Her şey bir kurşunun değil de, bir çift kara gözün kurbanı olmakla başladı. Bedenimde ki değil, ruhumdaki ölü tohumların yeşermesiyle attı nabzım. Ve o günden sonra üzerimdeki çiğ toprağı atıp yaşamaya başladım. "Çünkü burası Veda Caddesi," dedi kara gözlerini, gözlerimin içine mıhlayarak. "Çünkü burada her veda bir merhabayla başlar."

"Güneş'in ölmeye başladığı zamanlarda, Dünya'yı başka bir galaksiye taşıyacak güce sahip iki kolye icat edilir. Ne var ki kolyeyi taşıyacak iki kişinin, insanlığı korumak adına ödemesi gereken ağır bir bedel vardır. " Yeni devirde, dengeler değişmiş; teknoloji ilerlemiş fakat insanların teknolojiden yararlanmaları kısıtlanmıştır. İletişim, telefonlar yerine kafa derilerine yerleşen çiplerle; ulaşım, gökyüzünde süzülen arabalarla sağlanmaktadır. Otoriteler, insanların kıyamet korkusundan faydalanarak yönetim gücünü elde etmişlerdir. Yönetime baş kaldırabilen tek grup, gelecekten geldiğini iddia eden ve galaksiler arası kaçışın bir felakete neden olacağını duyuran 'Kuledekiler' adlı örgüttür. Hira, doğduğu günden beri bedeninde taşıdığı kolyenin, yaşadığı gezegeni yaklaşan kıyametten kurtaracak büyük bir planın kilidi olduğunu öğrendiğinde on altı yaşındadır. İnsanlığı kurtarmak için kendi hayatından, hayallerinden ve herkesten gizli tuttuğu aşkından vazgeçmeye zorlanır. Kolye, kimsesi olmayan bir kızın, sonunu bildiği bir savaştaki mağlubiyetini anlatır.

-Yarım kalmış bir hikâyedir. Bunu bilip ona göre başlamanızı tavsiye ederim. "Belime dolanmış kolları hareket ettirmemeye çalışarak tek hareketle döndüm usulca. Kalbimin kanatları gösterişli bir şekilde çırpındı. Güzel yüzü tam karşımdaydı işte şimdi. Altı yıldır hiç bıkmadan izlediğim, bedensel olarak asla yaklaşmaya cesaret edemediğim.. En acısı da gözlerinin rengini bile bilemediğim adam şimdi yanımda alıyordu en derin nefeslerini. Gece mavileri yanımda kapanmıştı sakince. Oysa ki şimdi gözlerinin içinde dönen her tonu, ara sıra arasına serpiştirdiği siyahları en iyi ben biliyordum. Onun kirpiklerini bile tek tek sayacaktım ben hayatımdaki en büyük uğraş buymuş gibi."

"Kapanına hoş geldin Küçük Fare." O... Gerçekten göz kamaştırıyordu. Her şeyiyle mükemmeldi. Bir şey hariç. Olması gerekenden 10 yıl daha yaşlıydı. Benimle aynı yaşta olan birine nasıl bakıcılık yapabilirdim? Ben kapana kısılmış küçük bir fareydim. Zarar görmeden kurtulabilecek miydim? * Meyra, ailesinin maddi durumu yüzünden yaz tatilinde üniversite sınavına çalışmak yerine, bakıcılık yapmak zorunda olan bir kızdır. Kendisi ayrıca bir yazardır ama bu konuda gerçekten berbattır.. Üstelik bakacağı çocuk yüzünden yazmaya zaman ayıramayacaktır. Ancak bakacağı çocuk, aslında bir çocuk değildir. Bakacağı kişi onun yaşındadır ve bu iş oldukça zor olacaktır. Çünkü Gölge başında bir gardiyan istemeyecek, ve Meyra'nın hayatını cehenneme çevirmek için elinden gelen her şeyi yapacaktır. Tüm bunların üstüne Meyra'nın hayatına bir hırsız, bir kiralık katil, bir hacker, bir balerin ve birde solist katılır. Sanki Meyra'nın hayatı yeterince zor değilmiş gibi anılarının sisli perdesinin arasında karşısına yeni bir isim çıkar. İlke. Meyra İlke'yi hatırlayamamaktadır. Ve sonunda Meyra kendini garip anıların, gizemli insanların ve tehlikenin ortasında bulur.

Hiçbir günah kefaretini unutmaz. Hiçbir kirli sır gecenin nezaretinde tutuklanamaz. Geleceği ellerinden tek gecede koparılan bir adam, öleceğini bilse dahi sessizliğin kanatlarına sığınmaz. İki karanlık gecenin iki büyük suça gebe kaldığı ve iki yabancı ruhun birbirine körkütük düğümlendiği acı bir hikâyenin içindeyim. O iki yabancı ruhtan biri benim. Ve ben bir zamanlar, yolunda giden bir hayata sahiptim. Bir gün o çıkageldi ve içinde sadece doğruların olduğu dünyamı yanlışlarıyla altüst etti. Gözlerime bir kez bakması bile beni düşürmeye, düştüğüm yerde darmadağın etmeye yetti. Beni tehditlerle örülü bir kafese hapsetti, o kafesin kilidini ve anahtarını elime verdi. Gitmek de, kalmak da senin seçimin dedi. Ama ne kalabildim ne gidebildim. Yalnızca bekledim. Benim de onu düşüreceğim bir gün elbet gelecekti ve ben intikam almayı severdim. O gün geldi. Bir leyl vaktinde, ay gecenin koynunda dalgalanırken, hakikati sırtından vurdu kirli parmakları. Artık bu saçma hikâyemizde bizden başkaları da vardı. Zaman aktı... Kendiliğinden kırıldı hapsolduğum kafesin kapakları. Dışarıya adım attığım an hislerim pervasızca tökezledi. Zira sevdayı puslu gecelerde yüreğime kazıyan adamın ruhu artık içime işlemişti. "Haklıymışsın," dedi beni öldürmek ister gibi. "Senin hikâyenin esas adamı ben değilmişim."

Aşkın kan kustuğu bir şehir, aşıkları küle çeviren, acımasız bir töreye kurban edilen onca gözyaşı, gencecik hayatların bedel olarak ödendiği Mardin. Onca insanın hayatını yıkıp geçecek olan bir kara yazı.. Mardin bu sefer üç genç hayatı söküp atacak. Berzan Ağa'nın sevip evlendiği karısının üzerine kuma gelecek. Bir gözyaşına kıyamadığı karısının gözlerinden yaşlar dinmeyecek. Berzan Ağa öfkesiyle beraber tüm Mardin'in yıkıp geçecek, kan kusacak.. Ama bilmeyecek Berzan Ağa, kuma gelecek olan kadının çocukluk aşkı olduğunu..

Gizli bir hayran,intikam yemini etmiş belalı eski sevgili, deli bir stalker veya yapayalnız bir kaçık gibi görünmenizi sağlayacak iki şey vardır. Birincisi; Karla gibi, eski sevgilinizi ölümcül mesajlarla korkutmak! İkincisi ise nefis çikolatalı sandviçin üzerine ketçap dökmek! Ve Hayır.... ölmüyorsunuz! Bu bir mucize! Elbette en önemli altın kuralı atlamamak gerekir! Porsuk saldırısına uğrasanız bile, Sakın yakalanmayın! -"İçinden bir pencere açar mısın Marcus? Nefes almalıyım.." 💫