O insanın tenini ürpertecek kadar güzel. Tenine işleyen karanlığa rağmen. O ölümcül derecede soğukkanlı. Çimen yeşili gözlerinin derinliklerinde, karanlık bir kuyuya attığı acı dolu bir geçmişi var. Onun bir kalbi yok. O bir kimsesiz. O bir yabancı. O bir katil. O... Ediz Çağıran. Ve pençesine aldığı kurbanına aşık olmak üzere.

Aslında ben hayatımda en çok sevilmek değil sevmek istemiştim. Çok sevmek istemiştim. Böyle dolu dolu kocaman. Her sabah işkence gibi gelen okul sabahlarımın bir gün çekilebilir hatta halatla çekilir hale gelebileceği uçsuz bucaksız hayalimin uçurumundan bile geçmezdi. Allah'ın sevdiği kuluymuşum ki hem çok sevmiştim hemde çok ama çok sevilmişti. Söylediğinden değildi bu dediklerim. Hissettiğimdendi. O adam bana beni kocaman sevdiğini hissettirmişti. Bütün hayallerini , umutlarını , kırıklıklarını yıldız yapıp gözlerime koymuştu benim. Deniz gibi bakan kahve rengi gözlerine bende umutlarımı , hayallerimi ve kırıklıklarımı bırakmıştım. Nerede buluşuyordu adam ve kadın o zaman diye sordu bana. Ufuk'da bileşecektik biz. Yıldızlarım onun denizine düşeceklerdi. Ben onda boğulacaktım o bana karışacaktı. 'Denizi yıldızlarına talip güzelim. Düşecekler mi denize?' ------ ''Kadın kitap gibi sevmişti ama adam kitap okumayı sevmezdi'' dedim Meriç'e bakarak. Yine lanet olası gözlerim dolmuştu. Kafasını salladı acıyla gözlerime bakarken. İkimizden canı acıyordu. ''Adam okumayı değil yaşamayı seçerdi çünkü. Kadını okumak değil yaşamak isterdi...'' ------

Aşkın varlığına inanmayan deli dolu bir adamın aşkla karşılaştığı zaman yapabilecekleri ve hayatında aşık olduğunu sanmışken gercek aşkı bulan bir kadın bu aşk zehir mi? olur yoksa devamı ?

Bir adım daha yaklaşarak, sıcacık elleri ile ellerimi tutmuştu. Gözlerini de adeta gözlerime hapsetti. Ardından ''Sonumsun.'' dedi. Ellerimi biraz daha sıkıp bir kez daha ''Sen sonumsun Pelin.'' dedi. Sesi ciddi bir o kadar da romantik idi. Ben ise duymuş olduğum kelimenin verdiği hoşnut hal ile istemsiz sırıtıyordum. Ardından cevap vermem gerektiğini farkettim. Burak'ın o yumuşacık parmaklarından parmaklarımı yavaşca ayırarak elimi Burak'ın yanağına götürüp yanağını avuç içime aldım. ''Sonunum. Ben senin sonun olacağım. Sen ise benim hem ilkim hem de sonum olacaksın.'' diyebildim. Biraz utanarak biraz da kısık bir ses tonu ile... Ama nereden bilebilirdim ki ''Sonumsun.'' kelimesinin başka bir anlama çıkacağını. Gerçekten kelimeler insanlarda farklı zamanlarda farklı şeyler anlatmayı başarabiliyordu. Artık ''Sonumsun'' kelimesi benim için ölmeyi ifade ediyordu. Kim kime dediyse o kişinin sonu ondan olacaktı. Kelimeler bu kadar yetenekli iken ben Burak'ın sonu olduktan sonra kendimi hiçbir kelime ile anlatamadım. Hiçbir kelime hiçbir zaman beni anlatamadı. Sevgilisinin ve kardeşinin hayata veda etmesinde kendisini suçlu gören genç bir kız. Hayatın en acımasız yönleri ile savaşırken sizin de Pelin'e eşlik etmeniz dileğimle...