"Parmak uçları renk renk bir adam ve bakışları çiçek kokan bir kadına dair..."

"Gitmek mi istiyorsun?" diye sordu. "Evet," dedim. "Gözlerime bak," dedi. Baktım. Ve saatler sonra bakışlarında ilk kez, ufacık bir ihtimalle cebelleşen şüpheyi gördüm. "Ben sana her şeyimsin dedim. Ama sen hiçbir şeyimmişsin." Artık yapabilecek hiçbir şey kalmamıştı. Yolun sonu burasıydı ve o ne yaparsa yapsın, gidişime engel olamayacaktı. Saatler içinde çökmüştü güzel yüzü. Bomboştu karanlık gözleri. Bana öyle bir bakıyordu ki, sanki bıçağı kalbine saplamışım da geri çekmek bilmemişim gibi. "Bu bir son değil," dedi sadece benim duyabileceğim bir sesle. "Gideceksin ve ne yazık ki ben seni bırakmayacağım. Daha önce de söylediğim gibi, istersen dünyanın öbür ucuna git, yine de bulurum seni. Ama eğer seni bulduğumda, bir şeylere mecbur kalmadığını anlarsam, ikimize de geçmiş olsun. Eğer ki gerçekten benden intikam almışsan..." Gözlerine uzun uzun bakmak, dakikalarca nefes tutmakla eş değerdi. "Dua et ki Allah seni karşıma çıkarmasın."

"Bu Mozart'ın tablosu." "Mozart müzisyendi." "Eh, bir resim yapsa buna benzerdi." dedi etrafına çöplerin yığıldığı fıçıya bakarken.

Kusur. Sınırlarınızın çok ötesinde. ~01.01.2016~

"Dahası sen bir rüyasın," dedi çocuk, "neden kendine yardım etmeyi denemiyorsun?" Emily herkes kadar sıradan biri olduğunu düşünüyordu. Herkes kadar sıkıcı ve alışılagelmiş bir adı, sürekli rastlayabileceğiniz türden bir görünüşü ve bisiklet sürmek gibi yavan hobileri vardı. Ne var ki bu genç kız bir gece yarısı yatağından zıplayarak uyandığında hiçbir şeyin bir daha asla aynı olmayacağından habersizdi. O artık kendini uykuların çok ötesinde ve hayallerin ulaşamayacağı kadar muhteşem bir dünyada bulmuştu. Fakat Emily'nin bu rüyadan uyanıp hiçbir şeyin göründüğü kadar harika olmadığını fark etmesi uzun sürmeyecekti. "Hayatlarımızı bir rüyayla karşılaştıranlar haklıymış. Uyanık uyuyor, ve uykuda uyanıyormuşuz." -Montaigne

Doktor Annabelle Clarke, dönemin en ünlü ruh sağlığı merkezi Windsor Kliniği'ne kabul edildiğinde, sadece hastalarla başa çıkmak için değil, kendi içindeki karanlıkla savaşmak için de hazırlıktaydı. Kliniğin sessiz koridorlarından yükselen gizemli fısıltılar, onu içine çekeceği bir dünyanın kapısını aralıyordu. Akıl sağlığını korumak artık yeterli değildi; Annabelle, merkezin unuttuğu sırları ve gölgeleri keşfetmek zorundaydı. Aksi takdirde, bu klinikte gerçekten neler olduğunu öğrenemeden, kendi ruh sağlığını da kaybedecekti. 96 numaralı odada kalan hasta, isimsiz, tekinsiz. Yıllarca bir başına kaldığı odada dünyadan bihaberdi, ümitsiz vakaydı. Ya da sadece öyle düşünüldü. Annabelle, onu iyileştirmekte kararlıydı. Ancak bu, gerçekten istediği bir şey miydi? Wattys2018 Hikaye Ustaları Ödülü Kazananı 🏆

Bu mükemmel kapağı hazırladığı ve saatlerini bu kitaba verdiği için bizzat kendime teşekkür ederim. Belki de ömrüm boyunca yapmam gereken en önemli şeydi. -DENKA Gizem / Gerilim #10 ♤♤♤♤♤♤♤♤♤♤ Ölü çocukların ruhunda yatan uzaylıların hikayesi... Deniz yıllardır görmediği bilmediği babasının kampına babası olan adamı görmek için gelir. Her ne kadar olaylar ona çok basit gibi gelse de aslında gittikçe herşey zorlaşır. O kampın ona ve arkadaşlarına kısa bir süreçte bir babadan başka ne katacağı hakkında bir fikri yoktur. Yaşayacağı olaylar onu şoka sokarken yaptığı stratejiler düşmanını şaşırtır. Kamp sonundaki final gösteresinin stresiyle, zor eğtimleriyle, ter döktüren sınavlarıyla, ukala ve zengin öğrencileriyle karşınızda BABAMIN KAMPI... Sizce Deniz babası olan adamı kabul edebilir mi? Kamptaki ukala ve zengin öğrencilerle iyi geçinebilir mi? Hepsinin cevabı için yukarıdan "Kütüphaneye Ekle" ile başlayabilirsin. ÇÜNKÜ BEN KLİŞELERDEN HİÇ HOŞLANMAM PEKİ SEN ARAMIZA KATILMAYA NE DERSİN YENİ? Bu kitap kötü çocukların sürekli olarak kadınları ezdiğini gösteren bir kitap değildir. Bu kitap kötü çocukları zekası ve stratejileriyle alt eden bir kızın hikayesini anlatan bir kitaptır. Teşekkürler. -Esra DOĞAN . Tüm hakları saklıdır çalmaya çarpmaya kalkanlar olursa gereği yargıda yapılacaktır.

Mitolojide kelebek ateşi simgeler, ateşe koşan pervane böceğinin yanıp ateşle bağdaşmasıdır. Eski Yunan'da ise ruhun beden üzerindeki etkisini ve bu etkinin yarattığı büyük değişimleri simgeler. Mavi kelebek, saf ruhu simgeler. Bu, monoton hayatını sürdüren sıradan bir insanın hikayesi. Bu, o sıradan insanın hayatının bir anda nasıl değişebileceğinin hikayesi. İnançlarınızı sorgulayın. Çünkü en büyük maceralar en akıl almaz şeylere inanmakla başlar.