„Będziemy jak rodzina - tą samą krwią połączona. A nasza krew niczym struktura analogiczna - do tych samych celów stworzona. Byliśmy, jesteśmy, będziemy, z prochów powstaliśmy i w proch się obrócimy. W tej różanej herbacie zatopimy smutki, z talerzy zbierzemy ostatnie okruszki. Bo płynie w nas ta sama krew - żółta krew pompowana przez żółte serca. I, możesz mi wierzyć, choć inni jesteśmy, w jednym calu podobni - wszyscy chcemy umrzeć". Istnieje wiele rodzajów pomocy osobom chorym psychicznie - rozmowy z psychologiem, spotkania stowarzyszeń, leki antydepresyjne... Co, jeśli powstanie tajne bractwo, którego członkowie sami przeprowadzają swoje terapie? Pięciu chłopców, pięć dziewczyn. I ten nieszczęśliwy jedenasty element. Przepiękną okładkę wykonała @ValixySn Praca bierze udział w Turnieju Osobliwym 2020 organizowanym przez BractwoOS. Praca bierze udział w Skrzydlatych Oscarach organizowanych przez @z_skrzydlatej_ksiegi w kategoriach: najlepsze profile psychologiczne bohaterów, najlepiej opisana scena śmierci i najbardziej zaskakujący zwrot akcji.

Nic nie może być zwyczajne, gdy znajdujesz się w szkole dla artystów, w liceum plastycznym z internatem, a Twoimi kolegami i koleżankami z klasy są najsłynniejsi twórcy ostatnich dwóch wieków, zaś uczą cię dawni mistrzowie. Nic nie może być spokojne, gdy dzielisz pokój ze zbuntowanymi uczennicami takimi jak Frida Kahlo czy Yayoi Kusama, dziwakami z pierwszej klasy typu Williama Turnera lub Vincenta van Gogha, a może nawet Claudem Monetem i jego paczką znajomych dumnie nazywających się impresjonistami. Możliwe, że będziesz musiał znosić trudny charakter Pabla Picassa, outsidera Edgara Degasa, który w tajemnicy jest fanem baletu, czy nawet dramatyczne tyrady i urojenia Salvadora Dalego. Nic nie może być proste, gdy dyrektor to wiecznie bujający w obłokach Leonardo da Vinci, którego nie może znieść Michał Anioł Buonarotti, przypadkiem zajmujący stanowisko wicedyrektora, zaś lekcje prowadzą takie indywidualności jak walczący z nałogami Caravaggio, zubożały i narcystyczny Rembrandt lub przerażający Hieronim Bosch. Jednak w momencie, kiedy mistrz da Vinci znienacka znika, nikt nie ma pojęcia, co zrobić, wśród nauczycieli szerzą się spiski, a wśród uczniów dadaizm, surrealizm, komunizm i inne ideologie przyprawiające profesora Buonarottiego o zawał serca, okazuje się, że codzienność w Domu Barw do tej pory była prawdziwą sielanką. DISCLAIMER: opowiadanie nie ma służyć celom edukacyjnym. owszem, znajdziecie tam nawiązania do prawdziwych żywotów artystów, jak i wiele easter eggów, ale nie doszukujcie się tam niczego naukowego. to po prosty kreatywne wyładowanie osoby spędzającej lata nad nauką historii sztuki. po prostu fanfiction - bo nie da się ukryć, że jestem fanką każdego z opisanych artystów. [okładka - kto inny, jak nie @justi5643?]

Można powiedzieć, że Aleksandra ma wszystko - przyjaciół, rodzinę, pieniądze, a poza tym jest zakochana w najlepszym przyjacielu. Czy można chcieć czegoś więcej? Zapewne szczęścia, bo tego niestety Ola nie posiada. Ma dwadzieścia cztery lata i musi zorganizować ślub dla dwóch, dotychczas najbliższych jej sercu, osób - swojej byłej już przyjaciółki i... miłości swojego życia. Jeden SMS, który wywraca wszystko do góry nogami. Ola musi zmierzyć się ze swoimi demonami, co wcale nie będzie takie łatwe. Przepiękna okładka jest autorstwa @Oleksak, za co pięknie dziękuję!

