"Çoğu insan onun gibi birini ister." Gözlerimi ona çevirdim. Bakışlarında gördüğüm şey beni kuşkuya düşürüyordu. Onunda istediği buydu. "Nasıl?" "Karanlık." dedi ona has ses tonuyla. Sanki sahip olduğu koleksiyonundaki çok değerli bir parçayı anlatıyor gibiydi. Bu adamda da tıpki ondaki gibi rahatsız edici bir hava vardı. "Karanlık ve yakıcı." dedi serçe parmağındaki büyük ve en az kendisi kadar ihtişamlı yüzüğüyle oynarken. "Karanlık," dedim bakışlarımı gözlerine sahiplerken. "Her zaman ölüm getirir." Suratındaki çizgiler derin boşluklar oluşturuncuya dek güldü. Oturduğumuz yuvarlak masada bana doğru ne kadar mümkünse o kadar eğildi. Bundan rahatsız olmam gerekiyordu ancak olmamıştım. "Siyah," dedi sanki sesi etraftaki tüm sesleri susturmuştu. "Tüm kusurları kapatır, küçük kızım."

Bir akıl hastanesinin bahçesine kendi elleri ile ördüğü salıncağın üzerinde büyüdü. Mevsimler geldi ve geçti, güneş doğdu ve battı, gece yandı ve söndü... Büyüdü ama büyütülmedi. Kız kardeşi uğruna akıl hastanesinin dört duvarına hapsoldu ve üçüncü bir şahsiyet tarafından zulüm gördü. İzbe adımları kanlı avuçları ile onu zifir yangını ela gözlü bir adamın alacakaranlığına devirdiğinde, onu fark etti. Alacakaranlığın içinde yanan gözleri, zifir yangını bir elaydı. Yanan harelerin kudreti, zemherirdi. Ela gözlü adamın sahip olduğu gözler; cehennemin yanan soğuk ateşi kadar buzdu, o buzun yaktığı kadar da yangındı. Yandı, yakıldı ve yaktırıldı. Üçüncü bir şahsın cinayetleri ve gazapları şeytana pabucunu ters giydirerek onları çıkmaz bir labirente hapsettiğinde, o hâlâ ölümün önünde diz çökmüş değildi. O, kız kardeşine canını feda edebilirdi. Onun uğruna her yol mübahtı. Onun uğruna öldürürdü, ölürdü. Onun uğruna ibadet de ederdi, günah da işlerdi. Karam Viran, Karal Delhin'e; o labirentin çıkmazında tosladığında, çocuk yanı çalınmış bir adamın karanlığı karanlığına denk düştü. Kefene girecek bedenleri, Toprağına düşecek yağmurları, Mezarına işlenecek tarihleri, Bir ölümle kaderlerini alınlarına yazmıştı. Karanlığı karanlığına denk düştüğünde, bir kader aydınlanabilir miydi? Ya da her şey, bir kör kuyudaydı da birbirlerinde gördükleri bir serap mıydı? "Çocuk yanı çalınmış kimseden merhamet bekleyemezsin." Q 20 TEMMUZ 2016

"Bir şey fark ettim de." dedi ve jelibon dolu kaseyi kendi önüne çekti. 'Ne fark ettin' demek istesemde gözlerim çektiği kase de takılı kalmıştı. Onlar benim jelibonlarımdı. "Sen ve ben." bunu demesiyle gözlerim jet hızında gözlerini buldu. "Ben ve sen mi?" kafasını salladı yavaşça. Dağınık saçlarını karıştırarak oturduğu yerden doğruldu. Bismillahirahmanirahim. İtiraf falan mı geliyordu acaba? Kaşığı eline alarak usulca muhallebiye batırdı. Ardından ayıcıklı jelibonlardan bir kaç tane alarak muhallebinin üzerine koydu. Gözlerini gözlerime dikti ve yarım ağız gülümsedi. "Belki de kader bizi jelibonla muhallebi de bir araya getirmiştir?" bir şey söylememe izin vermeden bir eliyle çenemden tutup ağzımı açtı ve kaşığı ağzıma soktu. Geriye çekilerek kaşığı masaya bıraktı ve tatlı tatlı gülümsedi. İç çektim ve ağzımdakilerini çiğnemeye başladım. Bana bakarak daha çok gülümsedi. Galiba ölmemi istiyordu bunun başka bir açıklaması yoktu. ✵ •Not:Absürt olaylar, küfür ve fazlasıyla argo içermektedir! •Dikkat bağımlılık yapma tehlikesi vardır! Yan karakterlere aşık olabilirsiniz! Okudukça bende böyle aşk, bende böyle arkadaşlar, bende böyle abi istiyorum diye bilirsiniz! •Bu komik, tatlı romantik komedi, bol heyecan, bol kahkaha, aşırı derecede tatlılık ve yemek içermektedir! Bu macerayı merak ediyorsanız sizi bekliyor olacağız. •Kapak için teşekkürler @Denizimsi_kapak. •En yüksek derece mizah in 1 teşekkürler. •Tüm hakları saklıdır. En ufak bir yeri dahi çalınırsa tarafımca yasal işlem başlatılacaktır! •Jelibonlu Muhallebim adlı ilk ve tek hikayedir! •BT:30.04.16• •BT:7.02.20• ✵

