"Çok yakınımdasın kedicik. Dikkat et, ısırabilirim." "O halde sana yeni bir bilgi daha çıngıraklı." Öfkesi birden çekilmişti. "Bir Aslanın dişleri de çok keskindir. Dikkat et. Ben sadece ısırmam, parçalarım." "Vay be!" dedim hiç oralı olmadan. "Nasıl korktum fark ettin mi? Titriyorum yine." Sessiz kaldı ama hala belimde duran eli sıkılaştı. Birden tüylerimi diken diken edecek bir şey yaptı. Dişleri boynuma sürttü. İnce derisini çekip örseledi. "Ödeşelim ister misin..." dedi, nefesi boynumu yalayıp geçti ve Lian ekledi. "...çıngıraklı?" --- Assra Marian Sallister... Bir Ak Yılan prensesiydi ama ummadığı bir ihanetle kendini bir Aslan prensin pençeleri altında buldu. Şimdi ya o Aslanı öldürecekti ya da... Hayır, başka bir seçenek yoktu. Onu öldürecekti! *Ejder Ateşi Serisi 1. Kitap: Yılan Yuvası (Tamamlandı) 2. Kitap: ... 3. Kitap: ... 4. Kitap: ...

*TAMAMLANDI* *Her ne kadar bağımsız olsa da hikayeyi daha iyi anlamak için önce UZAYLI adlı hikayemi okuyun.* Halam, aynı zamanda bir nevi teyzem, ben ona kısaca Hatey derim, bana hep bir masal anlatırdı. Bir gün yıldız kayarken bir dilek dilemiş. Sonra da biri kapısına eniştemi bırakıp kaçmış. Küçükken derdim ki: "Ne saçma masal bu be!" Ama büyüdüğümde bunun bir masal olmadığını anladım. Ben ki Ela Tekin... Soyadıma bakmayın, hiç de tekin biri değilimdir. Hal böyleyken benden bir şey kaçar mı? Kaçmaz dediğinizi duyar gibiyim. Haklısınız, kaçmadı. Madem bu işler böyle yürüyor diyen ben bir gün bir dilek dilemez miyim? Diledim elbette. Aman babam duymasın da... Gerçi gerçekleşmedi. Son model bir araba dilemiştim, daha bir ehliyetim bile yokken de. Ne bileyim, benim de şansıma bir uzaylı çıkıvereceğini? Aslına bakarsanız, o mu benim şansıma çıktı, yoksa ben mi onun, henüz belli değil ama bana soracak olursanız da, ben onun şansına çıktım. Neticede ben ki yedi düvene nam salmış Elapatra hazretleri... O ise bilmem hangi garip gezegenin tırt kralı... Sadede gelirsek... Ben dünyalıydım. O ise artık Dünya'lı. Hep uzaylılar mı dünyayı ele geçirmeye çalışacak, şimdi dünyalıların sırası. Elapatra, tırt uzaylı krala karşı... Bahisleri yan masadaki, yarı uzaylı kuzenime yatırabilirsiniz?

☆YALNIZCA İLK 5 BÖLÜM BURADADIR İNTERAKTİF HİKAYE MODU İLE HİTREADS UYGULAMASINDA OKUYABİLİRSİNİZ☆ Bir yıldız kaydığında hep tek dilek dilerdim... 'Uzaylı istilası istiyorum.' Ve bir uzaylı gelip tüm kalbimi istila etti. O bir uzaylıydı... Ben ise artık Uzay'lıydım. ⭐⭐⭐ "Ya Sedef niye bana inanmıyorsun? Yıldız kaydı diyorum, dilek diledim diyorum. Sonra hop biri bir uzaylıyı paketleyip kapıya bıraktı diyorum." Sedef ayağa kalkıp, "Kafayı iyice sıyırdın diyorum," dedi dişlerinin arasından. "Madem sen anlatmıyorsun, ben de gidip Tuna'yı ararım." Elindeki siyah yumurtayı avuçlarıma bırakıp hızla eve yöneldi. Bense peşinden koşturmaya başladım. "Sedef vallahi doğru söylüyorum ya!" Tepki vermeden evin önüne doğru yürümeye devam etti. Bense hala onu doğruyu söylediğime ikna etmeye çalışıyordum. Birden küfredip durunca sırtına tosladım. Ne olduğunu görmek için başımı yana eğimlemiştim ki Sedef hızla dönüp gözlerimi kapattı. "Ne yapıyorsun ya?" diye inledim. Elini çekmeye çalıştım ama izin vermedi. "Sakın bakma!" "Niye ki?" "Senin uzaylı dirilmiş kapıda bize bakıyor." "Hadi ya!" dedim haddinden fazla bir sevinçle. "Çeksene elini, ben de bakacağım." "Bakma dedim Asel. Adam..." "Uzaylı!" diye düzelttim. "Tamam, uzaylı..." "Uzaylı?" "ÇIPLAK!" diye bağırdı. © Tüm Hakları Saklıdır.

Mabedin zemini kadar soğuk onun kadar kızıldım. Ben Gazap'ın Gözdesi geri dönüyordum. Bilmediğim kaderim beni yükseldiğim Kule'nin beyaz mermerine sürüklerken kafesin kara parmaklıklarının ardındaki esirime baktım. Bir asi, bir av, bir düşman. İçimdeki ses hepsine itiraz edip fısıldadı. Ojmia. Kehribar rengi alevler beni ölüm vaadi ile yakarken ihanetin acı çeliği kalbine yeniden saplanmış gibi yüzünü buruşturdu. Bense başımı çevirdim. Yuvama dönüyordum. Ölümün her tonunun işlendiği saf beyaza. Ardında beni bekleyen sırlar ellerimin yumruk olmasına neden oldu. İnandıklarım yalandı, bildiklerim yalandı, hayatım yalandı. Öyleyse ben kimdim?