Moje serce nie musi bić, żeby dalej Cię kochać. Ale moje serce musi Cię kochać, żeby dalej bić. Minęły dwa lata. Dwa najdłuższe, najgorsze lata w całym jej życiu, które przecież nigdy nie było kolorowe. Chcąc zacząć od nowa, ucieka do Londynu, który powinien stać się nowym początkiem, ucieczką od tego, co się stało. Dobrze wie, że powinna ruszyć naprzód. Przestać żyć przeszłością. Problem w tym, że nie potrafi. __________ Druga część historii pt. "Wyglądasz pięknie, kiedy płaczesz". __________ Dziękuję za pomoc z okładką @Koneko12 ❤️

Okładka @MerdithSaeth 21-letnia studentka musi pogodzić się ze śmiercią rodziców. Pewnego dnia, wracając z uczelni, po raz kolejny ktoś ją zaczepia. Dziewczyna przechodzi przez piekło, a jedynym wsparciem jest dla niej jej najlepszy przyjaciel.

Wystarczył jeden niewłaściwy krok, by życie i marzenia Johanny legły w gruzach. Tak niewiele, aby straciła wszystko na czym jej zależało... Co zrobiłbyś, gdyby twoje marzenia nagle przestały istnieć? Czy nadal dążyłbyś do ich spełnienia? Czy nadal wierzyłbyś, że ci się uda? Czy może rozsypałbyś się w proch tak jak twoja nadzieja...

#2 (16.03.2016) 243 555 768: I hate you... Ja: ???? 243 555 768: Powiedziałem- I hate you... Ja: Mogę wiedzieć kto pisze ? -.- 243 555 768: Nie Życie Gaji niespodziewanie się zmieni. Ale nie tego się spodziewacie. Gwarantuję niesamowite przeżycia i mnóstwo zagadek. Zresztą, co ja mam do gadania? Zapraszam do czytania. Najwyższe miejsca w TOP #2 (16.03.2016) #3 (06.03.2016r.) #4 (03.03.2016) #5 (02.03.2016) #6 (28.02.2016)

Jedno słowo STRACH, a tak wiele znaczy. CZŁOWIEK jest niby jednostką społeczną, potrzebuje towarzystwa. A ja? Boję się ludzi. Boję się dotyku. Boję się spać przez nieustające koszmary. Boję się przywiązywać do kogokolwiek. Boję się ufać. Boję się wspomnień. Boję się oddychać. Boję się ŻYĆ. Wiele razy chodziłam na terapię. Czy pomogła? Może trochę... Przerwałam ją w połowie, nie byłam na siłach aby to dalej ciągnąć. Pewnego razu wpadłam na pomysł jak być taką jak dawniej. Nigdy nie byłam popularna, ale kiedyś byłam zwykłą nastolatką, która kochała ryzyko, była szalona i towarzyska. Co się stało? Wole o tym nie wspominać... Za to wiem jaki jest mój cel aby znowu stać się tą osobą co przedtem. Wymazać wszelkie wspomnienia i zacząć wszystko od NOWA. Nowa szkoła, miasto, znajomi. Zacząć nowe życie aby faktycznie ZYĆ a nie tylko egzystować w ponurej czasoprzestrzeni. Recenzja mojego opowiadania: https://www.wattpad.com/208729049-sugarfree-ko%C5%84cz%C4%99-z-wattpadem

Przyjaźń między dwójką dzieci może być piękna. Może też wywołać ból, który daje o sobie znać nawet po wielu latach. Niektórzy ludzie są z nami tylko na chwilę - ale czy warto się z tym godzić, czy czasem lepiej jest zawalczyć o rzeczywistość z naszych marzeń?