir gün çekilebilir hatta halatla çekilir hale gelebileceği uçsuz bucaksız hayalimin uçurumundan bile geçmezdi. Allah'ın sevdiği kuluymuşum ki hem çok sevmiştim...
Bir tarafta insanlıktan nasibini almamış mafyalar, Diğer tarafta ailesinin mafya olduğunu bilmeyen zorlu hayat mücadelesi veren asi mafya kızları...
Bu hikayede annesini babasini hic görmemiş içine kapanik yetimhanede büyüyen bir kizin hikayesi . Ama bir gün o içine kapanık kiz gider yerine acimasiz bi kiz gelir ve o gün yetimhaneden kaçar sonrasi olacaklara bağlı
4 kız... Hepsi birer başına çete. Birbirleri hakkında her şeyi bilen ve korkulan 4 kız. Okullarındaki sürtüklerin kabusu olan 4 kız... Onların tek zayıf noktaları var. Birbirlerinden kopmak. Bunu yapabilmek, buna cesaret edebilen kimse yok. En azından şimdilik öyle biliniyor...
Yine herkesin ezikleyici bakışları eşliğinde(!) okula girdim. Sırama oturdum ders basladı sonra tenefüs zili çaldı. Bende herkesiz bakışları altında kantinde sıraya girdim daha sonra Can ve arkadaşları kantine gülerek girdi. Can bana alayla bakmıştı ve bu beni üzmüştü çünkü lanet olsun ki ona platonik aşıktım. Can ise...
Her okulda bi kötü çocuklar cetesi vardır beliki . Asi ,piskopat biraz sizofren, kavga manyagı, süper yakışıklı maksimun kaslı erkek çetesi ehh... sanırım bizimki bundan biraz farklı bizimki birbirlerine aile olmuş, kendilerini korumak için savaşan asi kızların çetesi . Bu dünyada acı çekmeye alismis ,küçük yaşta...
(İlk 5 bölüm yayında.) Kimse geleceği düşünmüyor, herkes 'Şuan' ı yaşıyordu. Onlar için ilerisi değil, şimdiki zaman önemliydi. Kimse zayıf olmak istemezdi. Biz güçlü olandık. En azından Kaya Erkek Lisesi öyleydi. Zayıflığı tatmamak için savaşacaklardı. Anılarını bu okulla doldurmuşlardı. -Geçici bir süreliğine...
Sona yaklaştığını hissediyordu. Ama bu yaklaştığı ilk son değildi. Umudu tutunduğu tek daldı. Hayatı boyunca hep umudun sesini duymak için yaşadı. Kaybettiğini hissetti Canı yandı, sustu. Ağlamak istedi bağıra bağıra ağlamak istedi, yapmadı yapamadı yine sustu. Fakat öldü sustukça dahada derinlere gömüldü Duyguları...
Babası tarafından geçmişinin esiri olmuş bir kız Geçmişinin ezikliği altında kalmış bir erkek İşin garibi ikisi de mafya İşin garibi ikisi de acı çekmiş İşin garibi ikisi de aşık Önlerindeki tek engel gururlarından dolayı aşklarını geriye iten kendileriydi **** Rüzgar ve Gece aşkı klasiklerin dışında bir aşktı. Onları...
"Kurallar mı??" Yere bakarken pis pis sırıtıyordum. Kızlara hareket etmeleri için başımla işaret ettim. Giriş kapısına yaklaştığımız sırada çocuğun sesini tekrar duymamla durakladım. "Bu okulun kuralları var ve kim olursanız olun, bu beni ilgilendirmez. Herkes bu kurallara uymak zorunda." Benim duraklamamla kızlar da...
