"Gözlerini zorlayan yaşları tutmaya çalışarak tısladı; "Benden uzak dur. Bana dokunmana asla izin vermem." Fakat Ärne, son lafı duyduğunda bunu, genç kıza ne yapıp ne yapamayacağını gösterecek bir meydan okuma gibi gördü. Hızla ve hırsla kızın üstüne uzanıp bacaklarını açarken pantolonundan kurtuldu. Erkekliğini genç kızın kadınlığına dayarken, kızın ellerini de kafasının üstünde birleştirmiş, kıpırdamasına engel oluyordu." MS. 140'lar... Antonin Duvarı... Roma Lejyonlarının, Britanya'daki son yılları ve Antonin duvarının son esiri; doğudan getirilen, sürprizlerle dolu bir savaşçı... Vahşi savaşlar, acımasız bir dünya... Kan ve Savaş çığlıkları; kemik sesleri ve ailesinden, halkından kalanları korumak için bilinmezliğe köle olan, Antonin Duvarı'ndaki Son Esir....

Zordu...Ikiz olmak zordu.Zengin ikiz olmak daha zordu.Biri serseriliğiyle nam salmış diğeri suskunluğuyla. Biri parayi ve kizlari hayatının merkezine koymuş. Diğeri ise hayatı merkezine bile koyamayacak kadar boşvermiş. Onları kayboldukları bu dünyadan çıkarmak ailesi için hiç kolay olmayacaktı. Çözüm ne mi? Şimdiye kadar alabilecekleri en büyük ceza.Bu cezanın ne kadarı ceza ne kadarı ödül? ?? -(Karatlı Gelininin devamıdır.)

Semra kucağındaki kundağa baktı. İçinde herşeyden habersiz mışıl, mışıl uyuyordu. Semra gözlerinden birbiri ardına akan yaşları durduramıyordu. Babası onlara sırtını dönmüştü, bu yetmemiş sevdiği adam bile kucağındaki minik bedeni kabul etmemiştir. Semra karşısındaki eve baktı iki katlı güzel bi yapı,zilini titrek elleriyle çaldı. Bir müddet sonra kapıyı çok tanıdık bir yüz açtı. - Semra! İyi misin? Mehmet karşısında göz yaşları içindeki genç kıza baktı. Yıllardır içinde büyüttüğü aşkı yüzünden her damlada canı yanıyordu. Ne göz yaşlarını sile biliyor nede ağlamasını durduracak bir şey yapabiliyordu. - ben! Elif evde değil Mehmet gitsem iyi olur yanlış anlarlar. Senide zor durumda bırakmak istimiyorum. Mehmet karşındaki konuşan kızın ne saçmaladığını düşündü. Kim umrundaydıki şuan sevdiği durmaksızın göz yaşı döküyordu. - elif iki gündür yok ama illa giderim olmaz senle kalamam dersen sen evde kal ben arkadaşıma giderim. Küçük bir bebek var kucağında itiraz istemiyorum!

Esin karşısında ki çifte bakmaya devam etti. Nasıl yanıyordu içi ,kalbi nasıl sıkışıp kasılıyordu. Sevdiği adama baktı bir kez daha nasıl sarılmıştı yanında ki kıza bakışlarını geri çekti ve arkadaşına döndü. - ben gidiyorum Bahar! - ne... ! Nereye Menekşem yapma niye pes ettin söyle hadi... - bak ona nasıl seviyor o kızı mutlu belki evlenecekler bile artık dayanamıyorum evlenmese bile kalbim onu her gördüğün de cok fazla acıyor. Gitmeliyim..... kedime yeni bir hayat kurmalıyım. -eminimisin Menekşe - evet eminim! Artık Esin olma zamanım geldi. MAVİ MENEKŞE eskide kaldı ......

Tek bir gece, iki gencin hayatını ansızın birleştirirse ne olur? Sessiz, ürkek bir kız; deli dolu, hayatını yaşayan, çapkın bir adam... Sevinçler, üzüntüler, pişmanlıklar ve tek bir hata. Geçmişinden gelen yükleri, genç bir kıza yüklemek istemeyen bir adam ne yapar? Geçmiş mi kazanır, yoksa gelecek mi? (Önemli not: İlk 21 bölüm yayındadır.)

İnsanı sadece sevdiklerinin ihaneti yıkar, kalp kırılır izi derinlerde kalır. Kişiliği oturmuş olan, yaşadıklarından sıyrılıp küllerinden yeniden doğar. Daha güçlü, daha dirayetli... daha... yalnız!..

