Cansu Karaca... Kimileri kötü bir kızdı der kimileri içindeki çocuğu görür ve ona yaklaşmaya çalışır fakat Cansu aslında iyi ve kötü arasındaki ince bir çizgidedir. Doğru bildiği yanlışları öğrenince yaşama hevesi kalmayacak tek düşüncesi Ateş olacak onunla olmak için kendini ölüme atacak ve ölecekte. Bunu üzulecek belki de az bir insan olacak fakat o insanlar onun ölümünden sonra hayatlarını aynı şekilde devam edebikecekler mi? En büyük enkaz Meriç in başına gelicek en büyük değişimi belkide o yaşayacak. Bir şeyi de unutmamak lazım Cansu nun ölümünden sonra ortaya çıkan gizli şahıslar acaba onlar kim yada neden sonradan orta çıktılar bu şahıslar acaba iyilermi yoksa büyük bir fırtınanın habercilerimi işte bunu öğrenmek istiyorsanız ECEL i okumalısiniz

Babamın Vasiyeti adlı kitabım www.bkmkitap.com/babamin-vasiyeti sitesinde sadece 7,90 TL ❤️ Yağmur, doğduğu gün hiç görmediği annesini kaybettiğinden dolayı, babasına çok bağlıdır. Tek dileği ise, üniversiteden mezun olup, babası ile birlikte şirketi yönetmekti. Ahmet Bey, kızının mezuniyet gününde fenalaşır ve hastaneye kaldırılır. Genç kız, o gün babasının kanser hastası olduğunu öğrenir ve aldığı bu kötü haberden sonra dünyası başına yıkılır ve hayata karşı olan tüm neşesini yitirir. Kızının geleceğinden endişelenen baba, bir gün Yağmur'a son isteğini açıklar. . Genç kız, babasının zorlu son isteğini kabul edecek miydi; yoksa hayal ettiği hayatı mı yaşayacaktı? Sorularınız için iletişim noktam: İnstagram: dlrgue Başlangıç tarihi : 21 Eylül 2014

Ben baba hasretiyle büyüyen bir kızım ne kadar da ben terk edip gitmiş bile olsa o benim babam ve gitmesinin muhakka bir nedeni vardır. Ben kendimi böyle avutuyorum ama babam nasıl avutuyor bilemem. Ben burada bir sürü acılar çekerken o acaba eğleniyomudur, yada mutlu bir aile mi kurmuştur. Beni babam terk bile etse bence iyi bir nedeni vardır. Yani... Ben öyle düşünüyorum. Annem yeni bir hayata başlıyor ve benim babamı bulmam lazım...

Hiç birşeyden haberi olmadan yaşayan bir kız.. Bir gün herseyi öğrenir ve intikamın peşinden koşar aşkı sevgisi her ne kadar önemli olsada intikam dahada önemlidir.. Ama aşkını ve sevgisini hiç bir zaman bırakmıyor... Yağmur&Ulaş

Daha küçücükken seviyorlardı birbirlerini. Hayat ve tercihler yollarını ayırdı ama kader onları hiç beklemedikleri bir şekilde bir araya getirdi .Zorluklara ve engellere rağmen vazgeçmediler .

"Eliz ateşle oynuyorsun." diye mırıldandı ılık nefesi tenimi gıdıklarken. "Ben..." dedim biraz daha cesurca gözlerine bakarak. "Ben ateşle oynamıyorum Demir. Ben ateşin ortasındayım, onu tanıyorum ve..." "Ve buna rağmen yanıyorum." diye bitirdi benim cümlemi. Doğduğundan beri karanlıkla boğuşan bir adam, hayatında değer verdiği herkesi kaybetmiş bir kadın. Hayatın onları kesiştirdiği noktayı okumaya ne dersiniz? *** (Kapak için @uyuyanwampir'e bolca teşekkürler.)

Beş yaşındaki küçük Elif ellerindeki yaldızlı simli pulara bakıp ilk aşkın sordu " bu ne Emeğğ aşkım "küçük Emre bu masal tozu eğer ne dilersen o senin masalın olucak dedi Elif mutlulukla zıpladı ne diliyceğini biliyordu " Masal tozları lütfen Emre ile birbirimize bi ömür çok aşık olalım" Boyundan büyüktü küçük kızın dileği Unuttu dileğini büyüdükçe Emre ye de aşkım demedi bida düşman oldular yavaş yavaş her yeni yılda daha büyük bi öfkeyle birbirlerine peki masal tozları unutmadıysa dileğini dileği kaderi olursa . Bu hikaye 5 yaşında bi kızın 17.yaşına hediye ettiği masalıdır.

EPSİLON YAYINLARI ARACILIĞIYLA KİTAP OLDU. KİTAPLIĞINIZDA BULUNMASI DİLEĞİYLE <3 "Bizim bir hikayemiz yok" diye geçistirdim. "Sen, seni yakıp kül edecek bir aşk istiyorsun Masal. Normal tanışmalarda gözün yok. 'Seni seviyorum'ları önemsemiyorsun aslında. Herkesin bildiği sevgi sözcüklerini istemiyorsun. Sen herkesin olduğu bir salonda sahnede oyun sergilemek istemiyorsun. Herkes karanlık salonda oyunu izlerken sen arkada ışıklar saçarak kendi oyununu yasamak istiyorsun. Sen ne Mert'i ne de Atalay'ı istiyorsun. Sen bu oyunda kendin gibi normalle yetinmeyen birini istiyorsun. Cesaretinizle ateşte yürümeyi göze aldığınız bir aşk istiyorsun." Bu sensin diye düşünsem de"Bunları neden anlatıyorsun?" dedim kaşlarımı çatarak. Başını bana çevirip omuz silkti ve sırıttı. "ÇÜNKÜ BU BİZİM HİKAYEMİZ."

Aslında ben hayatımda en çok sevilmek değil sevmek istemiştim. Çok sevmek istemiştim. Böyle dolu dolu kocaman. Her sabah işkence gibi gelen okul sabahlarımın bir gün çekilebilir hatta halatla çekilir hale gelebileceği uçsuz bucaksız hayalimin uçurumundan bile geçmezdi. Allah'ın sevdiği kuluymuşum ki hem çok sevmiştim hemde çok ama çok sevilmişti. Söylediğinden değildi bu dediklerim. Hissettiğimdendi. O adam bana beni kocaman sevdiğini hissettirmişti. Bütün hayallerini , umutlarını , kırıklıklarını yıldız yapıp gözlerime koymuştu benim. Deniz gibi bakan kahve rengi gözlerine bende umutlarımı , hayallerimi ve kırıklıklarımı bırakmıştım. Nerede buluşuyordu adam ve kadın o zaman diye sordu bana. Ufuk'da bileşecektik biz. Yıldızlarım onun denizine düşeceklerdi. Ben onda boğulacaktım o bana karışacaktı. 'Denizi yıldızlarına talip güzelim. Düşecekler mi denize?' ------ ''Kadın kitap gibi sevmişti ama adam kitap okumayı sevmezdi'' dedim Meriç'e bakarak. Yine lanet olası gözlerim dolmuştu. Kafasını salladı acıyla gözlerime bakarken. İkimizden canı acıyordu. ''Adam okumayı değil yaşamayı seçerdi çünkü. Kadını okumak değil yaşamak isterdi...'' ------