~HİKÂYEYE YAPILAN YORUMLAR~ "Mükemmel bir kitap ya, okudukça okuyası geliyor insanın." "Ya kızım sen harika bir şeysin, müthişsin sen ya..." "Sürekli aynı kurguları okumaktan ciddi anlamda baydım ama bu hikayenin kurgusu bence gayet iyi ve heyecanlı gidiyor tek kelimeyle mütüşük." "Şunu söylemeliyim ki; harbiden çok iyi yazıyorsun. Yani, insanı sıkan veya sürekli rastlanan bir kurgusu yok." "Ya bayılıyorum bu kitaba da Gece'ye de ya ne zaman Wattpadden bildirim gelse Özgürlüğün Kıyısında deyip açıyorum. Mükemmelsin yazarcan." "Doğruyu söylemek gerekirse başlarda hiç sevmedim kitabı. Sonra tekrar ekledim kütüphaneye. İlk iki bölümden sonra süperleşiyor kitap." ~TANITIM~ "Üstüner ailesinin beni yetimhaneden aldıkları zaman hayatımın çok güzel olacağını düşünmüştüm. Ya da hayal etmiştim. Fakat hiçbir şey düşündüğüm ya da hayalini kurduğum doğrultuda gitmedi. O aile benim hayatımın dönüm noktası oldu..." Kapak Tasarımı: @pariltiligokyuzu

Ephesus Yayınları aracılığıyla raflarda! Ben Bora Ateş... Ateş grubunun lideri... Sizi müzik grubumun hikâyesine davet ediyorum. Fakat dikkatli olun, buralar fazla sıcak... *Tüm hakları bende saklıdır!

@lavantatutkusu ile yazdığımız ortak kitaptır: ) ----------------------------- "Kum torbam sen olacaksan neden olmasın" Otuz iki diş sırıtınca iç sesim "heytt yavrum be vurdu gol oldu! Yürü be Deniz kim tutar seni kızımmm" Diye haykırırken büyük bir coşkuyla alkış yapıyordum. Okulda bulunan bütün gözlerin bana baktığını farkettiğimde aklıma gelen soru ile donup kalmıştım. "Eyvah ben sesli mi düşündüm yine?" _____________________ 3 kız Eylül Deniz Sıla Liseli üç arkadaşın aşkları üzüntüleri ve gülücüklerini yaşamaya, liseye gitmeye hazır mısınız? ______________________ Mizah İçinde #112 20.12.2016 ______________________ Başlangıç tarihi: 27/11/2016 ___________________ ♡♡ @deryal202 çok teşekkürler

Tanıtım bölümüne göz atınız...

Beni tanıyan herkes, şu hayatta tahammül edemediğim iki şeyin karanlık ve uykusuzluk olduğunu bilir. Geceleri karanlık fobim yüzünden ışıkları açık bırakarak uyurum ve kendi isteğim dışında uyandırılmaktan nefret ederim tahmin edebileceğiniz üzere... İşte tam da sıradan bir gecede, sıradan bir rüya görürken telefonuma gelen mesaj sesiyle rüyalar aleminden kopmak zorunda kaldım. Fakat beni uyandıran mesajı atan bu insan, ailemden ya da arkadaşlarımdan biri değildi. "X KİŞİSİ..." ~ Mizah içinde #2 - 22.03.2017 Mizah içinde #5 - 18.03.2017 Mizah içinde #11 - 13.03.2017

Kanı bitene kadar içti dudaklarımı. Kanım bitene kadar içtim dudaklarını. Omuzlarından göğsüne doğru inen avuç içlerim tenindeki yaraların kabarıklıklarına çarpıyor, parmak uçlarımdan bir zehir gibi akarak zihnimin içine sızıp canımı yakıyordu. Güney dudaklarımızı ayırdığı an belimdeki elini gevşetti fakat beni bırakmadı. Aralık ağzından sızan nefesi tenime çarmaya başlamıştı. "Eğer bir gün beni buna pişman edersen..." derken gözlerindeki vahşet ağır bir şekilde önüme serildi. Oralar şimdi hep yangın yeriydi. "Önce dudaklarımızı, sonra kalplerimizi söküp atarım." Bu bana söylediği bir sözden ziyade kendine ettiği apaçık bir yemindi. "Bizden geriye ne bir iz, ne de mühürler kalır..."

On sekiz yaşındaki Hande binlerce kurduğu sahte dostlukların ardından içine kapanan biri haline dönüşmüştür. Ta ki ani bir kararla şehir değişikliği yapılıncaya dek. Onun hikayesi asıl şimdi başlıyor. Yirmi yaşındaki cipa hastası Destan, insanlardan kendini hastalığı ve yaşadıkları nedeniyle soyutlamıştır. Vahşi mizaca sahip olan Destan'ı tanıyan Hande, onu ehlileştirme arzusu içinde bulacaktır kendini. İstanbul'dan Muğla'ya uzanan yakıcı ve sancılı bir aşk hikayesi. •27/04/16