DÜZENLENDİ. Güneşin öptüğü Kardelen, kusurlu bulduğu kusursuz güzelliğinin farkında olmayan, özgürlüğüne düşkün bir bey kızıydı. Kızıl saçları ve çilli yüzüyle ovasında ki tüm kadınlardan farklı, açık mavi gözleriyle ise bu zamana kadar görülmemiş, büyülü bir güzelliğe sahipti. Ancak onun bu görülmemiş güzelliğini kötüye yoran, onun lanetli olduğunu düşünen zihniyetler kızına düşkün babanın bir önlem almasına sebep oldu. Kızının güzelliğinden haberdar olan baba, genç kız büyüyüp serpilmeye başladığı an, saçlarını sarıklarla, yüzünü ise peçelerle saklamaya başlamıştı. Bu önlem genç kızın hayatını tamamen değiştirecek, onu efsanevi bir varlığa dönüşmüş Kara'nın pençelerine atacaktı. Hiç kimseye boyun eğmeyen, güneşin öptüğü bir Çerkes kızı... Ve onu pençelerine alan, adı gibi karanlık; ömrü boyunca annesinden başka kadınla konuşmamış, ürkütücü denecek kadar iri bir Osmanlı askeri. Onları bekleyen uzun bir yol... Kardelen, Kara'nın karanlığından heyecan duyarken, Kara kendine karşı gelebilecek kadar cesaretli bu tuhaf kızın gizeminde kaybolacak, onun çirkin yüzünü saklamak için taktığını düşündüğü peçeyi düşürecekti. Ama bilmediği bir şey vardı. O peçe düştüğü an kendisi de genç kızın ufak ama güçlü pençesine düşecekti.

Aldığı kölelerle bir gece geçirip saraydan gönderen acımasız bir Şehzade... Ve Yıllardır eziyet çeken bahtsız bir köle.. Yolları bir gün kesişirse ne olur dersiniz?

Icindeki alev alev yanan ateşle atıldığı savaşta tüm değerleri yerle bir olan kara gözlü bir adamdı Savaş. Ve o savaşın ortasında kalan , en büyük bedeli ödemek zorunda bırakılan uzun saçlı bir kadındı Nazlı. Ikisi de o geceye kadar birbirlerini tanımıyorlardı. Ama o hatırlamak bile istemedikleri , acımasız savaşa kurban gittikleri geceden sonra düşündükleri tek şey birbirleriydi. Kesişen yollarını yeniden birleştirecek olan ikisinin de aklına gelmeyen , hayalini bile kuramayacakları bir gerçekti. Savaş Nazlı'nın hayatına olabilecek en kötü şekilde dahil olduktan sonra nefes bile almayı unutmusken , Nazlı Savaş'ın bıraktığı derin yaradan sonra nefes almaktan vazgecmisken ikisine de yeni bir umut doğmuştu. Birbirini hiç tanımayan iki insan ömür boyu birbirlerine bağlanmıştı. Ve bu bağın adıydı Güneş. Savaş'ın umudu , Nazlı'nın yaşama sebebi. Karanlık yolların sonundaki aydınlık , soğuk kalpleri ısıtan sıcaklık. Ikisinin de yüreğine işleyen gercek sevda. Güneş , Nazlı'nın Savaş'ı..

Aşk...1 kelime 3 harf. 'Ee bunu zaten biliyoruz'diyenleri duyar gibiyim. Evet kesinlikle haklısınız.Aşk'ın bir kelimeden ve üç harften oluştuğunu biliyorsunuz.Ama kesinlikle bilmediğiniz birşey var; SİZ AŞK'I BİLMİYORSUNUZ..! Bildiğinizi sanıyorsunuz.Bunu Toprak'ın Yağmur'a olan aşkını okudukça anlayacak,anladıkça da bildiklerinizi unutacaksınız... Yağmur'un inatla,tüm saflığı ve temizliği ile yağdığı,Toprak'ın ise Yağmur'a beden olmaktan asla kaçınmadığı,onu sarmaladıkça içine hapsettiği ve Yağmur'un içinde kaybolurken etrafa armağan ettiği o aşkın kokusunu duymak ister misiniz bu sayfalarda? Öyleyse Bildiğiniz Tüm Besmelesiz Aşk'ları unutup,güzel bir Besmele çekerek başlayın Aşk'ı okumaya,yaşamaya,duymaya ve hissetmeye. Aşkı birde Toprak ve Yağmur'dan dinleyelim mi? Öyleyse Aşk kokan bu sayfalara; HAYDİ BİSMİLLAH.. 7 KASIM 2015-Yayın Tarihi