Yine bir yolculuk, yine bir elveda. Yeni bir yaşam. Yeni bir dünya... Bütün vedalar neden aynı zamanda 'yeni' şeylere hoş geldin diyordu?

*Tanıtım* O yalnızdı. Dışlanıyordu. Nedenini ise kimse bilmiyordu. Dışlama ve insanlardan uzak durma sebebi ise onlardan farklı olması ve insanların önyargılı olmasıydı. Canının yanmasından korkuyordu. Yine aynı acıları yaşamaktan korkuyordu. Karanlığa ve yalnızlığa boğulmuş bir haldeyken karşıdan süzülen parlak ışık tayfını gördü. Muhteşemdi, çok güzeldi. Ve o muhteşem ışık, onun kurtarıcısı olacaktı.

Aslında kendisi de özeldi- özelden çok farklıydı.

"Ateşin etrafında dolaşıyorsun , Luhan. Ateş seni yakar. Kül eder... Ben bulaşmak isteyebileceğin biri değilim."

Tesadüflere inanır mısınız? Hayır mı? Peki, gecenin bir yarısı iki kişiyi öldürmekten aranan biri sizi rehin alırsa?

Ben hayali olmayan biriydim. Neden yaşadığımı bilmesem de yaşamayı seviyordum sadece. Her gün yüzüme vuran güneşe mutlulukla bakıyordum. Eski bisikletimle her gün aynı yolda ilerlerken bu yolun sonu her zaman çalıştığım yerde bitiyordu. Daha doğrusu ben öyle sanıyordum. Bir gün bu yol beni öyle bir yere sürükledi ki yolun daha başında olduğumu öğrendim.  Bu yol daha yeni başlıyordu. Benim hayatım yeni başlıyordu. Bu yol beni mutluluğa götürecekti. Peki ben kim miyim? Ben, bu sakin ve kenarda kalmış kasabanın spor kulübünde top toplayıcısıyım.

Bir kanal, 12 farklı insan, 6 farklı aşk.

Sen bayım! Evet, sen! Üzerindeki gri takım elbiseyle file benzeyen adam! Yüzündeki o korkunç maskeyi indireceğim. Sen canavar değilsin. Sadece canavar olduğunu söyleyip insanları etrafından uzaklaştırmaya çalışan bir korkağın tekisin.