Hastalıklı ruhum, kendimle savaşırken onu buldum. Parlayan güneş çillerine vuruyor, kocaman gülümsemesiyle etrafa bakıyordu. Uzun saçları omuzlarından dökülürken onu izlemeye devam ettim. Zincirlenmiş kalbimi iplerini çözdüm, onu kalbime mühürledim. Ve o saniye hayatını ele geçirdim.

-Yarım kalmış bir hikâyedir. Bunu bilip ona göre başlamanızı tavsiye ederim. "Belime dolanmış kolları hareket ettirmemeye çalışarak tek hareketle döndüm usulca. Kalbimin kanatları gösterişli bir şekilde çırpındı. Güzel yüzü tam karşımdaydı işte şimdi. Altı yıldır hiç bıkmadan izlediğim, bedensel olarak asla yaklaşmaya cesaret edemediğim.. En acısı da gözlerinin rengini bile bilemediğim adam şimdi yanımda alıyordu en derin nefeslerini. Gece mavileri yanımda kapanmıştı sakince. Oysa ki şimdi gözlerinin içinde dönen her tonu, ara sıra arasına serpiştirdiği siyahları en iyi ben biliyordum. Onun kirpiklerini bile tek tek sayacaktım ben hayatımdaki en büyük uğraş buymuş gibi."

Ilık bir rüzgar esintisi. Kulaklarımda hissettiğim uğultu. Beni benden alan, o gözler. Hani böyle kısacık bir bakışı var. Bir ömür gibi geliyor. Gelip geçiyor falan ama yaşıyorsun işte. Dudakları sırıtıyor bir köşeden. Dokunuşuyla sarsılıyor etraf. Ateş gibi geliyor, su gibi geçiyor yanımdan. Ama bilmiyor. Beni ne hâle getiriyor bilmiyor. Nasıl bakıyor? Nasıl dokunuyor? Nasıl nefes alıyorda benim nefesimi kesiyor? Ne yapıyorda ben kendimden geçiyorum? Tek sorun bu. Ben biliyorum ama o bilmiyor. ~ESA~

Adam güçlü esen bir Poyrazdı.Kız ise kendi sularında boğulan mavi bir Denizdi.Adam çok acımasız ve kendini düşünürdü.Kız ise hiç bir şeyden habersiz saf bir duru su misaliydi. Genç adam mavi gözlü kıza yaklaşırken ona bakar bakmaz nefesinin kesildiğini hissetti.Genç kızın Bütün vücudu olgun kıpkırmızı bir çilek gibi kokuyordu.Adam bu kokuya resmen 'mest' olmuştu.Hiç bir zaman onu bir kardeş gibi görmemişti. Adam birden kendinden bağımsız bir şekilde ellerini kızın yanaklarına koydu.O anda bütün vücuduna elektirik akımı sarmıştı.Adam her defasında bu karşısındaki kıza sözde baş belası diyordu.Ama normalde o onun tatlı baş belası oluyordu, Derin bir nefes alarak gözlerini kapadı ve kelimeler dökülüverdi dudaklarından.. "Tüm siyahlılığımla gökkuşağın olmaya geldim'' ********* 10/2/217 genç kız edebiyatında birinci sırada!

"Sürekli dışlanmak,hor görülmek nasıl bir şey bilir misin?" Dedi. Sustum... Bunu bildiğim halde anlatamıyordum. Çünkü ben geçmişi bıu sayfalarda unuttum... Yazdım ve aklımdan sildim. "Sence yalnızlık nedir?" Dedi. Tüm mumlar yanıyorken sönmüş olmak... Benim için yalnızlık bununla eş değerdi. Ama yine sustum... Çünkü ben geçmişi bu sayfalara gömdüm... "Peki sırf aşık olduğun için kendine kızmak ya da bunun için üzülmek nasıl bir şey bilir misin?" Dedi. Fakat bu sefer ki suskunluğum nedenini bende bilmiyordum. Belki de hiç böyle bir şey yaşamadığımdandır.