Ben numaralardan ibaret bir bedenim ta ki Kule'de üstün olana kadar... Atalarım dünyayı yok etmenin kıyısına geldiğinde bizi kurtaran Yaratıcı'nın Atlılarından başkası değildi. Yaşamın kaldığı yedi diyara Kuleleri dikip bizi aralarına davet etmişlerdi. Daha güçlü ve zeki olanlarımız yükselirken, kalanlarımız zayıflıklarının mahkum ettiği sonla buluşmuştu. Tek kurtuluş üstün olana katılmaktı. Bana doğduğumdan beri öğretilen bu değil miydi? Peki her şey bana anlattıkları kadar mıydı? Ne de olsa kader iki tarafı olan bir hikayeydi.

| thewattys2020-Fantastik Kategorisi Kazananı🏆 | Bilinmezlik hep korkutur. Tüm canlılar gibi, insan da çevresindekilere hâkim olma arzusunu bir meşale gibi taşır içinde. Bilinmezlikten korkup, kendini bilmeden yaşayan varlıklarla dolu evrende, birbirinden kaçışa ''yaşam'' derler. Belki de bu yüzdendir bazı canlılara her şeyi bilme kapasitesinin verilmemesi ve bazılarının diğerlerinden bihaber yaşatılması... Aynı gezegende çok ufak farklılıklarla yıkıcı güç unsurlarını ellerinde bulundurur bazı ırklar. Ortaya çıkmaz, rahatsızlık vermez ama güce boyun eğdirirler.

Wattys 2018 "Dünya Kuranlar" kazananı! Bir evren hayal edin: İçerisinde düzinelerce galaksinin bulunduğu, rengârenk yıldızların sonsuz karanlıkta parladığı, gezegenlerin yörüngelerinde uyum içerisinde dolaştığı Poleane adlı evreni düşünün... Çekinmeyin yaklaşın yıldızlara. Bu evrenin en güzel yıldız sistemlerinden birine süzülün. Öyle bir yıldız hayal edin ki; mavi rengi içinizi ısıtırken yanından geçerken yüzünüz kızarsın. Size adının Nebulio olduğunu fısıldasın. Yanında durup bir müddet yörüngesinde dolanan gezegenleri seyredin. Dip dibe iki gezegen gözünüze takılacaktır çok geçmeden. İşte hikayemiz bu iki gezegenin içinde başlıyor... Çekinmeyin, o gezegenlere yaklaşın biraz daha. Boyutlarının farklı olduğunu fark edeceksiniz biraz daha yaklaşınca. Diğerinden daha büyük ve kudretli olan gezegen Herrum, hemen arkasındaki ikizi ise Hiddum olur. Bu gezegenlere biraz daha yaklaşın. Önce Herrum'un atmosferine girin. Cennet tasvirlerini imrendirecek kadar güzel vadiler, gökyüzüne uzanan kanatlı heykeller ve etrafta uçuşan Herradenler karşılayacaktır sizleri. Çok geçmeden Herradenler ile konuşmaya başlayacaksınız, kanatlarından bahsedecekler sizlere. Renklerinin bahşettiği güçleri ve renk ırklarını anlatacaklar ardından. Gezegendeki canlılarla tanışmaya başlacaksınız. Çok geçmeden efsaneleri duyacaksınız. Herradenlerin söylemekten kaçındığı bir kelimeyi işiteceksiniz; "Hiddarun". Ne olduğunu merak ederseniz Hiddum'a düşecek yolunuz. Geçitlerden birini kullanıp Hiddum'a vardığınızda önce sizi amazon ormanlarına taş çıkartan ormanlar, dik yamaçlı tepeler ve uçurumlu vadiler karşılayacak. Ardından kükreyen ve böğüren hayvanları işiteceksiniz. Sesleri telaşlanmanıza sebep olacaktır. Ormanı aşabilirseniz konuşan kuşlar şehirlerin yolunu tarif edip yolunuza eşlik edecektir. İşte orada Hiddarunlar

---WATTYS 2020 KAZANANI--- Hermione Granger, Karanlık Lord'u öldürme amacıyla geçmişe gider. Fakat kendini Hogwarts'tan mezun, 23 yaşında Borgin&Burkes'te çalışmakta olan Tom Riddle'ın zamanında bulur. Güce giden yolda yükselme mücadelesindeki hırslı bir Tom Riddle'ı öldürmek katbekat zor olacaktır. Önce onunla yakınlaşması gerekiyordur. Ama Riddle insanları duygusal ve fiziksel olarak manipüle etmekten hiç çekinmemiştir. Hermione aralarındaki çekime karşı koyabilecek mi? (Non-Hogwarts AU) PG-16 Yetişkin içerik içerebilir.

Finalden sonra kaldırılacak...

2. KİTABIN YAZIMINA ŞİMDİLİK ARA VERDİM. TEKRAR BAŞLADIĞIMDA DUYURU YAPARIM. Bir gece vakti küçük bir bebek ormana bırakıldı. Ölsün diye götürüldüğü orman ona kıyamadı. Mavi gözleri safirler kadar parlak, Kızıl saçları alev alev yanacaktı. Eşsiz bir güzellikti onun ki, Kem gözlerden uzakta. Bir gece vakti kaybedildi varlığı, Ta ki aşk bulana dek kalbini... Astasya kızıl bir düştü, büyülü ormanda saklı...