Elliot's partner was his whole world, but after Allan's death, his ghost haunts Elliot's dreams. Everyone tells Elliot to move on, but he isn't sure he can. ***** It's been a year since the love of Elliot's life, Allan, passed away. Everyone thinks he should have recovered after that much time, but Allan still haunts Elliot every night. He struggles to maintain relationships with his family, and despite a coworkers interest he can't summon up the courage to date. Elliot is living for the past, because to live for the present means he'll have to live with a hole in his heart. But the question Elliot has to face chases him through his monotonous days: is mourning Allan with everything he has truly living? [[word count: 40,000-50,000 words]]

Beth King is a Christmas fanatic and Java Tea's most frequent customer. Casper Boutayeb is a Christmas grinch and Java Tea's best employee - and Beth's favourite barista. When he suddenly needs somewhere to stay for the holidays, Beth is more than happy to take him in, on one condition: he has to embrace the festive spirit.

Kadın bir kitaptır yazdıkça çoğalır ve sen sadece o kitaptaki bir karakter olabilirsin o kitap değil!

Platoniksen bizdensin *Ben her zerrene muhtacken seni kim israf ediyor ... Kulakligin en iyi dostun degil mi Biri nasilsin dediginde iyiyim diyorsun ve aslinda iyi degilsin ya hani. Yalniz degilsin

"Özür dilerim." "Dileme.Ben özür diliyor muyum? Sana köpek gibi aşık olduğum için senden özür diliyor muyum?" *** O benim öğretmenimdi, bana nasıl güzel sevilir o öğretti.

Aslında ben hayatımda en çok sevilmek değil sevmek istemiştim. Çok sevmek istemiştim. Böyle dolu dolu kocaman. Her sabah işkence gibi gelen okul sabahlarımın bir gün çekilebilir hatta halatla çekilir hale gelebileceği uçsuz bucaksız hayalimin uçurumundan bile geçmezdi. Allah'ın sevdiği kuluymuşum ki hem çok sevmiştim hemde çok ama çok sevilmişti. Söylediğinden değildi bu dediklerim. Hissettiğimdendi. O adam bana beni kocaman sevdiğini hissettirmişti. Bütün hayallerini , umutlarını , kırıklıklarını yıldız yapıp gözlerime koymuştu benim. Deniz gibi bakan kahve rengi gözlerine bende umutlarımı , hayallerimi ve kırıklıklarımı bırakmıştım. Nerede buluşuyordu adam ve kadın o zaman diye sordu bana. Ufuk'da bileşecektik biz. Yıldızlarım onun denizine düşeceklerdi. Ben onda boğulacaktım o bana karışacaktı. 'Denizi yıldızlarına talip güzelim. Düşecekler mi denize?' ------ ''Kadın kitap gibi sevmişti ama adam kitap okumayı sevmezdi'' dedim Meriç'e bakarak. Yine lanet olası gözlerim dolmuştu. Kafasını salladı acıyla gözlerime bakarken. İkimizden canı acıyordu. ''Adam okumayı değil yaşamayı seçerdi çünkü. Kadını okumak değil yaşamak isterdi...'' ------

Sara ilə bağlı xatırladığım son şey gizlənmək üçün qaçdığı zaman havada uçuşan saçları idi.. O meşənin dərinliyinə doğru qaçdığı zaman bunun onu son görüşüm olduğu ağlıma gəlməzdi..

İçimizdən birinin hekayəsi..